“Wat kan een mens veranderen”

Als je drinkt verander je in een ander mens. De een wat meer dan de ander, maar onder de streep is dat toch altijd wel zo. Maar wist je dat je door te stoppen ook gewoon kunt veranderen in jezelf? Dat is even wennen en het duurt misschien wel een tijdje voor je leert hoe je daar net zo veel lol mee kunt hebben als met de versie van jou met alcohol op, maar als je daar eenmaal bent is dat minstens net zo leuk. En dan krijg je er ook nog eens allemaal extra voordelen zoals geen katers en frisse ochtenden bij! Wie wil dat nou niet? De schrijfster van deze week beseft zich ook steeds meer dat ze diep van binnen al eigenlijk helemaal niet meer terug wil… en dat is een enorm goede zaak als je het mij vraagt! Geniet van weer een mooi verhaal:

 

Ik ben getrouwd en moeder van 3 thuiswonende, volwassen dochters. We hebben een hortensiakwekerij waar ik samen met mijn man werkzaam ben.

Ik was vooral een feest en weekenddrinker. Ik kon echt uitkijken naar de vrijdag: lekker het weekend inluiden met een wijntje of biertje. Ik heb wel altijd al doorgehad dat ik sneller dronk dan mijn vriendinnen en dat ik dus ook nooit genoeg had. “Nog eentje toe”… ja, dat was mijn favoriete uitspraak en mensen die niet dronken vond ik dus ook echt saai. Als ik geen zin had in een feestje, dan werden dat juist de feestjes die uit de hand liepen omdat ik me er dan als ik er toch was wel doorheen dronk…. met de vreselijkste katers als gevolg, en dan natuurlijk die beroemde uitspraak: ik drink nooit meer!!!

Mijn alcoholstop is in eerste instantie niet een bewuste geweest hoor. Begin 2020 heb ik een epileptische aanval gehad tijdens een tripje in Malaga. Daarna kwam een periode waarin ik totaal geen zin meer had in drank. Het deed me niets, wat ik zelf en mijn omgeving vooral als heel vreemd ervaarde. En onder het motto dat komt vast wel weer goed is het eigenlijk “niet meer goed gekomen” (of juist wel haha). Mijn drinkmaatjes vroegen ook echt aan mij: wanneer ga je weer drinken? Met sommige mensen doe je dat dus: drinken als in een bezigheid. Het scheelde ook enorm dat er toen corona was en dat er dus ook verder weinig te doen was.

En toen dat dan wel weer gebeurde, was ik al ver in mijn alcoholvrije leventje wat dus zo ontzettend goed beviel. Ik voelde me zo goed zonder de drank. En ik ging me dus meer verdiepen in het alcoholvrij zijn. Het is gek dat als er blijkbaar ergens een knop om is gegaan, dat je er dan allemaal dingen over wil gaan lezen en podcasts over wil gaan luisteren…. Je wilt als het ware horen wat je eigenlijk zelf ervaart met gelijkgestemden.

Ik merkte vooral dat ik zelf ook altijd heel trots was op mijn repertoire van maffe drank gerelateerde verhalen en ongelukjes (lachen om de ik hing boven de pot en ben gevallen met de fiets etc etc) ja, en die anekdotes, daar komen er niet meer veel van bij. Daarbij kijk ik ook echt anders naar mensen en hun drankgebruik. Je ziet ze veranderen voor je ogen. En nu denk ik… ja, zo was ik ook! Ik wil daar ook niet teveel over oordelen. Maar wat kan een mens een veranderen.

Nu merk ik dat ik zelfverzekerder word om het te zeggen tegen andere mensen. Maar dat is toch wel een dingetje hoor… maar ik wil niet oordelen en ik heb ook niet zozeer de behoefte om iedereen te gaan overtuigen. Als je het erover hebt en de ander zegt dan eerst dat hij zo’n last heeft van de katers en dan vervolgens zegt “maar ik vind de drank zo lekker”, dan denk ik ja… ik ben gewoon veranderd. Ik wil niet meer terug naar die tijd en de katers kan ik zeker missen.

