“Ik vind dat het genoeg is geweest”

Na een leven lang drinken kan het op een gegeven moment wel mooi geweest zijn. Het is alleen de kunst om dat moment te herkennen en dan vooral niet zomaar door te blijven drinken uit gewenning. De schrijver van deze week lijkt gelukkig op tijd van de wagen te stappen wat dat betreft:

Laat ik beginnen met de opmerking dat ik niet weet of het een vloek of een zegen is dat ik mij redelijk kan handhaven na nachten met weinig nachtrust. Ik kan goed tegen alcohol en had eigenlijk nooit katers. Ik ben nooit in de situatie terechtgekomen dat ik heb moeten verzuimen voor werk (of vroeger voor mijn studie). Wat dat betreft zou ik mijn zorgvuldig geconstrueerde levenswijze waarschijnlijk nog jaren in stand hebben kunnen houden.

In het dagelijks leven ben ik Business Consultant. Ik ben opgegroeid in een gezin waar alcohol (gelukkig) geen noemenswaardige rol speelde. Thuis werd weinig tot niet gedronken. Vanaf mijn zeventiende ontdekte ik het uitgaansleven. Al snel merkte ik dat ik als bescheiden, de kat uit de boom kijkende, jongere, na een paar biertjes sociaal toch makkelijker opereerde dan zonder. Door (mee) te drinken werd ik een geaccepteerde gast bij de stoere jongens. Deuren leken voor mij open te gaan die anders (zeker voor mijn gevoel) gesloten zouden blijven. Het leven lag aan mijn voeten. En och, wat maken dan die twee avondjes (vrijdag en zaterdag) per week, met twee tot tien biertjes per avond uit?

Toen ik ging studeren en in een studentenhuis kwam te wonen leek het leven helemaal één groot feest. Eigenlijk was er bijna iedere dag wel ergens drank in huis en werd minimaal vijf avonden per week de stad onveilig gemaakt. De hoeveelheden drank namen zienderogen toe maar gelukkig ondervond ik daar lichamelijk nauwelijks last van de volgende dag. Ik heb dit leven, met buitenlandstages en tussenjaren, zo lang mogelijk (tot ongeveer mijn 27e jaar) gerekt. Het leven lag aan mijn voeten. En och, wat maken dan die vijf/zes avondjes per week, met vijf tot twintig biertjes (of andere zooi) per avond uit?

Vanaf het moment dat ik ging werken wist ik instinctief dat het risico op de loer lag dat ik een “saai en verantwoordelijk” leven zou moeten gaan leven. Het idee alleen al, daar gruwelde ik van. Terwijl een deel van de vriendengroep van vroeger zich settelde en verstandig werd, zocht ik naar andere wegen. Door lid te worden van een aantal verenigingen (sport/cultuur/gezelligheid) en mij te conformeren aan andere sociale “verplichtingen” had ik zes dagen van de week wel iets. Iets waar steevast als afsluiter een paar biertjes werden gedronken, maar bij een aantal activiteiten (de kaart- en biljartavonden, de concertbezoeken, de etentjes vooraf en de borrels na afloop, de stapavonden en de periodieke spellenavonden) behoorlijk werd gebinged. Door de verscheidenheid aan groepjes, zag iedereen een beetje van mijn persoon maar niemand het geheel, wat ik ook volledig koesterde.

Met het verstrijken der jaren, “hoefde” ik van mezelf niet meer iedere avond de stad in en kon ik na afloop van een sportavond ook gewoon thuis genieten van een speciaal biertje of een goede single malt whisky. En ging ik met gezelschap uit eten? Een lekker rood wijntje, port, of wat dan ook, hoorde daar natuurlijk bij. Ik dacht de ideale manier te hebben gevonden om op een leuke, sociale manier oud te worden. Ik zag alle landen in de wereld, had “wel de lusten maar niet de lasten” als het op relaties aankwam en werd hierin ook bevestigd door anderen: “jij hebt toch makkelijk praten, jij hebt een fantastisch leven”. Ergo, ik hoefde niets te veranderen en zou zelfs gek zijn als ik dat wel deed. Ik had immers nooit een kater, en kon de volgende dag nog steeds behoorlijk presteren. Het leven, daar stond ik middenin. En och, wat maken die zes avondjes met (vaak veel) drank (bier, wijn, whisky, alles) eigenlijk uit?

Hoe lang ben je inmiddels gestopt met alcohol?
Ik ben nu 4 maanden gestopt met drinken. Niet als gamificatie, maar voor het eerst in mijn leven omdat ik vind dat het genoeg is geweest.

Was dit je eerste poging?
Poging klinkt alsof het een hele opgave is om niet te drinken. Dat is het voor mij gelukkig nooit geweest. De laatste twintig jaar heb ik ieder jaar(!) wel een periode gekend (meestal een maand, soms 2 maanden, ooit zelfs een heel jaar) dat ik niet dronk. Deels om mezelf (en de buitenwereld) te laten zien dat ik echt geen probleem had, deels ook om te ontgiften of voor een te leveren sportprestatie. Deze periodes werden steevast afgesloten (al vooraf bepaald) tijdens een speciale gelegenheid (bezoek popfestival, een speciaal sportevenement, dat ene bruiloftsfeest) waarop ik dan eindelijk weer helemaal los zou mogen gaan. Vaak met het idee om hierna blijvend te gaan minderen. Dit minderen kan ik in de praktijk niet (1 is geen, 2 is gaan).

