Wat kan het toch moeilijk zijn om de gewoonte van alcohol te doorbreken zeg. Maar het kan zeker! Vandaag weer een mooi ervaringsverhaal van iemand die onvermoeibaar sterk door blijft knokken om zich te bevrijden van die roes over het leven. Heel knap om te lezen:
Wat doe je in het dagelijks leven?
In het dagelijks leven doe ik qua werk sinds 1 april niks meer. Ik werkte in een ziekenhuis voor kinderen met kanker.
Wat dronk je vooral en hoe veel/vaak?
Ik dronk elke dag om 17.00 uur 2 biertjes en vervolgens 1…2…..5…wijntjes. Mateloos, dat is mijn manko. En oh, wat voelde ik me de koningin tijdens de wijn. En oh, wat voelde ik me rot als ik dan weer om 1.00 uur wakker werd en lag te draaien.
Hoe lang ben je inmiddels gestopt met alcohol?
Ja, hoelang ben ik gestopt… dat is een beetje een “mijzelf voor de gek houden”-vraag. Het zou ook een motiverende berekening kunnen zijn. Vandaag 206 dagen -4. Je snapt waarschijnlijk wel hoe deze som zit. Ik heb sinds 1 januari 2 keer een biertje genomen, 1 keer 2 wijntjes en 1 keer losgeslagen. Weliswaar allemaal voor 1 maart, maar toch. Het zou niet eerlijk zijn de 206 te melden.
Was dit je eerste poging?
Dit was zeker niet mijn eerste poging. Ik doe al vanaf 2015 mee met Ikpas, maar die heb ik op dit jaar na nog nooit helemaal voltooid. 1 maand was dus al te lang.
Wat hield je tegen om eerder te stoppen met alcohol?
Wat mij tegenhield met stoppen is niet moeilijk te beantwoorden. Iedereen om mij heen dronk alcohol. In de familie kunnen ze er wat van, allemaal mateloos. Vooral mijn broers zijn stevige drinkers, en ik zie ook hun worsteling ermee.
Waardoor heb je uiteindelijk de knop omgegooid door toch te stoppen?
Ik ben uiteindelijk gestopt omdat ik zo slecht sliep en doorhad dat als ik niet dronk, ik meteen beter sliep. Daarnaast werd ik dol van de eeuwige discussie met mijzelf of ik wel of niet een glaasje zou nemen. Die discussie was vooral om 17.00 uur, dan heb ik een totaal andere brein. Gunde ik mijzelf dan toch 1 wijntje, dan ging dat brein direct met me aan de loop en was ik weer vertrokken.
Wat heb je tot nu toe als de grootste voordelen ervaren?
Er zijn alleen maar voordelen. Vertel mij een nadeel? Geen katers, geen hoofdpijn, geen slapeloosheid, geen ruzietrappen. Geen capriolen zoals mensen uitnodigen per WhatsApp en gouden bergen beloven waar je de volgende dag (als je het nog weet) spijt van had. Van de week had ik het met een reeds opgebouwde Zoom vriendin over gebeurtenissen welke gebeurd zijn. Ik heb er een paar gedeeld van de velen. We hebben er heerlijk om gelachen, ook de hare hè, maar het is ook confronterend. Wat een invloed alcohol op je gedrag kan hebben. De laatste keren had ik zelfs na 2 wijntjes al dat ik de volgende dag me afvroeg wat het dessert ook alweer was en of ik dat ook gegeten had.
En wat mis je het meest?
Ik mis het ongecontroleerde. Gewoon ongegeneerd gek doen, dansen, lachen, etc. De gevolgen overzie je niet en interesseren je ook niet, dat komt pas de volgende dag. Ik kan me in het begin een avond herinneren dat mijn man en ik lekker gekookt hadden samen. Hij aan de wijn en ik aan de Spa. Ik heb me toen zo goed gerealiseerd dat als ik ook had gedronken, dan hadden we door de kamer gedanst. Nu werd ik gewoon een beetje bozig omdat ik dit nuchter moest doormaken.
Dan ook: wat mis je het minst van alcohol?
Het minst mis ik de poppenkast die we ophangen. Het niet echt zijn.
