Ik ben verslaafd aan bier. Niet eens per sé aan alcohol, maar wel echt aan het drinken van bier. Ik heb zelf 15 jaar gerookt en de verslaving die ik daarin zag, herkende ik op een gegeven moment ook in mijn schijnbaar onschuldige biertje. Er was namelijk altijd wel een goede reden om een flesje open te trekken. Heb ik iets te vieren? Biertje! Zware dag gehad? Biertje! Zit iets heel erg tegen? Biertje! Zit iets heel erg mee? Biertje! En met elk biertje word je langzaam een beetje minder scherp, nuttig en gezond. Het gaat heel geleidelijk, maar wel zo gestaag dat ik daar vanaf wilde. En dat was het startpunt van mijn alcoholvrije leven.
Lang verhaal kort: vet relaxed!
Maar ik zal niet ontkennen dat ik het ook wel moeilijk heb gehad hoor. Vooral in het begin is een leven zonder je verslaving best een beetje spannend. Hoe moet alles opeens zonder biertje? Om het mezelf wat makkelijker te maken ben ik met bier net zo gestopt als met roken: cold turkey en daarna niet zeiken. Het is even doorzetten, maar daarna hoef je alleen nog maar te wachten tot die verslaving je lijf uit is. En dat duurt lang! Voor mij werkte dat het beste, maar dan moest ik ook niet op zoek gaan naar vervangende middelen zoals bijvoorbeeld een elektronische sigaret. Dan slijt die verslaving nooit en dan kom je er dus nooit vanaf.
Een lange tijd keek ik net zo naar alcoholvrij bier als naar de elektronische sigaret: een slap lapmiddel dat achter de schermen gewoon de verslavingsmotor blijft laten draaien. Totdat ik op een gegeven moment een keer bij een concert van Rowwen Hèze toch maar eens een Heineken 0.0 had besteld. Het was voor het eerst na anderhalf jaar dat ik weer met een fles bier in mijn handen stond, en het voelde compleet onwennig, stout en verkeerd. Maar tegelijkertijd genoot ik wel weer van die herinnering aan mijn eerdere biertjes. Het leek allemaal net echt. Zo echt zelfs dat ik meerdere malen het etiket gescand heb voor een alcoholpercentage in kleine lettertjes. Sterker nog, ik begon me zelfs een beetje aangeschoten te voelen. Dat kan toch niet waar zijn?
Ik vermoed dat het gewoon mijn onderbewuste verslaving is die allemaal enthousiast opgewekte neuronen in mijn hersenen gaat triggeren of zo. Het is dat ik inmiddels na twee jaar met zekerheid kan zeggen dat ik de verslaving voorbij ben en er sterk onafhankelijk boven kan staan, maar het feit dat mijn hersenen nog steeds reageren op surrogaatbier betekent dat die verslaving gewoon nog steeds als een stil roofdier in de bosjes op me zit te azen.
Voor mij is dit een waarschuwing om altijd op mijn hoede te blijven en nooit te denken dat ik inmiddels best een keertje één klein slokje alcohol zou kunnen drinken. Dan ben ik in één keer af. Ga niet direct naar de gevangenis, ga niet langs start, etcetera. Nee hoor, daar ga ik dus mooi niet meer aan beginnen. En gelukkig hoeft dat ook niet, aangezien de 0.0 van tegenwoordig zó goed is dat je na verloop van tijd die echte alcohol helemaal niet meer nodig hebt. En dan pluk je dus echt alleen maar de voordelen van het heerlijke alcoholvrije leven.
Ik weet het, het is natuurlijk nog steeds een beetje vals spelen met je verslaving, maar in tegenstelling tot bij het elektrisch roken is een alcoholvrij biertje best een gewoonte waar ik prima mee zou willen leven. Het duurde anderhalf jaar voordat ik het aandurfde, maar dan kan het werkelijk een heerlijk drankje ter ontspanning zijn zijn.
Hoe kijken jullie tegen alcoholvrij bier aan? Durven jullie het aan?
Loading ...
Ik vind me helemaal in de vergelijking roken versus elektrische sigaret en gewoon bier versus alkoholvrij bier.
Het nu eerst een bavaria voor tientallen momenten per week zit er echt “ingeramd”
zo merk ik
Sterk verhaal😍🙏
Bedankt voor je reactie! Leuk om te lezen dat ik niet de enige ben die zo’n beetje alles wel een Bavaria-moment vindt. Mooi gevonden, dat was het inderdaad precies 😉
Een van de voordelen van geen bier meer drinken, zoals je zelf al aangaf, is dat je een stuk minder calorieën binnenkrijgt. Als ik dan zie wat er toch nog in alcoholvrij bier zit en dat afzet tegen de veel mindere smaak, is het voor mij geen enkel probleem om het bij spa rood te houden.
Lastige kwestie. De vraag is waarom je het roofdier zo dicht bij zou willen houden. Speel je niet met vuur? De kans is dan veel groter dat je je een keertje brandt?
In de eerste anderhalf jaar dat ik gestopt was, was ik het helemaal met je eens. Maar daarna zie je dat je zelf zó sterk kan worden dat je niet meer voor dat sluipende roofdier uit de weg hoeft te gaan. Zo sterk, dat je er niet meer bamg voor hoeft te zijn. Maar ik blijf het met je eens: er zal maar per ongeluk toch 1 keertje alcohol in zitten en je bent weer af. In die zin blijft het spelen met vuur.