Vergis je niet: ook bij mensen van wie je het niet verwacht, kan drank een grotere last zijn dan je zou denken. Daar zie je dan helemaal niets aan af, maar intussen gaat er een afhankelijkheid achter schuil die toch voorkomt dat diegene het beste uit zichzelf kan halen. Neem bijvoorbeeld de heldin uit dit verhaal: prima baan, leuke familie… niks aan de hand toch? Dat zou je denken.
Ik ben Trainer in de echte wereld. Een trainer die elke dag voor de klas staat om andere IT’ers het vak bij te brengen. Een goede baan, een mooie auto (een Ford yeah) een leuke familie, schoonfamilie en een vriend die alles voor me over heeft. Een ideaal plaatje als je het bekijkt vanaf de buitenwereld: een stoere dame die elke dag de heren wel even vertelt hoe het IT vak in elkaar zit. Nu ik dit zo opschrijf merk ik dat ik, nu toch wel trots ben op wat ik allemaal heb bereikt. Van verlegen schuchter meisje naar een vrouw die haar mannetje staat in de IT wereld. Geen reden om je te verstoppen in drank zou je zeggen. Waarom dan toch die drank?
Het begon allemaal ongeveer 7 jaar geleden. Ik zat toen nog in een relatie met mijn ex, wat achteraf gezien de meest giftige relatie ooit geweest is. Ik werd gekleineerd, werd behandeld als een huishoudster en vaak genegeerd omdat ik iets niet goed deed in de ogen van mijn ex. En het ergste van alles: ik liet het toe. Ik ben geen slachtoffer in bovenstaande ,ik heb het laten gebeuren. Langzaam werd ik ook afgesloten van mijn vrienden, omdat deze volgens hem, niet goed voor me waren. Mijn wereld werd steeds kleiner en kleiner en ik zocht mijn troost in de drank.
Eerst een wijntje aan het einde van de dag zodat ik me wat relaxter voelde. Maar een wijntje werd als snel 2 en 3 en tel zo maar door. Stond er een fles whiskey en was er geen wijn? Geen probleem. Ik vond dat spul niet te drinken, maar het effect was hetzelfde de roes, de rust in mijn hoofd. Na een emotionele rollercoaster van mijn kant is die relatie uiteindelijk stuk gelopen. Achteraf het beste wat me ooit is overkomen. Echter gebeurde alles in een keer. Ik raakte mijn baan kwijt, mijn relatie was stuk en mijn vrienden hadden zoiets van die wil toch niks meer met ons te maken hebben.
Nou daar stond ik dan, alleen, in een huurhuis zonder meubels. Ik had een bed en drie lege kamers. Tijd om aan mezelf te werken. De drank ging de deur uit en ik bouwde langzaam mijn leven weer op. Ik kreeg een nieuwe baan, leerde nieuwe mensen kennen en vond langzaamaan weer de plek in de wereld. Ik nam weer contact op met oude vrienden, die na mijn verrassing me met open armen opvingen. En ik maakte de stap naar de psycholoog.
De behandeling met de psycholoog liep compleet stuk doordat hij me in groepstherapie wilde stoppen. Iets waar ik compleet door dichtsloeg. Ik kan als trainer heel goed vertellen hoe de IT wereld werkt, maar ik kan als persoon heel slecht vertellen hoe het nu met me gaat.
En toen sloop de drank er weer langzaam in. ‘s Avonds een wijntje om te relaxen en opnieuw werden dat er 1 en vervolgens twee en tel zo maar door. Totdat ik op 2 flessen wijn per dag zat. En soms wel meer. En in het weekend kwam de sterke drank uit de kast.
Ik leerde mijn huidige vriend kennen en alles leek langzaam weer op zijn plek te vallen. En toch bleef de drank een onderdeel van mijn bestaan. Op onze eerste afspraak een wijntje vooraf. Dan ben ik niet zo gespannen. Tijdens de date een wijntje want dat was gezellig. En ondanks dat mijn huidige vriend wist dat ik dronk had hij geen idee hoeveel.
Vervolgens overleed mijn zus vorig jaar mei en mijn vader dit jaar in april. Mijn zus na een lange lijdensweg en mijn vader aan de gevolgen van Alzheimer. Ik ben altijd papa’s kindje geweest. Ging altijd met mijn vader mee op klussen en kon altijd bij mijn vader terecht voor advies. Een echte Amsterdammer, dus het advies was vaak nuchter en recht voor z’n raap.
Maar papa was weg. En daar ging ik me compleet verstoppen in de drank. Geen gevoel meer willen hebben en constant leven in de roes. Corona was ook in het land, dus ik hoefde niet meer de weg op naar klanten toe. Ik dronk ondertussen ook terwijl ik training gaf. En het verstoppen van lege flessen was een dagtaak geworden. Achteraf gezien ben ik verbaasd dat ik nog steeds positieve feedback kreeg over de trainingen, terwijl ik soms half bezopen in een Teams call zat.
