Onvoorstelbaar zeg, wat kan een leven zwaar zijn. Vandaag is het niet de eerste keer dat ik een somber ervaringsverhaal met jullie wil delen, maar helaas is ook dit de werkelijkheid van alcohol waar veel mensen mee moeten leven. Leuk is het niet: een leven waar drank van kind af aan een veel te grote rol speelt, met alle permanente schadelijke gevolgen van dien. Ik heb dit onwerkelijke verhaal met een brok in mijn keel gelezen, maar die laatste zin stemt wel zo ontzettend hoopvol dat ik er alle vertrouwen in heb dat zij aan een prachtig keerpunt van haar leven staat. En dat mag ook wel een keer! Wat een verhaal…
Drank is de leidraad van mijn leven. Ik kan nu, eindelijk zeggen dat ik het losgelaten heb.
Het begon als kind. Mijn moeder had munchhausen by proxy. Zij maakte mij ziek. Ze wilde aandacht van de doktoren en brak daarom mijn botten en deed middelen door mijn eten. Ze kwam dan weer huilend bij de huisarts met haar zieke kind. Gruwelijk werd ik mishandeld, vanaf mijn geboorte. Ik weet er weinig meer van, behalve wat ik de dokter op latere leeftijd heb gehoord. Rond mijn vierde begon ik mij af te splitsen in meerdere persoonlijkheden. Dit was mijn beschermingsmechanisme. Mijn eerste, voor ik de alcohol ontdekte.
Ik leefde in mijn eigen wereldje, waar ik hele mooie verhalen speelde. De buitenwereld wist van niks, want naar de buitenwereld moesten we een masker op, altijd nep zijn. Het perfecte gezinnetje. Waar was mijn vader in dit verhaal? Hij was en is een schat, maar verborg zich achter een grote fles jonge jenever. Om het geweld maar niet te hoeven zien. Zo kwam het dat ik ook op school ernstig seksueel misbruikt werd door een leraar (die liet mijn broer mij ook misbruiken) en mijn ouders hier van wisten. Zij deden er niks aan. Mijn moeder schaamde zich en sloeg nog harder als ik huilde en mijn vader dronk nog een glas sterke drank.
Intussen had ik DIS ontwikkeld en was ik ernstig psychisch ziek. Ik trok mij terug bij mijn opa en oma. Mijn oma was meer een moeder voor me dan mijn eigen moeder was. Daar gaf mijn opa me mijn eerste biertje. Hij moedigde me aan om nog meer te nemen, drink lieverd, drink! En nam er zelf ook nog één. Ik was toen 13. Ik ging naar mijn opa en oma om te drinken en vond mijn troost. Bij mijn grootouders en bij de drank. Toen ik 15 was overleed mijn oma. Ik was er kapot van. Ik dronk meer en meer en begon mezelf dingen aan te doen.
Op mijn 16de werd ik uit huis geplaatst en op een resocialisatie afdeling gezet. Het was daar een hel. We werden door de begeleiding bij het minste of geringste naar de separeer gebracht waar we naakt en geslagen nachten moesten doorbrengen. Het enige lichtpuntje was het wekelijkse bezoekuur. Dan kwam mijn vader en gingen we naar de kroeg. We zopen ons helemaal lam. Na een jaar liep ik weg van de afdeling en kwam in de prostitutie terecht. Ik was dakloos en verslaafd. Ik haatte mijn lichaam, het was toch al verkracht en geslagen. Ik zoop en switchte (DIS) om mezelf te beschermen tegen het geweld van de hoerenwereld.
Op mijn 18de vond ik een kamer en ontmoette ik mijn toenmalige vriend. Ik bleek zwanger. Dat ontdekte ik pas toen ik het kind baarde. Ik was pas vijf maanden zwanger. Het meisje stierf in mijn armen. Ik weet alleen nog dat ik haar vast had, verder hebben mijn dissociaties het geheel weggemaakt. Ik werd opgenomen op de paaz van het ziekenhuis. Dat was het begin van een lange carrière binnen de psychiatrie. Mijn vriend ging bij me weg omdat ik zijn geld verzoop en ik belandde weer op een studentenkamer. Zo ging het weer verder. Op een avond nam ik met mijn bezopen kop een klant mee naar huis huis. Hij verkrachtte me flink. Ik wist nog net aangifte te doen. Ik kreeg een hoop geld van die zaak en ging daarvan op vakantie naar Texel.
