Een andere mindset is je beste vriend als je wilt stoppen met alcohol. Waarschijnlijk denk je aanvankelijk dat je “moet” stoppen met drinken, maar gaandeweg maakt dat “moeten” langzaam plaats voor “willen”. En als je het echt wilt, dan is het ineens lang zo moeilijk niet meer. De schrijfster van het mooie ervaringsverhaal van deze week is dat nu aan den lijve aan het ondervinden. Heel mooi om te lezen hoe bevrijdend die verandering wel niet kan werken:
In mei ben ik 30 geworden. Ik werk als maatschappelijk werker en werk met jongeren die vastlopen in de maatschappij. Op 19 maart 2021 ben ik gestopt met het drinken van alcohol, wat nu 93 dagen geleden is, ik heb dus net mijn eerste alcoholvrije kwartaal erop zitten, trots! Dat is niet voor het eerst, vorig jaar ben ik ook al eens 100 dagen gestopt met drinken. Daarnaast ben ik al vaker een maand, of meerdere maanden gestopt, vooral om mezelf weer een beetje in balans te krijgen. In 2019 heb ik geprobeerd een heel jaar te stoppen, helaas strandde die poging na 3 maanden. Waarom maak ik nou steeds opnieuw de keuze om te stoppen met drinken en misschien nog wel een belangrijkere vraag, waarom begin ik steeds weer?
Ik houd echt enorm van rode wijn. Eigenlijk is dat ook het enige wat ik dronk, met uitzondering van soms een witbiertje op een terras of een gin-tonic bij een feestje. Maar het liefst dronk ik alleen, op mijn bank, onder een dekentje met een film en een zak chips. In mijn veilige hoekje, heerlijk alleen met mezelf. En natuurlijk als er vrienden kwamen eten, of als ik een gezellige avond had met mijn zussen of vriendinnen. Zo’n 2 a 3 keer per week dronk ik dan een fles rode wijn leeg, meestal bleef het bij één fles, soms trok ik een tweede open waar ik dan nog 1 of 2 glazen uit nam. Precies genoeg om niet laveloos te worden, maar wel in die heerlijke roes te komen. Want dat was waarom ik het deed, om in de roes te komen die de scherpe randjes van het leven eraf haalden.
Sinds mijn 21e heb ik veel last gehad van paniekaanvallen en merk ik dat ik soms erg gevoelig ben voor prikkels, omgevingen en sferen. Of het hoog-sensitief is weet ik niet, maar ik weet wel dat dingen me soms meer energie lijken te kosten dan anderen. In het begin wist ik natuurlijk niet hoe ik met die paniekaanvallen om moest gaan en ik kan me nog herinneren dat ik op een feestje ontdekte dat alcohol een snelle en vooral effectieve oplossing bleek te zijn. Als mijn energie op was of de prikkels mij teveel werden, dan was daar alcohol to the rescue! Doordat ik jong was en studeerde zag ik er geen kwaad in. Als we op stap gingen dronk iedereen veel en ik had toen niet heel bewust het gevoel dat ik iets probeerde op te lossen of onderdrukken. Uiteindelijk studeerde ik af en ging ik werken in de hulpverlening, mijn relatie met alcohol werd anders, maar bleef toch prominent aanwezig. Ik ‘zoop’ niet meer, maar ik hield het bij een fles wijn, die me precies hielp om te ontspannen en in slaap te vallen. Want als ik ergens soms moeite mee had (en heb), is het in slaap vallen.
Rond mijn 27e merkte ik dat ik meer afhankelijk was van alcohol dan ik wilde. Het beïnvloedde mijn leven op een negatieve manier. Ik ging geregeld met een kater naar het werk en doordat mijn energieniveau laag was, kwamen de paniekaanvallen juist ‘the day after’. Ik sliep daardoor eigenlijk slechter, omdat ik op de avonden dat ik niet dronk onrustig was en nog moeilijker in slaap viel. Als ik niet dronk, was ik altijd weer bezig met wanneer ik wel weer zou gaan drinken, waardoor ik eigenlijk vast zat in een vicieuze cirkel. Ik wist dat ik iets moest veranderen en lastte voor mezelf periodes in waarin ik niet dronk. Maar altijd wel met het vooruitzicht dat ik weer zou gaan drinken, mezelf voorhoudend dat ik dan in ieder geval een stuk minder zou gaan drinken. Ik zou het dan bij 2 glazen houden, of maar één avond per week een flesje wijn meester maken. Klinkt als een goed plan toch?
