De aanhouder wint! Zo blijkt maar weer eens uit het ervaringsverhaal van deze week. Heerlijk om je leven niet meer te hoeven laten leiden door die eindeloze verleiding:
Schrijven over mijn verslavingen vond ik altijd te aangrijpend. Het leek te veel om onder woorden te brengen, hoe dankbaar ik ook ben voor de steun en aanmoediging die ik uit deze app haal. Maar onlangs vond ik inspiratie in een verhaal van iemand die schreef: “Tien keer is scheepsrecht“. Een heftig verhaal over detoxklinieken was het. Dat was bij mij niet het geval. Ik had meerdere verslavingen tegelijk en heb ook therapie gehad, maar alles ambulant. Toen ik die uitspraak over “tien keer scheepsrecht” las, dacht ik: 10 keer? Bij mij waren het er wel 30! Maar toch, het is gelukt. Nu ben ik bijna 3 jaar nuchter, na 40 jaar alcoholgebruik. Dit met een alcoholvrije periode van 4 jaar, en een keer van een half jaar, ertussen.
Ik begon met alcohol drinken toen ik 25 was. Daarvoor had ik13 jaar geworsteld met eetproblemen, die ik eindelijk achter me had gelaten. Destijds keek ik neer op leeftijdsgenoten die rookten en dronken, zonder in te zien dat anorexia en boulimia ook verslavingen zijn. Hoewel ik me enkele momenten herinner waarop ik vóór mijn 25e veel dronk, gebeurde dat zelden. Ik gaf er gewoon niet om. Thee of frisdrank vond ik prima.
Na mijn 25e ging het snel mis. Binnen een jaar was mijn alcoholgebruik volledig ontspoord. Ik dronk van alles, maar meestal wijn, zo’n 4 keer per week een fles. Daarna ging ik door met wat er maar in huis was: sterke drank, port, sherry – vaak gejat van huisgenoten, in hoeveelheden die ik de volgende dag weer aanvulde om het niet op te laten vallen. Soms begon ik te drinken met een huisgenoot, maar meestal alleen. In cafés koos ik plekken waar ik niemand kende, zodat ik ongemerkt door kon drinken.
En als ik ergens op bezoek was, wist ik altijd binnen de kortste keren haarfijn waar de drank stond, zelfs als ik helemaal niet van plan was om te drinken. Tijdens mijn stoppogingen, en ook in de afgelopen alcoholvrije jaren, zette weleens elders een fles uit het zicht om niet in de verleiding te komen.
Binnen de eerste 2 jaar na mijn 25e deed ik al plm.10 vergeefse pogingen om te stoppen. Ik belandde met een burn-out in de ziektewet. Te veel drank, werkstress, en veranderende sociale omstandigheden gingen niet samen. Na de ziekmelding stopte ik direct met roken en drinken en stortte me op “aan mezelf werken”. Na een kwart jaar werkte ik weer parttime, na driekwart jaar fulltime, alcoholvrij. Het lukte me zelfs om een stabiele relatie te krijgen na zo’n 15 mislukte pogingen.
Na 4 jaar ging die relatie uit, toen begon ik meteen weer met roken en drinken. Binnen een half jaar had ik opnieuw een partner, dit keer voor lang, we zijn nog steeds bij elkaar. Maar de geest was uit de fles. Vanaf mijn 33e dronk ik zo’n 4 keer per week, terwijl ik bleef vechten om het binnen de perken te houden. Mijn partner zelf drinkt matig, dat hielp wel wat. Zij hield haar drank goed verstopt, maar ik wist toch altijd waar ze wat had verstopt. Ze kon woedend worden op mijn gedrag als ik door het lint ging met alcohol. En ze had er ook een hekel aan dat ik rookte. Na plm.15 jaar stopte ik definitief met roken (daarvan zeg ik altijd “ik ben wel 200 keer gestopt”) tegelijk met een zoveelste -na een half jaar- mislukte alcohol stoppoging.
Mijn “stop-met-alcohol”-pogingen gingen gepaard met weddenschappen. Ze hielpen me om niet meer te stelen van anderen, maar helaas niet om te stoppen met drinken. Ondanks het feit dat ik vaak verloor, bleef ik doorgaan, steeds met het idee dat ik “teveel” kon compenseren door later minder te drinken. Ik zette daardoor wel stappen in de goede richting. Hoewel ik altijd een achterdeurtje openhield voor “teveel” drinken, voelde ik me schuldig als ik de weddenschap verloor. Daar praatte ik dan over met degene van wie ik verloor. Dat was een goede zaak, steeds erover praten. Ik leerde zo mijn valkuilen kennen. En leerde steeds meer onderdelen van het dagelijks leven te leiden zonder drank. Een grote mijlpaal was toen het slot van de drankkast thuis af kon. Ik had daar zelf om gevraagd toen we samen gingen wonen. En op een gegeven moment kon ik afblijven van de drank, zelfs als ik alleen was.
