Hoe langer je drinkt, hoe groter de plek die alcohol in gaat nemen in je dagelijks leven. Totdat het haast een obsessie wordt. Gek genoeg word je er mettertijd echter ook steeds beter in om die obsessie voor de buitenwereld verborgen te houden. Want joh, iedereen drinkt toch wel eens een glaasje? Ik vond het heel fijn om de schrijfster van het ervaringsverhaal van deze week zo eerlijk en open over haar geheime obsessie te horen praten. En ik weet zeker dat het voor heel veel mensen een herkenbaar verhaal zal zijn:
Wat doe je in het dagelijks leven?
Ik ben 51 jaar en moeder van 2 meisjes van 12 en 6 jaar. Sinds een aantal jaren werk ik niet meer en ben ik fulltime moeder.
Wat dronk je vooral en hoe veel/vaak?
Wijn was mijn voorkeursdrank, naast speciale (lees zware) biertjes. Het leek zo onschuldig, het paste bij het leven dat ik leidde. Drukke baan, genoeg geld, goed eten en daar hoorde ook wijn bij. Elke dag.
Ik heb heel wat verschillende periodes met alcohol in mijn leven gekend. Van dagelijks drinken, tot een paar keer een jaar niet. Mijn vader was ook alcoholist. Ik weet nog goed dat ik met mijn moeder en broer aan de eettafel zat. Ik was denk ik een jaar of 16. We hadden het over de erfelijkheid van alcoholisme. Mijn moeder zei toen tegen mijn broer dat ze wel eens bang was dat hij ook alcoholist zou worden. “Voor jou ben ik niet bang” zei ze nog tegen mij. En eigenlijk wist ik toen al dat ze juist bang moest zijn voor mij, niet voor mijn broer.
Mijn moeder wist niet dat ik al behoorlijk dronk en zo is het mijn hele leven gegaan: ik kon het goed verborgen houden voor iedereen. Ik wist dat het fout zat met mij en alcohol, en daar schaamde ik me eigenlijk ontzettend voor. Ik ben veel dronken geweest in mijn leven. Maar denk ik niet uitzonderlijk veel voor mijn generatie. Ik hing een beetje in de linkse kunstenaars-scene en daar werd sowieso behoorlijk gedronken. Maar waar de meesten waarschijnlijk op doordeweekse dagen niets dronken, deed ik dat wel. En ik dronk wel altijd meer dan goed voor me was. Ik ben heel wat keren ziek geweest en angstig, omdat ik te dronken was. Maar ik had ergens ook wel weer een grens, ik ben nooit ernstig gevallen of in hele heftige situaties beland. Dus het leek zo acceptabel.
Hoe lang ben je inmiddels gestopt met alcohol?
Ik ben nu bijna een half jaar gestopt met alcohol. En het was zeker niet mijn eerste poging. Ik ben in het begin van mijn 20er jaren ook een keer een jaar gestopt met alcohol en ook zo’n 10 jaar geleden via een ambulante behandeling bij een afkickkliniek gestopt. Opmerkelijk dat ik daar toen heen ging voor mijn eetverslaving (drank is niet mijn enige probleem) en dat bij de intake naar voren kwam dat ook alcohol een probleem was. Sowieso heb ik tijdens mijn zwangerschappen niets gedronken en daarna de borstvoedingsperiode ook niet. Al merkte ik dat ik bij de 2e steeds vaker een glas tussendoor nam en dan ging uitrekenen hoeveel tijd ertussen zat voordat ik weer kon gaan voeden. Vreselijk vond ik dat. Ik wilde dat eigenlijk helemaal niet. Maar kon het niet laten.
Wat hield je tegen om eerder te stoppen met alcohol?
