“Probeer de knop te vinden”

Het kan soms jaren duren tot je op het punt komt dat je écht wilt stoppen. Veel mensen die last hebben van hun drankgebruik proberen wel minder te drinken, maar naar mijn idee zijn al die pogingen bij voorbaat al verdoemd om te mislukken. Welk systeempje je ook verzint, de drang naar drank hou je daarmee onverminderd in stand. En daar wil je nu juist vanaf! In dit ervaringsverhaal lees je hoe de schrijfster haar weg naar dit punt toe heeft ervaren:

Het drinken van alcohol is iets waar ik mee ben opgegroeid. Mijn ouders drinken altijd in de namiddag (vroeger na werk) een wijntje. Voor mij is het dus de gewoonste zaak van de wereld dat er geborreld werd. En voor mijn ouders was het ook normaal, want beiden hebben het borrelen ook weer van huis uit meegekregen. Op dit moment ben ik 53. Ik ben een bewust alleenstaande moeder van een dochter van 15. Ik ben juf op de basisschool en werk 4 dagen in de week.

Ruim een jaar geleden heb ik mijn laatste wijntje (alcohol) gedronken. Dat is iets waar ik erg blij en trots op ben. Mijn alcoholgebruik was nooit echt een probleem, ik dronk toen nog niet dagelijks. Ik heb wel vriendinnen waarmee ik veel dronk. Als ik hen zag dan wist ik al dat het teveel zou worden en dat er veel flessen wijn doorheen zouden gaan. Gelukkig zag ik deze vriendinnen een paar keer per jaar en niet wekelijks.

Het is fout gegaan nadat ik een maagverkleining had gehad. In het begin dronk ik niet, maar het jaar daarop was ik naar Turkije gegaan. Hier ben ik weer gaan drinken. Ik kwam erachter dat ik wijn nog steeds lekker vond en het eigenlijk, ondanks mijn maagverkleining, goed kon verdragen.

Ik weet niet hoe het erin geslopen is, maar mijn drankgebruik werd steeds vaker en meer. Het werd een fles per dag. Mijn motto was; 1 (glas) is geen en de fles moet op. Als ik een borrel, etentje of feestje had, dan was het zelfs meer dan een fles. De reden van het vele drinken was niet om dingen te vergeten of te ontspannen. Het was echt de smaak van de wijn die ik heerlijk vond. (En ik nog steeds kan missen, ondanks een jaar niet drinken).

Voor mij was het een heerlijk moment om uit school te komen en dan een lekker glas koude witte wijn te drinken. Ik kon mij hier echt op verheugen als de kinderen weg waren en ik nog bezig was met nakijken of voorbereiding. Het idee dat er straks thuis wijn op me wachtte, maakte mij blij!

Helaas drink ik alles wat ik drink (thee, water, cola) snel en veel, dus ook wijn. Het eerste glas was zo op, dus hup een tweede glas. Vaak ging ik dan koken en wat is er niet lekkerder dan tijdens het koken ook wijn te drinken. Tegen de tijd dat ik aan tafel ging, zat er nog 1 glas in de fles. En tja, een fles met nog maar 1 glas erin, zet je niet terug in de koelkast. Dus die verdween dan ook in mijn glas. Fles op, ik niet meer nuchter, en moe.

Toen was ik er klaar mee en vond zelf ook dat het minder moest. Ik ben altijd eerlijk en open geweest over hoeveel ik dronk. Op mijn werk, bij mijn vriendinnen, iedereen kende mijn motto. Dus toen ik zei “ik vind het genoeg en ga even stoppen”, werd ik door iedereen gesteund. Ik was toen in januari gestopt tot 1 april. 3 maanden ben ik probleemloos gestopt, met als einddoel 1 april…. Op 1 april mocht ik weer drinken van mijzelf en die avond was ik weer heel erg dronken.