Het duurde nog heel lang voordat ik helemaal van de drank af kon blijven. Ik kreeg steeds vaker last van mijn darmen, soms zelfs zo erg dat ik het niet meer kon ophouden, Dat was heel eng en deed me denken aan mensen als Herman Brood, waarover ik las dat hij door alcoholgebruik e.d. uiteindelijk altijd luiers moest dragen. Gelukkig herstelden mijn darmen door stoppen met drinken. Momenten waarop ik black-outs had, waren vreselijk. Ik kon me vaak niet meer herinneren wat ik de avond ervoor had gedaan of gezegd, iets waar ik me enorm voor schaamde. En ondanks dat mijn werk niet zichtbaar leed onder drank besef ik nu dat mijn humeur echt beter bleef als ik geen alcohol had gedronken.
Daarnaast heb ik ook meerdere malen van de huisarts Refusal o.i.d. voorgeschreven gekregen, waarvan ik zelfs niet wilde dat het huisartsen personeel ervan wist omdat ik een bepaalde lokale bekendheid had. Maar ze heeft daaraan gevolg gegeven en gedaan wat ik vroeg. En ze heeft me eén keer doorverwezen naar een kliniek, een soort gespreksgroepen therapie. Waar ik als enige vrouw en enige oudere in een groep mannen tussen de 18 en 25 terechtkwam. Huilend ben ik bijna onmiddellijk weggelopen. Mijn vrouw zei weleens: “dat is het beste dat de huisarts ooit gedaan heeft, daarna ben je pas ECHT werk gaan maken van minderen”.
Drie jaar geleden nam ik eindelijk de stap om een anti-alcoholweekend bij Petra Moes te doen. Ze deed veel op het gebied van alcoholvrij leven en werkte met Jan Geurtz, van wie ik ook alle boeken las over leven zonder verslavingen. Dankzij haar heb ik de definitieve stap gezet naar een alcoholvrij leven. Nu, bijna 3 jaar later, slaap ik beter en voel ik me fysiek en mentaal sterker. Ik heb ruimte om aandacht te besteden aan persoonlijke groei en heb minder last van frustraties of somberheid. Het helpt wel enorm dat ik niet meer in loondienst werk. Omgaan met collega’s die ik nooit zelf uitgekozen zou hebben, vond ik vaak lastig, dat leverde frustraties op die ik van me af wilde drinken.
Ik ben nu dus bijna 3 jaar alcoholvrij, maar ik moet waakzaam blijven voor grote levensveranderende gebeurtenissen, zoals een eventueel overlijden van mijn partner of een ernstige ziekte. In zo’n situatie vraag ik me af wat me dan nog zou kunnen schelen. Toch blijf ik standvastig. Hoewel ik af en toe verlang naar een roes, herinner ik mezelf eraan hoe kort dat gevoel duurt. En ook hoe snel het gevoel van “craving” voorbij gaat! Het helpt me om aan de voordelen te denken én alcoholvrij bier of thee te drinken.
Mijn tip voor iemand die twijfelt is: blijf ermee bezig, met de voordelen van stoppen en de weg er naar toe! Lees erover, luister podcasts, praat erover met de mensen in je omgeving, registreer voor jezelf hoe je alle onderdelen van je leven leidt zonder drank of andere middelen. Het is zeer, zeer de moeite waard.
Ik hoop dat iemand iets aan mijn verhaal heeft. Ik heb veel bewondering voor jou en de manier waarop je ondanks je eigen ziekte betrokken blijft bij deze app. Heel veel dank daarvoor!
Heel graag gedaan hoor, en jij juist heel erg bedankt voor het delen van je verhaal! Mooi om te zien dat een eerder verhaal iets bij je losgemaakt had om dit te delen. En geweldig knap dat je die verslaving nu eindelijk de baas lijkt te zijn. En blijf scherp he: ook (juist?) op moeilijke momenten. Roken of drinken lost niets op, het geeft je er alleen maar een probleem bij.
Dus nogmaals ontzettend bedankt voor het delen! En mocht iemand anders na het lezen nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol met ons willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je email achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op.
Fijn weekend allemaal!