Ik was een “high functional alcoholic”, zo las ik later. Ik had gestudeerd (met een hele hoop alcohol allerlei studie opdrachten gemaakt), had een goede baan en later ook nog eens 2 kinderen. En ik was goed in het verbergen van mijn verslaving. Bijna niemand zag het, dus ik werd er ook weinig mee geconfronteerd. Ik heb bijvoorbeeld nooit bij bedrijfsuitjes gedronken. Ik wist dat dat niet goed ging, dus haalde ik het thuis in. En dacht iedereen dat ik gewoon geen alcohol dronk.
Zoals ook in mijn jongere jaren, dan ging je vaak een avond bij vrienden eten. Maar er was nog niet zoveel geld, dus de gastheer of vrouw had dan 1 fles wijn in huis gehaald. En een halve fles wijn per persoon was op zo’n avond gewoon veel te weinig voor mij, ik wilde meer. Als diegene dan de huiskamer uit was, dan schonk ik mezelf snel bij of dronk uit het glas van die ander. Echt beschamend. Maar ook als er meer wijn in huis was, durfde ik er vaak niet om te vragen. Ik was me echt wel bewust van mijn probleem, en dronk veel stiekem.
Ik heb ook verschillende malen in therapie gezeten, want echt ongeschonden ben ik niet uit mijn jeugd gekomen met een alcoholistische vader. Daar heb ik het ook wel vaker genoemd, dat ik best wel stevig dronk. Misschien niet heel duidelijk, want ik vond het doodeng om helemaal niet meer te drinken. Maar ik benoemde het wel. Maar alcohol wordt toch nog wel geaccepteerd. Zelfs elke avond een halve fles wijn, werd als heel normaal gezien.
Waardoor heb je uiteindelijk de knop omgegooid door toch te stoppen?
Ik merkte dat mijn hele leven om de alcohol draaide. Ik wist niet hoe snel ik uit mijn werk naar huis moest fietsen om dat eerste glas te pakken, en het moest er altijd zijn. Ik wist dat ik geen rem had en ik verlegde altijd grenzen. In periodes dronk ik dan maar 1 glas per dag, en die ging dan tot de rand toe vol. Of ik sprak met mezelf af dat ik alleen dronk als de kinderen in bed lagen, maar ja dan nam ik toch vast een half glaasje bij het koken. Ik vond het vreselijk dat ik me niet aan mijn eigen afspraken kon houden. Bovendien wilde ik niet ‘elke’ avond naar alcohol ruiken bij het naar bed brengen van de kinderen. Al was dat maar van 1 glas. Ik had dat zelf zo vreselijk gevonden als kind.
Wat heb je tot nu toe als de grootste voordelen ervaren?
Dat de obsessie weg is en ook de helderheid in mijn hoofd. Maar ook de schuld, de stiekemheid en de schaamte zijn weg. Ik kan eerlijk zijn naar mezelf. Soms mis ik wel de roes van alcohol. Die had ik al bij de eerste paar slokken. Ik voelde ‘m snel zitten zeg maar. Dan zat ik toch wel even op een roze wolk. Dat was best wel een nadeel, dat ik eigenlijk niet zoveel nodig had om aan die roes te komen. Met 2 glazen was ik periodes behoorlijk tevreden. En dan heb je de volgende dag geen heftige kater en lijk je geen probleem te hebben..
Wat doe je als je het even moeilijk hebt en toch weer wilt drinken?
Ik moet oppassen dat ik niet ga fantaseren over de eerste slok, want die vond ik altijd fantastisch. Zeker bij rode wijn. Maar ik heb geen rem, en dat weet ik. Mede dankzij het boek: Rational Recovery, weet ik dat ik niet machteloos ben ten opzichte van alcohol. Alcohol drinken is een keuze en ik heb gekozen voor een alcoholvrij leven, omdat ik niet met alcohol om kan gaan. En ook het boek Brainlock heeft mij erg geholpen. Dat gaat eigenlijk over mensen met een dwangstoornis. Maar ik kon de vergelijking wel maken. Als ik nu de behoefte aan alcohol voel, weet ik dat het maar ‘een stem’ in mijn hoofd is. En dat dat niet betekent dat die stem mij kan aansturen. Die stem kan geen koelkast opentrekken en geen fles wijn pakken. Ik ben niet die zucht naar alcohol zeg maar. Ik registreer het en doe er niets mee. Dan gaat het vanzelf weer weg.
