Langdurig alcoholgebruik kan je gemoedsrust flink in de weg zitten… na verloop kan je jezelf af gaan sluiten voor anderen, maar misschien nog wel erger: ook voor jezelf. Maar dat er altijd licht schijnt aan het eind van de tunnel blijkt gelukkig ook weer uit het openhartige ervaringsverhaal van deze week. Mooi om te lezen:
In 2015 ging ik in psychotherapie omdat ik totaal vast was gelopen in mijn leven. Ik was zwaarmoedig tot op het bot en was de regie over mijn leven kwijt geraakt. Voorafgaand aan de therapie heb ik een uitgebreid psychologisch en psychiatrisch onderzoek ondergaan, om vervolgens de behandeling te starten.
De diepere lagen in mijn persoonlijkheid werden nu zichtbaar voor mij en de ander. Een leven met vele traumata en een langdurige onveilige thuissituatie wuifde ik naar de buitenwereld weg met een lach en geen traan. Ik had geleerd alles zelf op te lossen en had vooral niemand nodig, of toch… de alcohol.
De therapie duurde drie jaar in totaal en heeft mij veel gebracht. Ik was op het punt gekomen dat ik de zin in het leven niet meer zag en vooral niet meer voelde. De eerste sessies gingen over contact maken met mezelf. Dat was ik volledig kwijt geraakt in de loop der jaren. Ik had mijn tas met belasting steeds voller gepakt zonder dat ook maar iemand hier weet van had.
Alcohol hielp me daarmee. Door te drinken voelde alles anders en was het een uitlaatklep… dacht ik. Later wist ik wel beter. Door de alcohol werd de vermijding steeds sterker en ontweek ik alle spannende activiteiten in een direct contact. Op de mail durfde ik wel.
Ik begon met drinken in de weekenden tijdens het uitgaan, en na bijna 30 jaar groeide dat uit tot dagelijks drinken, totdat er een patroon ontstond van werken, drinken, slapen en weer verder. Ik verloor het contact met anderen en met mezelf steeds verder. Ik ging mijn grenzen in alle opzichten verleggen, met vele gevolgen van dien.
In veel situaties reageerde ik op de automatische piloot, maar ik had de aandacht er vaak niet bij. Ik nam ook steeds meer risico’s in het leven waarbij sommigen wel flinke gevolgen hebben gehad. Kortom, door de alcohol ging ik mezelf in heel veel situaties overschatten. Ik ervaar hier best wat schaamte over, en dat is dan licht uitgedrukt.
Door het verlies van contact met mezelf verloor ik ook de zelfreflectie, de eigenwaarde en de zorg voor anderen en mezelf. Ik reageerde niet meer op impulsen van buitenaf en zonderde me steeds meer af. Ik heb periodes gekend dat ik alleen heel vroeg als eerste boodschappen haalde, zodat ik om 08.10 weer thuis was. Ik ging in toenemende mate twijfelen over alles en spoelde het weg met alcohol. Kennelijk was mijn maskering sterk genoeg om mijn alcoholgebruik uit de buitenwereld te houden. Althans, dat dacht ik.
Ik dronk vooral bier en zelden een sterk drankje. In groepsverband wist ik me over het algemeen goed in te houden en niemand zal wellicht een vermoeden hebben gehad van mijn alcoholgebruik, al weet ik dat natuurlijk niet zekers. Omdat ik mijn grenzen ging verleggen met gebruik zal het best wel eens geroken zijn door deze of gene. Mijn zoon was de enige die vaak een signaal gaf over mijn gebruik. Bagatelliseren dat deed ik als eerste, terwijl ik best wist dat hij gelijk had.
Mijn gebruik was vooral in het weekend, maar dat begon dan op donderdag en eindigde op zondag. Een kratje bier draaide ik mijn hand niet meer voor om. En in de vakanties was het dagelijks want, tja, dat had ik wel verdiend.
Op maandag had ik schuldgevoelens om vervolgens op donderdag weer het gebruik te herstarten. Dit herhaalde zich (veel) te lang en vaak totdat ik er zo verzadigd van was dat ik ben gestopt. Maar ik ben ook gestopt met zelfoverschatting, ontwijken en mezelf en de ander wijsmaken dat ik met alcohol kan omgaan. Ik kan het niet en daarmee is voor mij dit stuk afgesloten. Voor nu en altijd. Ik heb het genot ervaren maar ook de keerzijde en die wil ik niet nogmaals meemaken.
