Een heel leven? Dat kan ik jullie niet vertellen, want daar heb ik veel te lang voor gedronken. Maar wat ik kan jullie wel vertellen is het enorme verschil sinds ik ben gestopt. En dat is me op geen enkel vlak tegengevallen! Hier lees je mijn verhaal over mijn mooie tocht naar alcoholvrijheid.
Terwijl ik dit schrijf ben ik een gast van 36 jaren oud, vrij doorsnee met twee kindjes thuis en een prima baan in de data. Van die 36 jaar heb ik ruim de helft gedronken. Dat begon vroegâh met een gare Passoa Jus op het strand, maar al snel wisselde ik die zoete meuk in voor bier. Heel veel bier.
En dat hield eigenlijk niet op tot ik 34 werd. Bier was een deel van mijn identiteit en ik kon er lichamelijk en geestelijk geen genoeg van krijgen. Ik heb er de mooiste avonturen mee beleefd en ik kon er eigenlijk altijd wel mee wegkomen. Katers kregen mij niet klein en omdat ik van nature een vrij ielig mannetje ben hoefde ik me over die calorieën ook nooit zorgen te maken. Er was geen enkele reden om het wat minder aan te doen. Bier is toch gewoon leuk?
Dat ging allemaal fantastisch, totdat ik op mijn dertigste voor de eerste keer vader werd. Op die leeftijd beginnen je verantwoordelijkheden ineens met grote sprongen te groeien. Op werk, maar nog veel meer thuis richting je kind. Op werk stond ik op mijn dertigste ook nog met het hele team van een startup knetterlijp in een gare bar dancing allemaal brandende drankjes met de lamme directeur achterover te slaan. Daar kon ik er nog wel even mee wegkomen, maar thuis kon mijn baby daar echter een stuk minder om lachen.
Drie keer zat ik té brak met mijn baby op schoot en toen heb ik mijzelf echt letterlijk voor mijn kop geslagen omdat ik mezelf zo stom vond dat ik mij en mijn baby die kater had aangedaan. Wat heb je daar nou aan? Je hebt al een slaaptekort, en dan schiet je jezelf ook nog eens in je voet met een paar glazen te veel. Ik denk dat dat ergens het eerste zaadje is geweest dat het toch eigenlijk ook wel eens wat minder mocht.
De jaren daarna heb ik het natuurlijk allemaal wel nog een tijdje door laten gaan. Toen mijn zoontje op mijn 30e geboren werd was ik namelijk óók al gestopt met 15 jaar roken, dan ga je toch niet ook nog stoppen met drinken? Bier werd mijn alternatief voor een peuk, en als je veel rookte ga je daardoor ook vanzelf meer drinken.
Het biertje was mijn troost en toeverlaat in elke situatie. Iets te vieren? Biertje! Zit het niet mee? Biertje! Is het 5 uur? Biertje! Is er nog bier? Biertje! En zo liep het uit de hand.
Gelukkig zijn er zat scenario’s te verzinnen waardoor het nog erger uit de hand had kunnen lopen, maar onder de streep had vooral ikzelf er last van (al was het voor mijn gezinnetje vast ook niet altijd even lollig). Ik dronk tegen het einde misschien wel een sixpackje per dag (vaak wel 2) en dat merk je wel. Je wordt er niet meer echt dronken of zelfs aangeschoten van omdat je lijf eraan gewend raakt, maar de brakheid die je voelt is toch wel echt. Je bent minder scherp, gaat te laat slapen, loopt het risico om door te zakken en voor lul te staan en bent onder de streep eigenlijk gewoon een vrij kansloos figuur met dat bier. Kan dat niet wat minder?
Ik dacht in elk geval van wel, maar hoe? Bij het roken werkte ‘cold turkey’ voor mij heel goed, en als ik bier gewoon als een verslaving zou benaderen dacht ik de grootste kans van slagen te hebben om van die nare gewoonte af te komen. Daar had ik gelijk in: door een jaar lang niet te drinken ging de verslaving uit mijn lijf. En daar heb ik mezelf bij wijze van beloning zelfs een beker voor gegeven, dat was fantastisch! (op deze pagina lees je alles over deze tactiek: een kalenderjaar zonder alcohol werkt echt geniaal!) Na dat jaar ben ik ook nooit meer begonnen, en dat heb ik geweten.
Sindsdien pluk ik alle vruchten van een leven zonder alcohol. Sindsdien ben ik vrij. Ben ik Scherper. Productiever. Blijer. Trotser. Slanker. Veiliger. Zelfverzekerder. Volwassener. Eigenlijk gewoon een betere gast, vader, man, vriend en werknemer. Waarom heb ik toch zo lang die handrem op mijn leven gehouden?
Dat was omdat bier in de eerste helft van mijn leven gewoon een onwijze toevoeging is geweest, maar op een gegeven moment moet je inzien dat alcohol je niet langer brengt wat het vroeger deed. Bier gaat gewoon niet goed samen met de verantwoordelijkheden die een volwassen leven inclusief gezinnetje van je vragen. En als ik het nou gewoon bij één of 2 biertjes kon houden was dat vast geen probleem, maar zo’n geluksvogel ben ik gewoon niet. Daar heb ik te veel voor gedronken in mijn jeugd.
Nu geniet ik van leven 2.0. Of is het leven 0.0? Het is in elk geval een heerlijk leven zonder bier. Een nuttig leven in alcoholvrijheid dat ik iedereen kan aanraden.
Gun jezelf dat geluk!