Wat drink je als alternatief als je geen alcohol meer drinkt?
In gebruik riep ik altijd: “Ik lust niets anders dan wijn/bier of water”. Dus als ik op een terras zat bestelde ik altijd wijn of bier. Ergens wist ik dat het alcoholisten praat was, een reden om altijd iets met alcohol te bestellen. Maar nu achteraf is het ook wel een beetje waar. Ik heb een tijdje alcoholvrij bier gedronken, totdat ik per ongeluk een biertje met alcohol dronk. Niet lang daarna viel ik terug. Maar ik vond het ook geen goed signaal naar mijn kinderen, ook al was het alcoholvrij. Inmiddels is bekend hoe slecht alcohol voor je is en is er al een campagne gestart die het ontraadt om te drinken waar kinderen bij zijn. Omdat je toch een slecht voorbeeld geeft en het normaliseert.
In de avond drink ik veel thee, maar ik ga niet standaard iets drinken op de geijkte momenten. Ik drink water als ik dorst heb, meer niet eigenlijk. Als ik nu naar een feestje ga, drink en een glas thee. En als ik nog dorst heb water. Ik ben het dus niet echt gaan vervangen.
Hoe ben je van plan om in de toekomst met alcohol om te gaan?
Misschien mag ik het hier helemaal niet zeggen, maar ik grap altijd: “Later in het bejaardentehuis ga ik ontbijten met een glas wijn en een peuk”. Ik ben overigens 20 jaar geleden gestopt met roken. Maar ik ben laat moeder geworden, dus waarschijnlijk zit ik dan nog volop in de kleinkinderen en doe ik dat dus helemaal niet. Maar goed, dat voelt als een soort escape.
Heb je nog tips of advies voor mensen die ook stoppen met alcohol?
Bedenk dat je niet machteloos bent tegenover een verslaving. Je kan je brein sturen en trainen. Je bent niet ‘je zucht’ naar alcohol. Die zucht is soms vervelend, maar kan eigenlijk helemaal niets.
Tenslotte: wat wil je zeggen tegen iedereen die nu nog twijfelt of ze wel moeten stoppen met drank of niet?
Ik kan oprecht zeggen dat drinken zwaarder is dan stoppen. Dat vond ik toen met roken ook al zo. Je moet zorgen dat je genoeg in huis hebt, al dat gedoe eromheen (in mijn geval heel veel stiekem doen). In verschillende winkels wijn kopen, flessen verstoppen in huis, liegen over hoeveelheden, schuldig voelen, enzovoort, enzovoort…
Stoppen is zoveel makkelijker dan doorgaan met drinken. Natuurlijk heb ik wel eens lastige momenten, maar vergeleken met die vreselijke momenten als je nog in gebruik bent is dat echt niets.
Onwijs bedankt voor deze mooie, openhartige bijdrage! En niet drinken is inderdaad misschien makkelijker dan al het gedoe van wel drinken, maar alleen wel pas als je erdoorheen bent. Ikzelf kan nu gelukkig ‘vanuit de andere kant’ bevestigen dat het inderdaad echt superfijn en makkelijk is om nooit meer te hoeven en willen drinken, maar daar ging bij mij wel een jaar of 2 overheen. Maar ik moet er niet aan denken dat ik die afgelopen jaren gewoon was blijven drinken zeg. Man, wat een gedoe! Ik zou nu voor geen goud meer terugwillen naar die oude gewoonte. Zelfs niet als ik later in dat bejaardenhuis zit te afteren van mijn leven!
Echt superfijn dat je dit met ons hebt willen delen, en mocht iemand anders na het lezen van dit verhaal nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met drinken met ons willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat neem ik zo snel mogelijk contact met je op.
Fijn weekend allemaal!