Wat doe je als je het even moeilijk hebt en toch weer wilt drinken of hebt gedronken?
Als ik het even moeilijk heb, zeg ik tegen mijzelf: “je hebt een beslissing genomen, dus niet doen!”. Stellig zijn helpt. Wat mij ook heel erg heeft geholpen, is dat ik mij in januari kon aanmelden voor een webinar tijdens Ikpas. Dat heb ik gedaan. Tijdens die webinar voor wel 150 mensen ontstond een groepje dat ook na de webinar wel eens kennis wilde maken via zoom. Zo geschiedde na 2 weken op de dinsdagavond om 20.00 uur. Inmiddels zijn we nog met 10 en al maanden elke week trouw op dinsdag 20.00 uur zoomen we. Dit is voor mij van grote waarde. Het geeft houvast, het voelt als een soort stimulans. Je zet ook door omdat je anders dinsdag met je billen bloot moet. Want dat kan en mag dus in het clubje. Bijna iedereen is weleens gevallen maar ook weer opgestaan. Het lijkt een soort AA maar er komt van alles aan de orde. In principe gaan we elkaar in juli live ontmoeten.
Wat drink je als alternatief als je geen alcohol meer drinkt?
Als alternatief heb ik in het begin echt om 17.00 uur een alcoholvrij biertje nodig gehad om de tijd door te komen. Tot ik me realiseerde dat ik het een soort niet lekkere limonade vond en ik het alleen dronk om de mind te stillen. Nu drink ik bitter lemon, Spa rood, thee of koffie.
Hoe ben je van plan om in de toekomst met alcohol om te gaan?
Mijn toekomst is zonder alcohol, ik wil niet meer terug in die roes.
Heb je nog tips of advies voor mensen die ook stoppen met alcohol?
Tip: stop, denk niet na en stop. Het went echt. Minderen, alleen in de weekends is alleen maar jezelf voor de gek houden. Iemand die niet worstelt met drank, giet dat niet in periodes.
Tenslotte: wat wil je zeggen tegen iedereen die nu nog twijfelt of ze wel moeten stoppen met drank of niet?
Zoek mensen waar je je verhaal aan kwijt kunt, je twijfels, je rot voelen en je zucht. Ik vertoef momenteel in Italië waar wij een eigen optrekje hebben. We kopen hier altijd een damigiana (dat is een mandfles met 54 liter wijn). Vervolgens bottelen we die in flessen, slaan ze op in onze wijnkelder😢 en drinken ze vervolgens op. Meestal ben ik hier 6 weken en gingen er best 2 damigiana’s doorheen. Nu ben ik hier tot september. Ik zag er heel erg tegenop. Hier is alles wijn. Ook nu hebben we eergisteren een damigiana gehaald. Tijdens het bottelen heb ik tegen mijn man gezegd dat ik liever ging fietsen. Dat werd begrepen en zo geschiedde. Ik heb wel later geholpen met het inruimen in het keldertje. Het doet me niks. Het geeft mij een sterk gevoel. Mooi keldertje, maar niet meer voor mij. In het begin werd ik bij elk glas dat mijn man dronk een soort van boos, noem het jaloezie. Ook dat is over. Mensen mogen hun eigen leven bepalen, met of zonder drank, zolang ik er maar geen last van heb. Dan vertrek ik.
Of ik de alcohol mis? Ach ik mis mijn moeder ook, die is al 24 jaar dood.
En dat vind ik een prachtige vergelijking (al is natuurlijk niets hetzelfde als het verlies van een naaste). Stoppen met alcohol voelt soms ook gewoon een beetje als een rouwproces. Zeker als je ergens voelt dat er voor jou geen middenweg van ‘minderen’ bestaat. Toen ik me dat realiseerde moest ik best even slikken, maar ook dat proces gaat snel voorbij. En nu kijk ik terug op een overwegend mooi verleden met alcohol vol grappige avonturen, maar dan vanuit een nuchter en scherp vandaag. En dat is heerlijk!
Ontzettend bedankt voor het delen van dit verhaal! En mocht iemand anders na het lezen hiervan nu ook eens zijn of haar verhaal willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mailadres achterlaat neem ik er zo snel mogelijk contact met je over op.