Ik wilde het rustig aandoen en niet meer door de weeks drinken. Ik geloof dat ik dat een week heb volgehouden en daarna verviel ik weer in mijn oude drinkpatroon. Die zomer dronk ik weer veel en was er niet blij mee…

De eerste dag van het nieuwe schooljaar stopte ik weer en hield het nu tot 1 januari vol. Dat was weer mijn einddoel. Dus de 4 maanden hield ik vol en op 1 januari mocht ik weer drinken. Natuurlijk verviel ik heel snel weer in een fles per dag. Hoewel ik er niet blij mee was, lukte het mij niet meer om te stoppen tot weer de eerste schooldag na de zomervakantie van 2019. Weer wilde ik het tot 1 januari volhouden, maar dit is niet gelukt. Op 22 december dronk ik weer…

Hierna was mijn motivatie om te stoppen weg en lukte het mij niet meer. Ik wilde wel, maar de drang naar wijn was groter. Ik werd mij bewust dat ik echt een probleem had en dat ik zelf niet meer de knop kon vinden om te stoppen. Mijn dochter gaf ondertussen ook aan dat zij het niet fijn vond dat ik zoveel dronk. Dit maakte mij in eerste instantie boos. Want wat was ze nou aan het zeuren? Ik functioneerde toch, ik ging naar werk, het huis was schoon, er was eten (elke avond kookte ik) en zelfs ging ik een aantal keer per week sporten. Dus wat een gezeur…

Toch ging er iets knagen. Daarom besloot ik naar de dokter te gaan om mij door te laten verwijzen naar de verslavingszorg. Hier was een wachtlijst en kon ik pas eind januari naar toe voor een intake. Heel dat jaar heb ik veel gedronken. Tot 3 januari. Toen dacht ik, over 3 weken ga ik naar de verslavingszorg, laat ik dan nu maar stoppen.

Dat lukte. Dus toen ik voor een intake kwam zei ik ik drink al 3 weken niet meer, maar ik wil niet voor altijd stoppen met drinken. In mei ga ik naar Turkije en dan wil ik wel drinken, maar met mate. Kunnen jullie mij leren 2 wijntjes per dag te drinken?

Zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt, iemand die kwam en al niet meer dronk, die niet wilde stoppen, maar nu niet dronk, maar wist dat ze wel over 4 maanden weer ging drinken….

Maar ze wilden mij helpen. Ik heb gesprekken gehad en ze hebben mij inzichten gegeven. Ik dacht echt dat het mij zou lukken om een gecontroleerde drinker te worden. NATUURLIJK WERKTE DAT NIET!!!!! Na Turkije ging het fout en werd het snel weer een fles. En de gesprekken bij de verslavingszorg, daar had ik ook geen zin meer in.

Maar langzaam kwam het besef dat ik als ik wilde stoppen, ik het echt zelf moest doen. En dat voor mij altijd 1 geen zal zijn, dus dat er geen 1 maar geen moet komen. Ik ben ernaartoe gegroeid en 8 januari vorig jaar is de knop om gegaan. De tijd was daar: het was genoeg en ik was er klaar voor. Ik heb toen veel podcast geluisterd en boeken gelezen. Dit heeft mij gesterkt.

Ik zeg niet dat ik nooit meer ga drinken. Maar op dit moment drink ik niet en is elke dag er 1. Ik hoop dat het voor altijd is, maar om dat uit te spreken vind ik eng. Dus dat doe ik gewoon niet. Ik ben blij met elke dag. Ik voel mij fit, ik ben dunner dan ooit (zelfs vlak na mijn maagverkleining was ik niet zo dun).

Maar wat voor mij heel belangrijk is, is dat ik evenwichtiger ben en rustiger in de relatie met mijn dochter. En dat is het allerbelangrijkste!

Voor de mensen die ook willen stoppen en het moeilijk vinden: het is ook moeilijk en het is echt iets wat je zelf echt moet willen, anders lukt het je niet. Probeer de knop te vinden. Zet ’m om. Ik denk dat als de tijd echt daar is, dan voel je dat en dan lukt het ook.

Ik wens het iedereen toe, want het leven is echt mooier en echter zonder drank!

Zo is dat, en daarbij het geeft wel zo ontzettend veel rust, trots en zelfvertrouwen! Superfijn dat je eindelijk die knop hebt gevonden, en weet dat hoe langer je gestopt bent, hoe verder weg die behoefte zakt om ooit nog eens een drankje te gaan drinken. Waarom zou je immers, als het andere leven zoveel mooier en echter is gebleken?

Geniet dus ontzettend van je welverdiende alcoholvrijheid! En heel erg bedankt voor het delen van je verhaal. Mocht iemand anders na het lezen hiervan nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op.

Fijn weekend allemaal!