“Ik hoorde bij de grote groep stiekeme alcoholisten”

Wat is het toch lastig om een patroon te veranderen dat je je hele leven als doodnormaal hebt beschouwd. En dat de samenleving dat om de haverklap blijft promoten helpt dan ook niet echt bepaald mee. Maar laat je daardoor vooral niet tegenhouden, want net als de schrijfster van het prachtige ervaringsverhaal van deze week weet ik zeker dat ook jij dit kunt bereiken! Niet omdat je niet meer mag, maar juist omdat je niet meer wilt. En daarin sluipt de kern van alcoholvrijheid. Heel mooi om daar in dit verhaal over te kunnen lezen:

Ik ben een vrouw van 53 jaar en ik ben op 1 januari 2022 gestopt met het drinken van alcohol, 512 dagen alcoholvrijheid en meer dan 3000 drankjes laten staan! Ik hoorde bij de grote groep stiekeme alcoholisten die overdag een fulltime baan en groot huishouden runnen en alle overige uren met grote hoeveelheden drank tot rust proberen te komen.

Het was zeer zeker niet de eerste keer dat ik probeerde te stoppen, maar ik ben er inmiddels wel van overtuigd dat het de laatste keer is. Ik begin er niet meer aan omdat ik ervan overtuigd ben dat ik binnen de kortst mogelijke tijd weer met mijn hoofd in de mist zal zitten. Ik ben nog dagelijks dankbaar dat mijn mindset veranderd is van “ik mág niet meer drinken” naar “ik hoef niet meer te drinken”.

Ik dronk al sinds ik een jaar of twaalf was en om me heen scheen het niemand wat uit te maken. Ik was op jonge leeftijd instant-verliefd op het gevoel dat de alcohol opriep, verdovend, meer zelfvertrouwen, meer lef, vrolijker. Zó wilde ik zijn en wilde ik me altijd voelen. Het maakte niet uit wat ik dronk, als er maar alcohol inzat.

Ik was alleszins gewaarschuwd. Mijn vader stierf toen ik tien jaar was aan de gevolgen van alcoholmisbruik op dertig jarige leeftijd. Ik wist niet beter dan dat er door iedereen gedronken werd. Het wegvallen van mijn vaders kwade dronk was een verademing, de sfeer in huis verbeterde (tenminste, dat leek toen zo) en mijn moeder pakte de draad van het leven weer op. Zij was ook pas 30 en ontdekte het uitgaansleven. In mijn puberteit mocht ik mee naar de kroeg en werd ik door de volwassenen rondom mijn moeder vrij gehouden, ik kon meedrinken wat ik wilde en hoefde nooit iets te betalen. Daar leerde ik goed drinken, zeg maar.

40 jaar lang was alcohol mijn beste vriend en omringde ik mij met andere drinkers. Dat ik het voor elkaar heb gekregen om een havo en HBO opleiding af te ronden, is een regelrecht wonder. Mijn ex-man was, net als ik, ook een zware drinker. Ook hij had een mooie studie afgerond en een baan met aanzien. We hadden het financieel gezien goed voor elkaar en konden doen en laten waar we zin in hadden. Als er maar genoeg drank in huis was, hadden we geen drankprobleem, en zo lachten we de ellende de vergetelheid in.

Het dagelijks drinken van alcohol in al zijn verschijningsvormen was de gewoonste zaak van de wereld. Moe na een zware dag? Snel een koud biertje (of twee) tegen de dorst, voor het koken een aperitiefje, tijdens het koken een mooie fles witte wijn, tijdens het eten een nog mooiere fles rode wijn, na het eten een dessertwijn, later op de avond nog een afzakkertje. Allemaal móóie drankjes, we deden alsof we er verstand van hadden en konden er uren over kletsen. En uitzoeken, bestellen, kopen. Er moest vooral genoeg in huis zijn.

Elke dag had wel iets dat gevierd moest worden, of ruzies die het verdienden om te worden weggedronken. Weekenden begonnen steeds eerder, tijdstippen om te drinken waren wij niet aan gebonden.

Onze relatie had een van alcohol doordrenkt fundament. Tijdens mijn zwangerschappen dronk ik niet, maar direct na de bevalling stond de champagne klaar. Dit moest gevierd worden. Na de geboorte van onze kinderen werd het een steeds moeilijker vol te houden levensstijl. Ik kon het niet meer opbrengen om uit te gaan, vrienden of familie te bezoeken. Elke gelegenheid werd een drankgelag. Het voelde niet goed en ik ging steeds minder mee. We groeiden uit elkaar.

Toen de oudste vier jaar was zijn we uit elkaar gegaan. Een zware tijd waarin ik wel van plan was om minder te drinken, maar dat lukte niet. Om te ontspannen had ik drank nodig. Zodra de kindjes sliepen, ging ik los. Als de kinderen in het weekend naar hun vader gingen stortte ik in en zette ik het op een drinken. Vaak dronk ik alleen, gewoon thuis maar op enig moment herhaalde de geschiedenis van mijn moeders leven zich. Ik ontdekte het uitgaansleven en wist me te omringen met andere drinkers. Ik wist van geen ophouden en vaak bleef ik totdat de tl-verlichting weer aanging. De verhalen die ik me kan herinneren, beginnen altijd met dat eerste heerlijke glas wat-dan-ook maar eindigen allemaal te triest voor woorden. Gelukkig ben ik veel vergeten.

