“Morgen, morgen stop ik écht.”

Er is altijd wel een reden te verzinnen waarom het nu nog even niet handig is om te stoppen met alcohol. Zo zonde, want het is heel simpel: als je daar aan toe blijft geven, wordt het elke dag een klein beetje moeilijker voor jezelf. Nooit onmogelijk, maar je maakt het daar je toekomstige ik niet makkelijker mee. Mocht jij jezelf hierin herkennen, dan heb ik vandaag een prachtig verhaal te delen wat je misschien over de streep kan duwen. Beter te vroeg dan te laat, toch?

Ik ben een vrouw van 41. Ik ben opgegroeid in een gezin waar alcohol centraal stond. Mijn ouders dronken elke dag. Vroeger vond ik dat gezellig. Als de biertjes op tafel kwamen, werd er gezellige muziek opgezet en werden mijn ouders ook leuker en ontspannener. Als mijn moeder me ‘s morgens uit bed kwam halen om naar school te gaan, kwam ze altijd nog even vijf minuutjes bij me liggen. Ze rook toen altijd naar ‘mama’, een geur die ik veilig vond. Nu weet ik dat dit de drankgeur van de avond ervoor was.

Ikzelf ging ook al vroeg experimenteren met alcohol. Ik werd voor het eerst dronken toen ik een jaar of tien was. Ondanks dat ik er toen doodziek van werd, vond ik het toch wel iets hebben. Het maakte me jolig; ik ontspande ervan. Ik botste enorm met mijn vader, dus ik ontvluchtte vaak het huis. Naar vrienden en later naar de kroeg, overal, als het maar niet thuis was. Mijn ouders vonden dat prima, want ik was met mijn ADHD toch altijd te veel voor ze. Ik begon enorm te feesten, ondanks dat ik ook elke dag moest werken. Elke dag zat ik met een kater op mijn werk en elke avond zat ik weer in de kroeg. In de weekenden dronk ik zoveel dat ik me de volgende dag bijna niets meer kon herinneren.

Mijn vader overleed toen ik 21 was; ik woonde toen nog thuis. Mijn moeder en ik vonden veel steun bij elkaar en bij het samen drinken van wijntjes. We werden vaak samen dronken en zo verwerkten wij ons verdriet.

Toen ik op mezelf ging wonen, trok ik standaard zodra ik thuiskwam een fles wijn open. Door de late avonden in de kroeg was ik overdag zo brak dat niets anders me een beter gevoel kon geven. Ik verzamelde mensen om me heen die ook dronken, zodat ik het altijd kon wegschuiven onder het kopje ‘gezellig een wijntje drinken’. Ik maakte veel verkeerde keuzes, vooral in mannen. Ik liet me vaak meeslepen en kwam telkens weer in de problemen. Ik stak mezelf in de schulden en ging alleen maar meer drinken om hier niet over na te denken.

Jarenlang heb ik dit volgehouden en redelijk goed kunnen verbergen voor de buitenwereld. Ik ging veel te snel samenwonen met een man voor wie ik al meerdere malen was gewaarschuwd. Maar ik was ontzettend verliefd en had enorme oogkleppen op. Hij dronk weinig, maar blowde veel. Dus hij had zijn jointjes en ik mijn wijntjes. Een aantal keer heb ik geprobeerd te stoppen met drinken en hem verzocht om te stoppen met blowen, zodat we samen gezonder konden worden, maar daar wilde hij niets van weten. Zelfs als ik specifiek vroeg of hij geen alcohol meer wilde kopen, deed hij dat toch, wetende dat ik het niet zou kunnen laten staan en hij ongestoord zijn jointjes kon roken. We kregen steeds vaker ruzie en ik zocht steeds meer mijn toevlucht in de alcohol. Ik dronk inmiddels minimaal twee flessen wijn per dag en was lichamelijk en mentaal helemaal leeggetrokken.

En toen kwam corona…

Mijn ex kon niet meer naar zijn werk en ik moest verplicht thuiswerken. Het hek was van de dam. Al vanaf een uur of één ‘s middags zat ik met een grote koffiemok met wijn achter mijn laptop. Elke ochtend nam ik mezelf voor dat ik het niet meer zou doen, maar ik voelde me zo ellendig en trillerig dat ik het MOEST doen om van dat gevoel af te komen. Ik kwam in een loop van discussies met mezelf. Morgen, morgen stop ik écht. En elke dag had ik weer een nieuw excuus waarom dat niet handig was. Of het nou was omdat de zon scheen of omdat mijn kat jarig was, ik had altijd een reden om het uit te stellen. Mijn ex blowde er rustig op los. We leefden totaal in onze eigen wereld en deden helemaal niets meer samen, behalve ruzie maken, wijn kopen en jointjes halen.