Die katers werden dus ook alleen maar heftiger. Het zal de leeftijd wel zijn. Ik kan me een tennis-tripje herinneren waarop ik de volgende ochtend zo beroerd was dat ik niet eens mee kon tennissen, en de rest van de dames gewoon er fris en fruitig bij zaten en gingen tennissen. Was ik dan zo’n watje of konden die anderen zo goed tegen de drank? Maar goed, het werd weer een leuk verhaal die ik bij mijn katerstories kon toevoegen onder het kopje: leuke verhalen!

Alcoholvrije 0.0 drankjes vind ik een perfecte oplossing voor als ik nu een feestje heb. Ik heb ervaren dat ik de avond zo prima doorkom. En ja, die frisse vroege ochtend wil ik nooit meer kwijt. Dat brakke gevoel bleh… nu kan je slechts eens moe zijn omdat je wat te laat naar bed bent gegaan. Maar je hoeft niet steeds na te denken over wat je de volgende dag eigenlijk allemaal te doen hebt, om vervolgens te proberen minder te gaan drinken en dan jezelf teleurstellen dat dat niet is gelukt. Haha!

Thuis was het eigenlijk direct geaccepteerd. Dat kwam ook vooral door de epilepsie en dat ze allemaal wilden dat ik me goed voelde. Kijk, mijn dochters zijn niet vies van een drankje en ik herken het allemaal, alleen het is nu hun pad… ik wil me daar niet mee bemoeien. Ik heb er ook zo’n 30 jaar voor nodig gehad om hier te komen.

Ik heb veel steun aan een online community waar iedereen op een platform kan delen waar hij of zij behoefte aan heeft, en als ik ‘s morgens vroeg ga wandelen luister ik lekker naar podcasts over dit onderwerp.

In de eerste periode na corona toen het sociale leven weer begon zei ik wel eens tegen mensen als ze me vroegen waarom ik niet meer dronk: vandaag drink ik niet, het is nu zo en wie weet is het in de toekomst anders. Maar diep van binnen weet ik dat ik niet meer terug wil. Dit bevalt me zo goed. Ik zou wel gek zijn. Toch is er af en toe een stemmetje: “je kan best 1 drankje” of “hoe ga je dat doen met de kermis”, maar ik hoef alleen maar de tape vooruit te spoelen dan en te denken aan die kater en dan is het weer helemaal duidelijk!

Ik denk wel dat heel veel mensen onder de sociale druk drinken. De sociale gezelligheid, het is niet gezellig als er niet wordt gedronken. Hopelijk wordt het in de toekomst voor iedereen nog normaler om niet te drinken. Nu zie je toch al overal ook 0.0 bier en wijn op de kaarten staan. Vaak zelfs al 0.0 op de tap, dat is goede tendens waarvan ik hoop dat die voorzet. Dat je niet steeds moet uitleggen waarom jij niet drinkt en dan zie je al heel gauw hun eigen ongemak. Je houdt mensen een spiegel voor.

 

En dat klopt helemaal! Ik vind het heerlijk dat ik tegenwoordig overal zonder blikken of blozen een 0.0 kan bestellen, en nu ik erover nadenk komt het eigenlijk ook praktisch nooit meer voor dat iemand ernaar vraagt waarom ik geen alcohol drink… Al mijn vrienden weten het inmiddels wel en die zijn eraan gewend, en nieuwe mensen kijken er eigenlijk ook niet vreemd van op. Hoe relaxed is dat! En mocht iemand me toch vragen waarom ik niet drink, dan begin ik gelijk te stralen door alle voordelen die me dat heeft opgeleverd. Die vraag deins ik dus echt niet meer voor terug. Integendeel: ik probeer er zelf niet over te beginnen omdat ik niet betweterig over wil komen, maar als iemand me vraagt naar stoppen met alcohol is het hek van de dam hoor. AV is toch wel zo fijn!

Maar goed, dat hoef ik jou dus gelukkig al lang niet meer uit te leggen. Ontzettend gefeliciteerd met de fijne weg die je bent ingeslagen, en ontzettend bedankt dat je jouw verhaal hier met ons op Alcoholvrijheid hebt willen delen. Dat waardeer ik enorm!

En mocht iemand anders na het lezen van dit verhaal nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op.

Fijn weekend allemaal!

Leave a Reply