“Ik ben zo trots op mijzelf”

Wat is het toch mooi hoe trots je kan worden op jezelf als je iets doet waarvan je dacht dat je het niet kon! Die vreugde alleen al maakt het de moeite waard om te stoppen met drank. Kijk maar eens hoe de schrijfster van deze week aan het genieten is van haar mooie prestatie:

Ik ben een vrouw van 52 jaar, werkzaam als verpleegkundige in de ouderenzorg. Eigenlijk ben ik vanaf halverwege de 20 gestart met het drinken van wijn. Genieten van een goed glas wijn in een restaurant bij een etentje… heerlijk! Maar langzamerhand werd dit ongemerkt vaker. Zeker toen ik eind twintig trouwde en kinderen kreeg werd het normaal om ook thuis wijn te drinken. Na afloop van een werkweek en in het weekend. Later kwamen daar ook de doordeweekse avonden bij, en voor ik het wist was het eigenlijk heel normaal om elke dag te drinken.

9 jaar geleden kwam ik in een voor mij onverwachte scheiding terecht, waar de wijn mij zeker hielp om te ontspannen en de dingen wat beter los te kunnen laten. Totdat het 2018 was. Ik deed voor de eerste keer mee met “Ik pas”. En het lukte om een maand alcoholvrij te blijven, maar in een mum van tijd zat ik weer op dagelijks wijn.

Inmiddels was dat elke dag een fles. 2 glazen voor het eten, 1 glas bij het eten en dan in de avond de andere 2. Absurd natuurlijk om elke dag een fles te drinken. Telkens probeerde ik weer die rare gewoonte te doorbreken, maar het leek wel alsof ik een soort tweede persoontje in mijn geest had die tegen mij zei: ach meid, je hebt nu zo hard gewerkt vandaag, je hebt wel een wijntje verdiend. Of meis, je bent een bikkel, alleenstaande moeder met kinderen die alle ballen omhoog houdt, geniet van je leven en daarbij hoort wijn.

Mijn stoppogingen werden frequenter, maar het opnieuw beginnen met drinken kwam ook sneller. Ook merkte ik dat de weekenden al snel heuse drinkpartijen werden, met soms 2 flessen op een dag en de bijbehorende zware katers. Wat voelde ik mij continue uitgeput en brak. Stampend hart in de nacht, moe wakker worden, opgeblazen buik, futloos leven.

Totdat ik een hele dappere stap zette en naar de huisarts ging en open kaart speelde over mijn drankgebruik. Ik vroeg letterlijk medicinale ondersteuning om te stoppen met drinken. Er bestaan namelijk medicijnen die de drang tot drinken onderdrukken en medicijnen die je eigenlijk heel ziek maken indien je wel drinkt (dat heet antabus). De alcohol kan dan niet worden afgebroken in je lichaam en daardoor wordt je heel ziek. Tot mijn grote schrik zei de huisarts mij niet te kunnen helpen omdat dit boven zijn pet ging. Ik moest dan maar een intake doen bij de Jellinek kliniek, Woest was ik. Wat een drempel wordt er opgegooid voor mensen.

Uit nijd heb ik het niet gedaan, totdat ik 2 maanden later en heel veel katers later toch eens belde. Ik werd uitermate vriendelijk te woord gestaan en de intake kon gewoon via beeldbellen. De drempel werd wat lager. Ik zei heel duidelijk dat ik perse medicatie wil hebben waarmee ik niet kan drinken (de refusal of antabus). De arts luisterde en nam mij serieus. Na het checken van mijn leverwaardes (die grappig genoeg perfect waren ondanks jarenlang veel te veel wijn), besloot zij dat ik inderdaad mocht gaan starten met Antabus. Ook werd mij een psychologische begeleiding geboden middels 1 keer per week beeldbellen.

Ik startte met de ACT therapie. Simpel gezegd, leren dealen met je gevoelens. Na 5 keer werd dit in overleg gestopt aangezien ik geen belemmeringen ervaar rondom mijn gevoelens. Nu ga ik naar het nazorg traject middels 1 keer per maand een beeldbel gesprek.

En nu? Inmiddels ben ik 42 dagen alcoholvrij en heb ik 273 drankjes laten staan volgens mijn alcoholvrijheid-app 🙂 En ik voel een immense opluchting dat ik niet meer kan en wil en hoef te drinken. Ik hoef geen stemmetjes-gevecht meer aan te gaan over “wel of niet een drankje”, want ik weet dat ik dan op de eerste hulp kan belanden door mijn antabus.

Ik wil echt nooit meer drinken. Wat een geld ga ik besparen, niet normaal meer joh. Ik heb de wijn vervangen in “builders tea” Dit is sterke zwarte thee met melk en suiker, jammie. In een restaurant drink ik graag tonic. En weet je wat bijna lachwekkend is? Ik heb werkelijk nog geen moment trek in een glas wijn gehad. Ik heb al meerdere etentjes met drinkers achter de rug en het doet me niets.

Ik voel alleen maar blijdschap. Ik ben helder, fris, uitgerust. Ik heb geen schuldgevoel meer. Sta bijna fluitend op en ben zo f……. trots op mijzelf.
Waaaaah ik schreeuw het bijna uit!

Lieve groet van een trots mens.

En trots mag je zeker zijn! Wat geweldig heerlijk dat je eindelijk die stap gemaakt hebt, en dit is nog maar het begin joh. Je gaat je alsmaar lekkerder voelen. Geniet ervan, dat heb je zeker verdiend! (of zoals je zelf zou kunnen zeggen: “meis, je bent een bikkel, geniet van je leven en daar hoort wijn juist niet bij” ;-). Blijf genieten, en blijf trots!