Alcoholverslaving kent veel gradaties. Van elke dag een ogenschijnlijk gezellig drankje op z’n tijd, tot het structureel verdoven met een fles whiskey of twee, en ver daar voorbij. Maar als er één ding is waar ik sinds ik deze ervaringsverhalen bundel in ben gaan geloven, is het wel dat niemand te ver heen is om zichzelf te bevrijden van de verslavende spiraal van alcohol. Met de nodige hulp, moed, zelfkennis en doorzettingsvermogen, is werkelijke alcoholvrijheid voor iedereen te bereiken. Het is mij een eer om dat weer aan jullie te mogen laten zien met het prachtige ervaringsverhaal van deze week:
Ik ben inmiddels 37 jaar, moeder van 2 pubertjes. Ik kan met veel fierheid zeggen dat ik nu 21 maanden nuchter ben. Oftewel ‘vrij’!
11 jaar geleden ben ik gescheiden, ik was getrouwd met een narcist en dat heeft wel zijn littekens achtergelaten. Een jaar na de scheiding kreeg ik te maken met hyperventilatie en daaropvolgende paniekaanvallen. Dit is enorm vermoeiend, een chronische aandoening. Ik merkte op dat als ik wat dronk, ik een stuk relaxter was en de aanvallen kon omzeilen.
Ik kan niet precies zeggen wanneer dit gedrag problematisch is geworden, het is er stilletjes in geslopen. Tot het moment dat het cirkeltje steeds rond ging. Ik dronk, dus ik voelde me goed, werd nuchter of kreeg een kater en voelde me slecht, dus ik dronk weer. De laatste 2 jaren vaak ‘s morgens al.
Whiskey was mijn medicijn. Dit dronk ik in het weekend samen met mijn man, door de week stiekem. Mijn man had nooit een probleem, nooit die grote afhankelijkheid. Het was niet zo dat ik altijd zat was, maar ik moest telkens in die roes zitten. Dit maakte dat ik nog goed kon functioneren. Een ‘verantwoordelijke alcoholist’. Ik werk als zorgkundige, een job waar veel bij komt kijken. Ik heb hierbij nog een opleiding kapper gedaan en dit doe ik nu in bijberoep. Dit bijberoep had ik nooit kunnen waarmaken als ik was blijven drinken.
Vooral in mijn laatste drinkjaar kreeg ik te maken met depressies en zelfmoord gedachten. Ik kon niets aan zonder de alcohol, maar ik werd er ook niet beter van. Een dagje naar de dierentuin werd een hele opgave, ik had er de energie niet meer voor. Alles gebeurde op automatische piloot, ook het drinken. Maar ik was op. Ik voelde al een hele tijd dat er iets moest veranderen, maar ik kreeg de knop niet omgedraaid. De fout die ik maakte was dat ik het alleen wou doen. Ik verborg mijn probleem en praatte er met niemand over. Ik schaamde me, ik stond op het punt alles te verliezen, mijn relatie, respect van mijn kinderen, mijn omgeving en mijn zaak die ik nog niet eens begonnen was.
Op een dag kreeg ik telefoon van een vriendin. Ze had onder invloed een ongeluk met de auto gehad. Geen slachtoffers, maar het schudde me wel wakker. Dit was het moment waarop ik brak en vertelde haar over mijn probleem. Die dag is de laatste dag dat ik heb gedronken. Ik stelde voor samen naar AA te gaan. We zijn in een fijne groep terecht gekomen. De ervaringsverhalen, het weten dat ik zeker niet alleen ben en erover kunnen praten was goud waard. Ook ben ik in project gegaan bij alcoholhulp.be. Daar deed ik de stappen en gesprekken met een coach. Mijn knop was omgedraaid, ik wist dat ik niet kan drinken. 1 whiskey is te veel en 1 fles te weinig. Mijn remmen zijn kapot.
In de eerste 2 weken had ik afkickverschijnselen, continu onrust, trillen. Ik moest nuchter met al mijn emoties omgaan en door mijn hyperventilatie heen bijten. 1 week nadat ik gestopt ben, ben ik mijn zaak in bijberoep begonnen. Dit was een van mijn doelstellingen, mijn afleiding. Ik was continu bezig. Mijn huis was nog nooit zo schoon als toen. Dode momenten vulde ik in met lezen. Het was ontzettend confronterend in die momenten te beseffen hoe vaak ik naar alcohol greep. Hoe hardnekkig de gewoonte was.
Ik kreeg lastige momenten. Dan stuurde ik, of belde ik iemand. Praten werkt. Ik vertelde het ook aan de mensen in mijn omgeving, dit gaf mij controle. Zij gaven me respect en pluimen, want het is niet niks. Mentaal heb ik ook wat moeilijke periodes gehad. Met alles nuchter omgaan had ik zo lang niet gedaan. Ik moest mijn gevoelens toelaten. Mijn hyperventilatie raak ik nooit kwijt, maar ik heb de controle, dit heb ik aanvaard en leefbaar gemaakt door nuchter te blijven.
Het was dag voor dag, stap voor stap. Dagen van euforie maar ook dagen van lastige gedachten. Nooit meer drinken vond ik een onmogelijk gegeven het eerste jaar.
Ik ben dankbaar voor alle hulp die ik heb gekregen en nog steeds krijg.
Mijn man die me steunt, dit was voor hem ook niet altijd gemakkelijk.
Mijn kinderen zijn apetrots op me.
Mijn zaak, mijn droom is werkelijkheid geworden.
Ik ben sterker dan ooit, echter dan ooit en eerlijker dan ooit. Ik heb dingen leren loslaten en zelfzorg als prioriteit gesteld.
Ik ben nu bijna 2 jaar nuchter, en ik merk dat ik zelden nog zucht naar alcohol heb. Ik blijf er wel mee bezig, ik ga nog steeds naar AA. Ik doe mijn best anderen te helpen. Hieruit haal ik voldoening. Dan is mijn ‘miserie’ toch iets waard geweest. Dit blijft helpen aan mijn groeiproces, want ik zal voortaan altijd in herstel zijn. Ooit vond ik dat een pijnlijke gedachte. Dit is voorbij, ik kijk vooral vooruit. Ik ben de beste versie van mezelf, mijn nuchtere ik.
Voor alle lotgenoten die in het begin zitten van hun herstel…. ‘hou vol! Het is het waard! Stap voor stap, wees lief voor jezelf en geef jezelf tijd. Je zult rust vinden en vooral VRIJHEID.’
Och, en wat is die vrijheid toch onvoorstelbaar veel waard! Ik vind het echt ontzettend knap hoe je vrij bent gekomen van je schijnmedicijn Whiskey. Het is niet niks om die vertrouwde uitvlucht de deur uit te doen. Daar kan ik niets anders dan diep respect voor hebben. Ook voor het feit dat je anderen wilt helpen met jouw verhaal, zoals bijvoorbeeld hier vandaag. Ik denk, hoop en verwacht dat hier absoluut mensen moed en inspiratie uit zullen gaan putten. Duizend maal dank daarvoor!
En mocht iemand anders na het lezen van dit verhaal nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol met gelijkgestemden willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat neem ik zo snel mogelijk contact met je op.
