Stoppen met alcohol werkt het best, of misschien wel alleen, als het helemaal uit jezelf komt. Je moet het zelf echt willen, en niet alleen maar willen dat je het echt wilt (lees die zin nog maar eens 🙂 ). Maar als je dat punt bereikt hebt, dan kantelt de wip volgens mij vanzelf de goede kant richting alcoholvrijheid op. Dat duurt lang, maar de intrinsieke motivatie helpt je dan door het proces heen. En laat je dan ook vooral meevoeren op een manier die bij jou past. Net als de schrijver van het ervaringsverhaal van deze week:
In het dagelijks leven werk ik in het volwassenenonderwijs. Een toffe job waar ik veel van geniet, al is het soms zo druk dat er nauwelijks tijd is voor een pauze. Dat ligt deels aan mijn eigen gebrek om grenzen te stellen. Buiten werk vind ik het leuk, maar ook een uitdaging, om bezig te zijn met een gezonde leefstijl, vrienden te zien als iedereen tijd heeft, nieuwe recepten uit te proberen, te sporten of muziek te maken. De uitdaging in dit alles is om een goede balans te vinden, en niet door de hectiek van de dag op de automatische piloot te belanden.
Een tijdje terug dronk ik tijdens het diner standaard een glas Merlot of Shiraz, elke dag. Als ik bezoek had, ging de fles vaak leeg. Ook een flesje of blikje bier hoorde erbij na een lange werkdag. Lekker ontspannen, dat had ik verdiend, vond ik. Acht of negen uur sociaal wenselijk gedrag vertonen op het werk werd steeds zwaarder, en dat glaasje verdoving voelde als een beloning.
Op feestjes of evenementen dronk ik bij aanvang vaak snel een paar glazen wijn of mixdrankjes. Dat deed ik om het ongemak van vreemden om me heen weg te drinken. Ik vond het lekker en keek er echt naar uit. Het zorgde voor gezelligheid en zette meteen de sfeer, dacht ik. Maar met mixdrank ging het vaak mis; dan overschreed ik allerlei grenzen, wat vaak leidde tot ruzies met aanwezige vrienden.
Dit alles botste steeds meer met mijn gezondheidsbelangen. Ik merkte dat leeftijd een rol begon te spelen. Door altijd te blijven sporten bleef ik fysiek flexibel, maar het herstel na een sportavond of lange hike duurde steeds langer. Ik deed vaker stoppogingen, zoals tijdens de 40 dagen vastentijd na carnaval (heel Brabants, I know). Dat bleek zwaar, en vaak haalde ik het nét niet, om daarna het schuldgevoel weer weg te drinken.
Wat me eerder tegenhield om te stoppen, was dat de motivatie niet écht vanuit mezelf kwam, maar meer voortkwam uit verwachtingen die ik mezelf oplegde. Daar zit toch een verschil in. Een belangrijke factor was ook de sociale norm in onze Hollandse cultuur om alcohol te drinken. Een mooi glas wijn bij een goed gerecht hoort erbij, het complimenteert het wild of de vis. Fancy taal van mezelf om drinken te rechtvaardigen.
Daarnaast was er het gevoel dat ik iets moest opgeven. “Ojee, mag ik dan helemaal niet meer drinken?” dacht ik. Zeker in een tijd waarin het lijkt alsof er al zoveel niet meer mag: roken, vliegen, vlees eten, wildplassen, etc. Het drinken voelde soms als een soort protest.
Maar waartegen protesteerde ik eigenlijk? Later realiseerde ik me dat ik op de meeste maatschappelijke en globale gebeurtenissen toch weinig invloed heb. En dat brengt me bij het punt wat ik het minst mis van alcohol: het gevoel dat je er pas bijhoort als je drinkt en het idee dat je iets mist als je niet drinkt. Geprikkeld worden door reclames, zoals die romige substantie die uit een sjieke Baileys-fles rolt in de Gall & Gall, waarna je bij de Etos maagbeschermers kunt halen. En dan die katers… Ik kon mezelf echt haten voor wat ik mezelf had aangedaan. Waarom was ik zo zwak, dacht ik dan.
Momenteel ben ik, volgens de AV-app, bijna 480 dagen gestopt met alcohol. Bijna, omdat ik sterretjesdagen heb. Ik heb met mezelf afgesproken dat als ik écht, écht zin heb in een glas wijn, ik dat niet forceer. Vaak is dat in bijzonder gezelschap. Dan bestel ik een glas wijn, maar na twee slokken schrik ik van de smaak. Ik probeer de wijn dan te analyseren om iets de schuld te geven, maar uiteindelijk komt het erop neer dat ik wijn ontwend ben. Ik drink het glas niet meer leeg, en daar ben ik blij om.
Mensen vragen me vaak wat ik dan wél drink. Gemberthee, koffie, soms cola, smoothies en af en toe alcoholvrij bier. Maar zelfs van alcoholvrij bier krijg ik een opgeblazen gevoel. En die blikken terugbrengen naar de supermarkt… daar word ik ook niet vrolijk van.
Als tip zou ik willen zeggen: stop gewoon vandaag met drinken. Maar voor mij werkt zo’n aanpak niet. Misschien werkt jouw psyche net als de mijne en houdt die niet van dictaten. Voor mij is iedere dag zonder alcohol winst. Een beloning die ik mezelf mag geven: een betere nachtrust en wakker worden met meer zin in de dag.
Toch zit er ook een andere kant aan het ontwennen van alcohol, die ik niet had voorzien. Emoties, herinneringen en zaken die je raken, komen nu rauw en ongefilterd binnen. Dat blijft soms moeilijk, zelfs nu nog. Maar dat mag er zijn. Dat is blijkbaar het leven. 🙂
Zo is dat! En dit heb je allemaal prachtig weten te verwoorden. En goed dat je eerlijk en bewust omgaat met de “sterretjesdagen” (mooie term zo 😉 ) Ik zou het zelf absoluut niet aandurven omdat ik weet dat er dan weer allemaal stoffige verslaafde radertjes in mijn hersens beginnen te draaien, en dat wil ik echt niet hebben. Maar zo te lezen past dit bij jou. Geen dictaten, en genieten van alle winst die je boekt. Ga ervoor, dit komt helemaal goed zo!
En heel erg bedankt voor het delen van je verhaal. Mocht iemand anders na het lezen hiervan nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol met ons willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je email achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op.
Fijn weekend allemaal!