Niets minderen of andere escapes. Ik weet dat ik niet in staat ben tot een matig gebruik of sociaal drinken met 2 drankjes bijvoorbeeld. Dat had ik wel eens geprobeerd maar dat patroon van veel drinken kwam snel terug. En dat maakt het besluit makkelijker.
De voordelen van het stoppen wegen zo ruim op tegen het gebruik dat mijn trek in alcohol of overweging om weer te gaan drinken nooit in het geding is gekomen. Ook de drie jaar psychotherapie komen nu pas tot zijn recht. Ik sta in contact met mezelf en de ander, reflecteer op mijn gedrag en kan steeds beter aangeven wat ik nodig heb en kan bieden aan de ander.
Ik heb meer energie in alle opzichten en mijn lijf normaliseert zich. Ik heb wel spijt, veel spijt van mijn drinkgedrag, maar weet ook dat ik de geschiedenis niet kan herschrijven. Misschien dat ik er ooit milder naar kan kijken.
“Music was my first love” zong John Miles in 1976. Dat geldt voor mij ook, maar door het vele alcoholgebruik werd deze liefde beschadigd. Zo waren er meer verlieservaringen die ik koppel aan mijn alcoholgebruik, waar ik vaak niet mijn verantwoordelijkheid heb genomen die ik wel had moeten nemen.
Ik denk dat het stoppen en vooral blijvend stoppen van alcohol gebruik de beste kans maakt als je de verantwoordelijkheid durft en kunt nemen om je eigen gedrag onder het vergrootglas te leggen. En zo wenselijk dan wel met hulp. Reflectie, maar ook het tellen van de drank per dag en de toename maakt inzichtelijk hoeveel je drinkt en de kans op (blijvende) schade.
Ik heb periodes gekend dat ik om 10 uur ‘s ochtends het eerste biertje dronk. Waarom? Daar dacht ik niet zoveel over. Nu weet ik beter: om mijn angsten te dempen, niet willen voelen, recht praten wat krom is en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Inmiddels heb ik een nieuw leven en nieuwe kansen gekregen. Dit laatste is niet eindeloos en begrijpelijk. Ik vind dat ik veel geluk heb gehad en juist dat geluk helpt me om geen alcohol meer te drinken…
Het succes van niet drinken zit niet alleen in de tijd van niet drinken, maar vooral de overtuiging en verankering in je eigen denken, voelen en handelen. Dat is mijn ervaring en daar ben ik van overtuigd.
En heel erg mooi dat je deze overtuigingen en jouw verhaal over je prachtige verandering met ons hebt willen delen. Dankjewel daarvoor! Zo zie je maar dat het echt wel anders kan, al dan niet met professionele hulp. Heel fijn dat je nu het geluk weer ziet en ik hoop dat je daar nog lang van zult genieten. En wat zal je zoon trots op je zijn zeg.. daar ben ik weer van overtuigd 😉
Mocht iemand anders na het lezen van dit verhaal nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol met ons willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op.
Fijn weekend allemaal!
Hoi….
Ik ben alcoholist!
3 jaar ben ik clean geweest maar ben terug gevallen.
Nu vecht ik weer en hoop steun bij jullie te vinden om er weer uit te komen. Ik kan op dit moment nog niet veel vertellen want ben nog aan het knokken om eruit te komen maar eruit komen wil ik. En misschien dat jullie dit herkennen en er kracht uit putten en mij kracht willen geven om de moeilijkste weken door te komen? …ik heb respect voor jullie verhalen, ik heb ook een verhaal maar doet er niet toe de verslaving moet nu met een harde hand aangepakt. Ik heb het heel moeilijk nu ….maar zet door!!
Hoi! Wat vervelend van je terugval, en van een afstand kan ik alleen maar zeggen: goed dat je doorzet en geef vooral niet op! Je hebt al drie jaar bewezen dat je het kan, dus laat je niet kisten en ga gewoon door met wat je kan: vandaag niet drinken. Dag voor dag, en elke dag zonder alcohol is winst. Ga ervoor! En mocht het heel zwaar zijn: weet dat je altijd bij de AA aan kunt kloppen he? Al is het maar voor eventjes, daar zitten experts die je met alle liefde uit je huidige dal trekken. Je bent echt niet verloren. Met vallen en opstaan word je groot. Heel veel succes en sterkte namens alle bezoekers van Alcoholvrijheid 🙂