Ik ben een aantal keren eerder gestopt met drinken maar zonder de juiste intrinsieke motivatie. Ik wilde wel stoppen, voor de kinderen, voor mijn nieuwe partner, voor mijn werk, voor van alles en nog wat maar nooit voor mezelf. Het niet mogen drinken voelde als een straf en ik hield dit dan ook nooit écht lang vol. Ik heb ook alle tussenliggende manieren geprobeerd, alleen in het weekend, niet voor vijf uur, alleen op feestjes, geen verschillende drankjes door elkaar, ik kan het zo gek niet verzinnen. Niets was lang vol te houden. Drank is overal aanwezig en het wordt niet geaccepteerd als je niet mee drinkt.

Rond mijn vijftigste begon ik fysiek steeds meer last van de drank te krijgen, ik was erg zwaar geworden, lag nachtenlang wakker, had intense buikpijn en diarree, was enorm vergeetachtig. Ook mentaal werd het steeds moeilijker, een fulltime baan, een huishouden, de eenzaamheid die ik zelfs in gezelschap voelde was niet te verdragen. Ik was oververmoeid, kon me veel niet herinneren en black-outs waren schering en inslag. Van goede gesprekken bij het kampvuur tot diep in de nacht kon ik me de dag erna niets meer herinneren.

De paniek die ik voelde bij het controleren van nachtelijk verstuurde appjes op mijn telefoon. De katers werden monsters die alleen kleiner werden door snel weer te gaan drinken. Dat eerste glas was hemels, het tweede glas kon niet snel genoeg naar binnen en vanaf dat moment was ik de tel en de controle kwijt. Ik kon alleen nog blijdschap of positieve emoties voelen als ik gedronken had. Mijn brein was volledig afhankelijk van de door alcohol geleverde dopamine. Verdoofd.

Ik ben naar de huisarts gegaan en met het schaamrood op mijn kaken heb ik geprobeerd duidelijk te maken dat ik verslaafd was en hulp nodig had. Hij keek me wat schaapachtig aan en verwees me naar de praktijkondersteuner. Via deze kwam ik bij een instelling voor verslavingszorg terecht maar ik heb me vóór de intake netjes afgemeld. Dit voelde niet goed. Ik wilde geen stempel en nam me voor om mee te doen aan Dry januari ’22 en dat zo lang als mogelijk te proberen vol te houden. Ik verdiepte me in allerlei boeken, blogs en downloadde de AV-app (thanxxx man!!) en hield me zo ver als ik kon van alles dat met alcohol te maken had.

Gelukkig was het “corona-lockdown..” Maar zelfs het boodschappen doen was een obstakel dat ik moest overwinnen. Alcohol staat overal. In alle gangpaden van elke supermarkt, op elke straathoek, zelfs in de wachtruimte van de auto-garage stond een koelkast met bier en wijn voorhanden als ik op de apk zat te wachten. Dat was moeilijk, het trok aan me en maakte me boos. De haat-liefde-verhouding tussen mij en de alcohol werd op het scherpst van de snede gestreden.

Uiteindelijk heb ik gewonnen. Het is nu Dry februari 23 en er zijn alleen maar voordelen. Ik ben zoveel fitter, slanker, mijn concentratie is enorm verbeterd, ik slaap als een roosje, ik kan altijd in de auto stappen en verzin geen smoesjes meer om thuis te kunnen blijven en drinken. Het enige nadeel dat ik kan bedenken is dat ik soms verlang naar de fijne euforische roes van die eerste twee glaasjes. Dat gevoel, dat mis ik soms. Maar ik weet dat na het eerste glas altijd het tweede en derde komt en dan kan ik al niet meer stoppen. Fast forward denken brengt me snel weer met beide voetjes op de grond.

Ik heb niet gezocht naar een alternatief voor alcohol. Nul-punt-nulletjes vind ik niks, als ik drink, wil ik dronken worden. Dus dan maar andere drankjes, Gimber vind ik heerlijk, thee en gewoon koud water kan ik ook erg waarderen.

Mijn advies aan mensen die overwegen om te stoppen. Tja. Alles wat ik dacht te vinden in alcohol bleek een leugen. Alles wat ik dacht te verdoven en onderdrukken met alcohol kwam de dag erna nog harder terug. Wie ik dacht te zijn na een paar glazen alcohol was een schim van wie ik werkelijk ben.
Had ik me dit toch eerder gerealiseerd….

Ik heb me voorgenomen om vanaf nu béter voor mijn lichaam en geest te zorgen. Door beter voor mezelf te zorgen ben ik beter in staat om er te zijn voor mijn kinderen en dierbaren. En daar kan ik geen alcohol bij gebruiken. Ik heb zelfs (zonder dwang of overredingskracht) mijn huidige partner aangestoken met niet-drinken. Te gek toch?!

Geweldig zelfs! Goed voorbeeld doet goed volgen… (die van mij is inmiddels ook al 3 jaar alcoholvrij, nooit gedacht 😉 ). Maar wat heb je dit verhaal echt prachtig uitgeschreven en verwoord zeg! Heel veel complimenten hiervoor, en nog meer voor de mooie weg die je ingeslagen bent. Heel mooi hoe je het verschil benadrukt tussen “niet mogen drinken” en “niet willen drinken”. Dat zit volgens mij echt in de kern van alcoholvrijheid, en als je dat beseft ben je er eigenlijk al zo’n beetje. Ga vooral zo door, en geniet van alles wat je helemaal zelf hier hebt bereikt. Een prachtige prestatie!

En heel erg bedankt dat ik dit hier heb mogen delen. Mocht iemand anders na het lezen nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je email achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op.

Fijn weekend allemaal!