Ik zou willen dat het me gelukt was, maar helaas verviel ik na een periode van onthouding steeds opnieuw in hetzelfde patroon. Al snel zat ik weer in de vicieuze cirkel vast. En nu ik er op terugkijk verbaast me dat niet, alcohol was voor mij een oplossing voor een probleem, om mij te ontspannen en in de roes te komen. Twee glazen drinken bracht me niet in die roes, waardoor ik meer wilde. In maart dit jaar merkte ik dat er klaar mee was om steeds opnieuw het gevecht aan te gaan met de alcohol, of om op een krampachtige manier te proberen er mee om te gaan. Ik besloot na een heftige kater dat het genoeg was geweest, ik had me ziek gemeld voor mijn werk, omdat mijn energieniveau zo laag was dat het me gewoon niet lukte.
Het begon met ‘ik stop in ieder geval een weekje, om even weer mijn balans te vinden’. En die week is nu uitgelopen op 93 dagen. Ik merk dat er een verandering heeft plaatsgevonden in mijn mindset, dat ik de touwtjes in handen heb en de keuzes maak over mijn lichaam en wat ik daar wel of niet in stop. Dat ik mentaal gezien sterk genoeg ben geworden, juist ook door de eerdere stoppogingen en alles wat ik daardoor heb geleerd, om ervoor te kiezen om niet meer te drinken. Niet omdat dat voor iemand moet, maar omdat ik mezelf dat gun, omdat ik ten volle wil leven, zonder afhankelijk te zijn van iets wat mij eigenlijk kapot maakt.
Ik heb voor mezelf eigenlijk geen doel gesteld momenteel. Misschien stop ik een half jaar, misschien voor altijd, misschien neem ik morgen weer een glas wijn. Mijn doel was op ten duur om 2 maanden te stoppen en dat heb ik ruimschoots gehaald ondertussen, maar ik merk dat ikzelf steeds een andere keuze maak. In situaties waarin ik normaal wijn zou drinken om te ontspannen, kies ik er nu voor om dat niet te doen, omdat ik die keuze aan mezelf heb gegeven. Vaak kies ik nu voor een groene ijsthee, water, koffie of thee.
Ik denk niet dat het helpt om op een strenge manier jezelf te laten stoppen met alcohol, ik denk dat die keuze van binnenuit moet komen, dat je er zelf aan toe moet zijn om anders te kiezen dan dat wat je altijd gekozen hebt. Ik heb geleerd dat we in onze hersenen allemaal wegen aanleggen, zo ook de weg dat alcohol je iets brengt, iets oplost of iets leuker maakt. Het is aan jou de taak om andere wegen daar omheen te leggen, dat je een eenzame avond ook doorstaat zonder alcohol, dat een feestje ook gezellig kan zijn zonder dat glaasje wijn. En te ervaren dat alcohol niet de enige optie is, dat jij een keus hebt.
Ik geloof dat het voor ieder mens goed is om af en toe stil te staan en te reflecteren op jezelf. Waarom drink ik eigenlijk alcohol? Ben ik er afhankelijk van? En als dat zo is, om het jezelf dan te gunnen het avontuur aan te gaan van niet drinken. Dat hoeft niet in één keer goed te gaan, de dingen komen op hun tijd, als jij jezelf het gunt om te leren en om zelf te gaan kiezen. Te kiezen voor jouw geluk en voor jouw toekomst. Wat kies jij?
Ha, nou ik weet wel wat ik kies hoor! 🙂 Onwijs bedankt dat je dit mooie verhaal zo met ons hebt willen delen. Alcohol is inderdaad zeker niet de enige optie, en je hebt inderdaad een keuze om een andere weg in te slaan. Dat is zeker niet gemakkelijk, maar hoe verder je dat kruispunt achter je laat, hoe makkelijker het wordt. Bedankt voor het delen!
En mocht iemand anders na het lezen van dit verhaal nu ook eens zijn of haar ervaringen willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat, neem ik zo snel mogelijk contact met je op.