Daar besloot ik mijn eerdere hobby weer op te pakken: parachutespringen! Ik deed de cursus en rolde al gauw in het wereldje. Mijn geld was zó op, want de hobby was niet goedkoop. Ik trok bij een willekeurige man in, daar op Texel. Elke avond was de groep in de kroeg te vinden. Dat was mijn leven geworden, springen en zuipen. De man bij wie ik woonde misbruikte me elke avond en ik liet het toe. Ik kon nergens heen en daar was ik immers voor, een leeg omhulsel. Op een avond trok ik het niet meer (ik was ziek en had niet gedronken) en zei nee. Hij vertrok en ik heb de hele nacht naar hem gezocht.
De volgende dag kwam hij stomdronken thuis en gooide me op straat. Ziek als ik was trok ik bij de eerste de beste volgende man in die mij een plekje aanbood in zijn caravan. Samen dronken we en ik daagde hem uit. Hij deed er niks mee! We gingen gewoon slapen! Ik wist dat dát de liefde van mijn leven moest zijn en ik werd verliefd. Jaren verstreken. Ik vond een appartement en hij trok bij me in. Op een dag deelde hij mee dat hij wilde stoppen met drinken. Ik verklaarde hem voor gek en zoop gewoon door. Een jaar later trouwden we op Texel.
Inmiddels had ik aangifte gedaan tegen die leraar van school. Ook daar een hoop geld voor gekregen. Ook dát geld verbrast. Een nieuwe parachute, pillen via het illegale circuit (want ik was zo gespannen) en veel alcohol. Het was vies geld. Langzamerzeker kregen mijn mede springers door dat er iets mis met mij was en we werden weggepest van Texel. Inmiddels waren we verhuisd naar een flat. Daar had ik een eigen kamertje waar ik me de jaren daarop terug trok en in bed lag en dronk. Vanaf 6 uur ‘s ochtends al. Ik was regelmatig ziek en belandde regelmatig in het ziekenhuis. D dronk niet meer en ging gewoon naar zijn werk.
De eerste keer dat ik stopte met drinken was toen ik het sporten ontdekte. Ik kwam mijn kamertje uit om kleine stukjes hard te lopen. Ik ging in therapie. Dit was de routine voor de komende jaren. Drinken/stoppen/hardlopen/therapie en weer opnieuw. Ik was ook verslaafd nog aan de medicatie die ik via het illegale circuit kocht. Ik kreeg een affaire met mijn dealer om korting te krijgen en om samen mee te zuipen. Hier schaam ik mij zo voor. D was goudeerlijk en werkte keihard. Ik had een uitkering en af en toe therapie.
Ik rende inmiddels op wedstrijdniveau, maar omdat ik ook rookte hield ik dat niet lang vol. Wéér belandde ik in het ziekenhuis. Ik had inmiddels een einde gemaakt aan de affaire. Dit keer was ik bijna dood. Mijn lever was aan gort en ik had een alvleesklierontsteking. De artsen zeiden dat ze me niet gingen reanimeren als mijn hart het begaf. Ik had mezelf kapot gemaakt. Toen ik na een week uit het ziekenhuis kwam had ik een heftige detox doorstaan.
Ik zwoor nooit meer te drinken. Na twee weken begon ik weer. Mijn man was murw. Het deed hem niks meer hij werkte en sliep. At ongezond. Nam af en toe ook weer een drankje. Ik kon het niet meer aanzien. Waar was ik mee bezig. Ik pakte het hardlopen weer op en dit ging heel moeizaam. Ik stopte met roken. Dat hielp. Maar er moest méér gebeuren.
Toen ontdekte ik via een Facebook groep iemand die naar AA meetings online ging. Ik besloot eens te kijken en gewoon te luisteren. Het was in het Engels. Ik besloot te stoppen met drinken. Voor vandaag, zoals ze daar zeiden. Dat deed ik een aantal dagen en ik ging door een hel. Ik bleef terug gaan naar de online meetings. Ik ging delen en schafte het big book aan. Wist ik veel wat dat was! Ik stond toen een maand droog.