Toch heb ik mezelf uit die relatie weten te trekken. Ik had een huisje voor mezelf gevonden en ben weggegaan bij mijn ex. Maar het drinken stopte niet. De wereld ging weer ‘open’ en ik kon weer op kantoor werken. Maar ik had geen idee meer hoe ik moest functioneren. Ik was ‘s ochtends doodziek, dus het eerste wat ik deed als ik wakker werd, was wijn drinken. Ik verzon allemaal smoesjes om niet naar kantoor te hoeven en meldde me regelmatig ziek. En als ik echt naar kantoor MOEST, nam ik wijn mee in een thermosfles en dronk dit stiekem op het werk. Of ik reed in de pauze naar een supermarkt, haalde daar wat kleine flesjes wijn en dronk die stiekem op in de auto.

Ik had inmiddels ook last van enorme angst- en paniekaanvallen. Ook die wist ik alleen maar te dempen met alcohol. Alcohol was de oplossing voor alles geworden. Ik durfde geen auto meer te rijden, behalve als ik had gedronken. Ik schaam me nog steeds enorm dat ik dat heb gedaan. Als ik niet naar buiten durfde vanwege al mijn angsten, bestelde ik online drank. Maar ik was woest op mezelf, want ik wíst dat ik mezelf kapotmaakte. Alles deed me pijn, ik had geen conditie en moest elke dag meerdere keren overgeven. Tot bloedens aan toe. En toch kon ik niet stoppen. Inmiddels zat ik op vier à vijf flessen wijn per dag. Uit eenzaamheid en voor afleiding ging ik op Tinder en kwam zo in aanraking met verkeerde mensen. Alsof ik mezelf nog niet genoeg in de problemen had gebracht, kwam ik hierdoor ook in aanraking met verschillende soorten drugs.

Op een ochtend was ik zo vreselijk ziek en beroerd dat het leven voor mij niet meer hoefde. Ik heb me toen ziekgemeld met burn-outklachten. Ik wist me echt geen raad meer. Ik heb al mijn moed bij elkaar geraapt en een afspraak gemaakt bij de huisarts. Ik heb hem met het schaamrood op mijn kaken alles verteld: over de drank, de drugs en mijn paniek- en angstaanvallen. Ik had niets meer te verliezen; ik kon gewoon écht niet meer. Hij heeft me direct aangemeld bij een verslavingskliniek, waar ik al heel snel terechtkon. Na dat traject heb ik nog een intensieve therapie van drie maanden gevolgd. Het ging me allemaal heel goed af en ik voelde me echt fantastisch!

Inmiddels ben ik ruim acht maanden nuchter. Ik heb een opgeruimd huis, een hele leuke nieuwe baan en ben mijn laatste schulden aan het aflossen. Ik heb alle ‘slechte’ mensen uit mijn leven verbannen en misschien wel het allermooiste: ik ben gezond! Ik heb wonder boven wonder geen blijvende schade aangericht en voel me fitter dan ooit. Ik heb mountainbiken ontdekt, iets waar ik me helemaal in kan laten gaan! Ik sta elke ochtend fris op en ben ontzettend dankbaar dat ik geen kater heb en niet meer gevangen zit in het net van de alcohol.

Voor iedereen die zich in mijn verhaal herkent: zoek hulp! Erken dat je een probleem hebt en vertel het aan iemand. Je hoeft het niet alleen te doen. Alcohol zal je nooit een beter leven geven, het zal nooit je vriend worden en zeker nooit je problemen oplossen. Jij bent en hebt zelf de oplossing. Hoe mooi is dat? JIJ hebt de regie! Je bent het meer dan waard om gelukkig te zijn. En als je dan toch ergens verslaafd aan moet zijn, laat dat dan GELUK zijn!

Wauw zeg, wat een ongelofelijk prachtig verhaal! Ik zie het zo als een film met een happy end voor me. Echt fantastisch dat jij op dat doorslaggevende moment je moed bij elkaar geraapt hebt om naar de huisarts te stappen, en als ik dat zo lees is dat echt je redding geweest. Vanaf toen werd de muziek weer vrolijk in jouw film! Ik hoop oprecht met jou mee dat dit verhaal net dat zetje in de rug is voor anderen die tegen dit punt aan het aanlopen zijn. Dus aan jullie: just do it! Wat heb je te verliezen? Elke reis begint met een enkele stap, dus neem die stap vandaag nog. Want morgen is vast je kat jarig 😉

Echt heel erg bedankt voor het delen van dit verhaal! En mocht iemand anders na het lezen hiervan nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol willen delen: heel graag! Vooral nu, want ik ben helemaal door mijn verhalen heen! Zoals het er nu naar uitziet kan er daardoor volgende week voor het eerst geen nieuw verhaal op Alcoholvrijheid komen… Stel je voor zeg! Dus als je op deze pagina even je email achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op. Dank alvast!

Fijn weekend allemaal!