“Na een jaar gestopt te zijn, ben ik helaas in de valkuil getrapt”

Hoe lang je ook gestopt bent, volgens mij loop je altijd het risico om in een overmoedige bui te geloven dat het inmiddels echt geen kwaad kan om er toch weer “eentje” te drinken. Je hebt toch immers bewezen dat je kan stoppen? Maar trap er alsjeblieft niet in, want voor je het weet ben je gewoon weer terug bij af. Net als de schrijfster van het verhaal van deze week, en dan moet je dus weer opnieuw stoppen. Dat kan, maar is wel zonde van de tijd en energie! Een mooie les voor ons allen naar mijn idee:

Het drinken om mijn gevoelens en emoties te verdoven zijn begonnen met de jarenlange zorg over mijn ouders. Elke ochtend stond ik met de gedachten aan mijn ouders op, en ik ging er in de avond mee slapen. Ik werd er doodmoe, verdrietig en onrustig van. Ik ben alleengaand en kon mijn gevoelens en emoties met niemand anders delen en vond een luisterend oor bij mijn “vriend”, de alcohol.

Met enige regelmaat trof ik thuis mijn “maatje”, waar ik dacht de ontspanning en rust te vinden, die ik nodig had. Mijn “vriend” bleek eigenlijk mijn vijand te zijn, want mijn problemen werden er niet door opgelost, het werd er alleen maar slechter op. Wat gezellig en ontspannen begon, eindigde uiteindelijk in het verliezen van de controle over mezelf en het veranderde mij in een heel andere persoonlijkheid.

Ik deed ongecontroleerde dingen, zoals laat in de avond mails sturen, waarin ik mijn frustraties en woedde uitte, alleen om de pijn en verdriet in mij kwijt te raken. Eigenlijk wist ik niet wat ik deed en schreef, en de dag erna voelde ik diepe schaamte, pijn en verdriet om mijn eigen gedrag. Buiten dat ik me lichamelijk niet goed voelde door de kater, was daar altijd in de ochtend de eerste gedachte: wat heb ik gedaan… wat heb ik gezegd? Ik kon me de dag erna niets meer van herinneren en durfde de mails niet meer na te lezen.

Ik heb toen hulp gezocht bij een psycholoog om mijn gevoelens en emoties op een gezondere manier te uiten. De gesprekken hebben me doen inzien dat wijn drinken niet helpend was, maar eerder zelfvernietigend en dat ik afscheid wilde nemen van mijn “vriend”. In 2019 heb ik via een ritueel afscheid genomen, ik heb een afscheidsbrief aan hem geschreven, hem bedankt voor zijn “hulp” in de afgelopen jaren en aangegeven dat ik het nu anders wilde doen en dat ik het kon op eigen kracht. Tot mijn verbazing was ik best verdrietig om dit “verlies”. Ik voelde een leegte omdat ik mijn “vriend” kwijt was, maar ik hield vol en na een tijd voelde ik me weer mijzelf. Ondanks mijn verdrietige gevoelens, kostte het me totaal geen moeite om te stoppen.

Na een jaar gestopt te zijn, ben ik helaas in de valkuil getrapt om te denken dat ik nu wel weer met mate een wijntje kon drinken, maar al heel vlug zat mijn “vriend” weer thuis bij mij op de bank en was ik weer terug waar ik vandaan kwam. Ik was weer niet blij met de verandering in mezelf, van nature ben ik een lieve gevoelige persoonlijkheid, maar de alcohol veranderde mij in een persoon die ik niet kende, waar ik niet blij mee was en waar ik niet zo goed mee kon leven. Ik verviel weer in mijn oude patroon.

Op 31 december 2021 om 22.15 uur was ik helemaal klaar met mijn oude “vriend” en heb ik hem zonder afscheid te nemen buiten de deur gezet. Dat is nu alweer een jaar geleden en ik ben blij met mijn keuze. Ik voel me weer mijn eigen liefdevolle zelf. Deze keer had ik geen moeite met het afscheid, waarschijnlijk omdat ik weet wat ik ervoor terug kreeg. Ik leef weer in vrede met mezelf. Ik heb wel gemerkt dat het heel belangrijk voor me is om me te omringen met mensen, waarbij ik voel dat ze er echt voor me zijn, als ik ze nodig heb. Ik kan nu goed onderscheid maken tussen mensen die me energie geven en mensen die mijn energie nemen. Van die laatste categorie is het goed dat ze uit mijn leven verdwenen zijn.

Uit liefde en respect voor mezelf ben ik gestopt met drinken en heb ik mij voor de tweede keer het mooiste geschenk gegeven dat ik me zelf kon geven. Ik heb mij teruggegeven aan mezelf. Er zijn uitdagingen in mijn leven, maar ik loop er niet meer voor weg, omdat ik weet dat alle kracht in mij zit om mijn eigen problemen zonder verdoving op te lossen. Ik vind nu innerlijke rust en vrede door meditatie en yoga.

Geweldig dat je die rust voor jezelf gevonden hebt, en dikke complimenten dat je die zogenaamde vriend nu voor de tweede keer buiten de deur hebt gezet. Een heel verstandige keuze! En niet niks inderdaad. Heel erg bedankt voor het delen van je verhaal, en een extra speciale dank voor de reminder dat het gevaar van die valkuil na een jaar ook echt heel serieus aanwezig is. Hoe lang je ook gestopt bent: voor de meeste mensen geldt denk ik dat je na 1 drankje gewoon weer af bent hoor. Misschien niet gelijk in de eerste dag of de eerste week, maar die “vriend” gaat zichzelf echt niet minder vaak uitnodigen hoor. Integendeel…

Dus nogmaals ontzettend bedankt! En mocht iemand anders na het lezen van dit verhaal nu ook eens zijn of haar verhaal willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je email achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op.

Fijn weekend allemaal!