Mijn man begon in me te geloven en dronk zelf ook niet meer. Ik liep over van energie en deed het huishouden weer. Samen knapten we de woonkamer op. Toen ik twee maanden droog stond ( nog steeds dag voor dag, met behulp van AA) werd het moeilijk. Mijn energie raakte op. Ik zocht een sponsor en samen met haar begon ik de stappen van AA en het big book door te nemen. Vreselijk moeilijk. Daar zit ik nu. Bij stap 4, bijna 4 maanden droog. Nog nooit zo lang zonder alcohol gezeten.
Ik moet een inventarisatie maken van op wie ik boos ben en wie ik gekwetst heb etc. Ik heb mijn hogere macht gevonden, al geloof ik niet in God. Ik geloof in een energie die mij helpt nóóit meer te drinken. Mijn omgeving die zoveel met mij heeft meegemaakt ziet dat nu ook. Er is veel meer te vertellen. Over hoe het met mijn ouders is afgelopen en met mijn opa. Maar dan wordt het verhaal te lang. Het is een beetje chaos namelijk.
Maar mijn man gelooft in ieder geval weer in me! Ik heb nog een lange weg te gaan, maar ben nog nooit zó gelukkig geweest!
En tenslotte als aanvulling nog een extra boodschap van de auteur:
Ik wil nog graag een boodschap meegeven voor de actieve alcoholist. De persoon midden in het proces. Ik kan wel gaan prediken over de AA, maar daar staat AA niet voor. Lotgenotencontact. Luisteren naar verhalen van andere alcoholisten en hun strijd en het loslaten ervan. Want eeuwig ertegen vechten lost niks op. Accepteren dat het zo is is de beste weg. Je overgeven aan een nuchter leven. Delen. Vertel je verhaal en kijk wat je zélf kan doen om er verandering in te brengen. Hoeveel je ook is aangedaan, je bent zélf verantwoordelijk voor het eerste glas. Lees voor de gein wat in het big book. Open minded. 
Je hoeft niet gelovig te zijn. Het is fijn als je spiritueel bent. Bij mij heeft een flinke schop onder mijn kont de doorslag gegeven. Toen werd ik bereid om aan de stappen van AA te gaan werken. Dat heeft jaren gekost, blijkt ook uit mijn verhaal. Zó vaak gestopt, zó vaak weer begonnen. Nú met deze wijsheid de knop om. Dat gun ik iedereen. Ik heb geen medelijden met mezelf. Ik heb geleerd van mijn verleden en kan er anderen mee helpen. Het doet uiteraard pijn, en ik ben nog wel eens boos en verdrietig, dat hoort erbij. Ik ga nu kijken naar mijn eigen aandeel, zodat ik met opgeheven hoofd nuchter verder kan. Dat gun ik iedereen!
Zoals ik al zei, wat een onvoorstelbaar verhaal is dit… Ik ben wel zo ontzettend blij dat je nu eindelijk op een echt keerpunt lijkt te staan. Het begin van een nieuw leven, daarvoor is het gelukkig nooit te laat. Je hebt al zoveel doorstaan, laat dat alsjeblieft niet voor niets zijn! Gun jezelf een heerlijke rest van je leven, samen met je man in pure, nuchtere en veilige alcoholvrijheid. Tijd om die narigheid achter je te laten en te genieten. Dat heb je zo verdiend!
Ik ben je heel erg dankbaar dat je dit verhaal met ons hebt willen delen. Ik weet dat het niet makkelijk is om het op te schrijven, maar ik vind het goed dat de wereld ook weet dat dit helaas ook gebeurt in onze wereld. Namens iedereen die dit in de toekomst leest wil ik je dan ook een heel oprecht hart onder de riem steken en wij duimen allemaal voor een goed herstel. Vandaag drinken we niet. Morgen ook niet, en voor je het weet vliegen de maanden voorbij. Het wordt echt steeds makkelijker. Echt!
Heel veel liefs van mij en alle bezoekers van Alcoholvrijheid.nl