Wat hield je tegen om eerder te stoppen met alcohol?
Ik zag het nut er onvoldoende van in. Bovendien zat het zo geïntegreerd in mijn sociale activiteiten dat ik vreesde dat ik dan ook daarmee volledig zou moeten stoppen. Ik heb wel meerdere malen geprobeerd om het te houden bij 1 of 2 drankjes.

Waardoor heb je uiteindelijk de knop omgegooid door toch te stoppen?
Toen vorig jaar een goede vriend (met wie ik vanaf mijn achttiende jaar, zo’n 35 jaar lang de glazen proostte) “opeens” aangaf dat hij het niet meer onder controle had (om vervolgens volledig te stoppen) is bij mij een zaadje geplant. Ook bleken andere mensen in mijn omgeving te bezwijken onder een te intensief geleefd leven (drank en andere troep). Ik begon mij steeds meer af te vragen hoe het eigenlijk bij mij zat? Bijna 40 jaar vergif innemen kan toch niet ongestraft door blijven gaan?

Het lezen van het boek “Drankje?” van David Nutt en het beluisteren van een paar podcasts, deden mij beseffen dat het stereotype beeld van “de dronkaard” niet bestaat en dat ik, ondanks mijn maatschappelijk goede functioneren, best een issue zou kunnen hebben. Toen vier maanden geleden een goede vriendin van mij besloot om te stoppen, besloot ik om solidair te zijn. Niet voor een maand, niet voor een jaar. Niet als gamificatie maar gewoon omdat ik mijn deel wel heb gehad en ik er nog op tijd bij ben.

Wat heb je tot nu toe als de grootste voordelen ervaren?
Ik slaap beter, heb meer energie en schuif minder zaken voor mij uit. Door bewust afstand te hebben genomen van een aantal sociale (drink)activiteiten ben ik vaker thuis, minder “op de vlucht” en heb ik het thuis huiselijker gemaakt. Niet meer het “leven uit de koffer”-gedrag (alleen thuis om te slapen en snel verder gaan naar de volgende borrel, verjaardag of concert). Daarvoor is in de plaats gekomen, een enorme innerlijke rust met ruimte voor het lezen van een goed boek, al die hobby-projecten die al jaren door mijn hoofd gingen maar waarvoor ik nooit tijd had, en een gezonder en meer uitgebalanceerd leven. Eerlijk gezegd geeft het mij een enorme rust en vrijheid. En tijd voor een heleboel andere zaken.

En wat mis je het meest?
Doordat ik in vrij veel verschillende sociale contexten rondliep en daarbinnen instinctief direct “de andere gezellige mensen die wel van een biertje houden” wist te vinden (ja de keuken is op menig feestje toch de gezelligste plek om te vertoeven), draaide een deel van die sociale contacten om het gezamenlijk nuttigen van een drankje. Hoewel je dat natuurlijk stiekem wel weet, is het toch wel jammer om dat in de praktijk te constateren. Maar of ik dat mis?

Dan ook: wat mis je het minst van alcohol?
Dat constante gevoel dat het feestje elders is.

Wat doe je als je het even moeilijk hebt en toch weer wilt drinken?
Dit is nog niet voorgekomen. Ik vermoed ook niet dat dat gaat gebeuren. Tijdens eerdere gamificatie-stop-periodes heb ik al mogen ervaren dat ik weinig (geen(!)) moeilijke momenten ken.

Wat drink je als alternatief als je geen alcohol meer drinkt?
Water en thee. In de kroeg en op borrels ben ik nog zoekende naar iets waarvan ik meer dan 2 glazen achter elkaar lekker vind.

Hoe ben je van plan om in de toekomst met alcohol om te gaan?
Niet. Het boek was dik maar ik heb het op tijd uit gelezen. En ondanks dat het leuke verhaallijnen had, leuke hoofdstukken en er leuke, grappige, soms droevige personages voorbijkwamen, hoef ik het niet te herlezen.

Heb je nog tips of advies voor mensen die ook stoppen met alcohol?
Verdiep je in de slopende werking van alcohol en bedenk je of het idee van oud worden je aan staat.

Tenslotte: wat wil je zeggen tegen iedereen die nu nog twijfelt of ze wel moeten stoppen met drank of niet?
Wie twijfelt die weet. En eigenlijk maakt het dan niet uit hoe vernuftig jouw stelsel van drogredeneringen eruitziet.

Heel erg bedankt voor het delen van je verhaal. En hopelijk blijft het je zo goed afgaan, maar verkijk je er alsjeblieft niet op hoor. Het venijn zit hem in het feit dat je op een gegeven moment van jezelf gaat geloven dat je hebt laten zien dat je “echt wel zonder kunt”, dus ééntje kan geen kwaad. En och, wat maken die paar drankjes alleen in het weekend dan ook uit? 😉 Nou ja, je kent die weg. Heel veel succes en we horen graag over een jaar of zo hoe het je allemaal bevallen is. Ga zo door!

En mocht iemand anders na het lezen van dit verhaal nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol met ons willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op.

Fijn weekend allemaal!