2 maanden geleden kreeg ik de wake-up call. Mijn vriend ontdekte hoeveel ik eigenlijk dronk en heeft me zeer duidelijk laten weten hoe hij daar over dacht. Dat was voor mij de wake-up call die ik blijkbaar nodig had. Voor het eerst in mijn leven heb ik iedereen in mijn omgeving eerlijk verteld hoe het nou echt met me ging. Ik heb iedereen verteld dat ik een probleem met Alcohol heb me aangesloten bij de Facebook-groep “Leven zonder Alcohol” want het besef is er: dit kan ik niet alleen.
En dit moet ik doen voor niemand anders dan mezelf. Niet voor mijn vriend, niet voor mijn familie, niet voor mijn vrienden maar voor mezelf. Ik moet nu op nummer 1 staan. En ik wil leren hoe ik over emoties kan praten in plaats ze te verdrinken en te verstoppen.
En ik heb opnieuw de stap naar de psycholoog gemaakt. Verrassend genoeg werd ik doorverwezen naar de afdeling “ontwikkelstoornis”. Met het vermoeden dat ik een vorm van autisme heb. In die onderzoeksmolen zit ik nu. Eén ding is duidelijk, groepstherapie raden ze me af. Ik heb het gevoel dat ik met deze psycholoog wel verder kom.
Positief is mijn motto geworden. Ik ben trots op mezelf en hou elke dag steeds een beetje meer van mij en de ik die ik ben. Ik verberg mijn emoties niet meer, maar gooi het eruit en laat weten hoe dingen me laten voelen. Ik heb een alcohol dagboek waarin in de triggers noteer en de actie die ik heb genomen om niet te drinken. Zo train ik mezelf dat het ook anders komt. Owh en Gemberthee met munt is de nieuwe verslaving.
Afgelopen week heb ik via Facebook wereldwijd bekend gemaakt dat ik een Alcoholist ben, en dat ik op de kop af 2 maanden alcoholvrij ben. Ben ik er al? Nee. Ben ik op de goede weg? Zeker!
En ben ik trots op mezelf? Absoluut!
Alleen ongeduldig als ik ben gaat alles me natuurlijk te langzaam en ook daar moet ik aan werken. Ik heb markers nodig om te zien dat ik vooruitgang boek. Dus de Alcoholvrijheid-app geeft mij die markers. Kleine stapjes, maar wel stapjes vooruit. Zonder die markers heb ik het gevoel dat ik stil staat, dat ik geen vooruitgang boek. En dan slaat de paniek doe. Moet ik meer doen? Moet ik beter mijn best doen? Dat is de perfectionist in mij.
En het kleine motto “Vandaag drinken we niet, morgen zien we wel weer” houdt het voor mij behapbaar en geeft me die kleine marker. Vandaag is gelukt dan kan ik het morgen ook.
Iedereen die nu nog in de twijfelfase zit of ze moeten stoppen met drinken zal ik het advies geven. Doe het, doe het voor jezelf. Je leven wordt zoveel mooier wanneer je ziet hoe geweldig jij bent.
Het is geen makkelijke weg, absoluut niet. Maar het is het wel waard. En je zult zien dat jouw leven er uiteindelijk alleen maar mooier op wordt wanneer je je niet verstopt in de drank. Wanneer je intens kunt genieten van een zonnetje op je gezicht, van de bladeren die met de herfst de mooiste kleuren krijgen en besef je dat jouw plek op aarde een plek met een goud randje is.
Ook bomen laten hun bladeren los om te groeien. En ik laat de drank los om een betere ik te worden.
Vandaag drinken we niet… morgen zien we wel weer.
En zo is dat maar net! Hoe gek is het toch eigenlijk dat er zo veel mensen zijn die toch steeds maar de rem op hun leven houden door zogenaamd alleen maar te kunnen ontspannen met drank. Gooi de rem weg, en dan word je pas echt vrij! Onwijs bedankt dat je deze mooie reis met ons hebt willen delen, en ik hoop oprecht dat dit echt een prachtig kantelpunt is in je leven. Dat kan haast niet anders!
En mocht iemand anders na het lezen van dit verhaal ook een keertje zijn of haar unieke ervaring met ons willen delen: heel erg graag! Ik ben altijd op zoek naar nieuwe verhalen voor Alcoholvrijheid, hoe klein of groot ook. Vul dan alleen even je e-mailadres in op deze pagina en ik neem zo snel mogelijk contact met je op.
Prachtig deze post! Ik herken mezelf op zoveel vlakken.. er is ook voor mij een weg te gaan, maar ik ga die wel bewandelen! Bedankt voor je mooie en eerlijke bericht. Het geeft kracht, inspiratie en vertrouwen in de toekomst. Want zoals je zegt, doe het voor jezelf! Ik wens je heel veel succes met je herstel en het leven in een sober leven.