Het is eigenlijk best vreemd dat veel mensen vaak drinken om zich beter te gaan voelen, terwijl ze pas na het stoppen inzien dat het de boel eigenlijk alleen maar erger heeft gemaakt. Soms zien je naasten dat eerder in dan jij zelf. Gelukkig is het nooit te laat om tot het inzicht te komen. Zo blijkt maar weer uit het mooie ervaringsverhaal van deze week. Een knappe verbetering:
Ik ben nu 54 jaar. Ik ben 28 jaar samen met mijn vrouw en heb 2 zoons, 17 en bijna 21. Ik dronk alleen bier. Ik ben begonnen rond mijn 15e en het was jarenlang eigenlijk niets bijzonders. Af en toe dronk ik wat te veel maar niets ernstigs. Maar geleidelijk aan werd het steeds meer. In plaats van alleen in het weekend, begon ik ook doordeweeks te drinken.
Het zal ergens in 1997 zijn geweest dat ik voor het eerst realiseerde dat ik best veel dronk. Het werd erger, en meer. Ik dronk veel in mijn eentje. Soms wel 6-7 halve liters per dag. Ik denk dat ik op het eind gemiddeld zo’n 20 halve liters per week dronk. Gelukkig waren er ook dagen dat ik niet of veel minder dronk.
Maar waarom dan zoveel drinken?
Dat is moeilijk te zeggen, het is een combinatie van factoren geweest. Stress rondom werk en gezin. Ik heb mijn ouders en broer in een tijdsbestek van 28 maanden verloren en vlak daarna mijn baan wegens reorganisatie. Ik dronk als afleiding en om me beter te voelen. Grote onzin, want je voelt je daarna nog slechter.
Ik ben 2 keer gestopt. In 2012-2013 voor ruim een half jaar. Daarna dacht ik het wel aan te kunnen, maar voor je het weet wordt het weer als vanouds.
In de vakantie van 2011 heb ik een agressieve dronk gehad. Mijn vrouw en kinderen waren bang. In de vakanties daarna probeerde ik niet te drinken. Soms tevergeefs. Uiteindelijk was het in 2018 zo erg. Ik haatte mezelf, ik wilde niet langer zo doorgaan en op zondag 14 oktober, na weer een avond teveel gedronken te hebben kwam mijn vouw me ‘s ochtends smeken om een keer echt te stoppen.
En dat deed ik.
Het was eerst niet makkelijk. De verleiding bleef. En wat moest ik dan gaan drinken? Ik ben me gaan richten op de voordelen, zoals gezonder leven. Blijven drinken zou onherstelbare schade aan lever, mogelijk kanker opleveren. En ik wil niet eindigen door teveel alcohol.
Geleidelijk werd het beter. Ik voelde me beter, ik had meer energie. Ik werd een betere vader en partner. Eigenlijk werd alles beter.
Stoppen met alcohol heb ik op eigen kracht gedaan. En daar ben ik trots op. Maar ik weet dat het geen gewonnen race is. Ik kan terugvallen, maar ik wil niet. Ik heb ook geen hekel aan alcohol, maar wel aan de uitwassen.
Mijn zoons drinken niet, ze hebben genoeg gezien.
Het leven is niet altijd makkelijk, maar zonder alcohol kan ik er beter mee omgaan. Ik loop niet meer weg voor mijn gevoelens en dat helpt. Ik zie er voor mijn leeftijd nog redelijk jong uit. Ik ben gezond en sterk. Trots op wie ik nu ben. Al ben ik soms best onzeker.
Dat geeft niet, het is wie ik ben.
En hoe fijn is het als je daar zeker en bewust achter kunt staan! Heel fijn dat je het roer omgegooid hebt en eindelijk weer jezelf kunt zijn. Dat is nog altijd de beste versie die er is!
Onwijs bedankt voor je verhaal, en mocht iemand anders na het lezen van dit verhaal ook eens zijn of haar ervaringen over alcoholvrijheid willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat, neem ik zo snel mogelijk contact met je op.