Het is onvoorstelbaar hoe alcohol soms hele levens kapot kan maken. Neem nou bijvoorbeeld het ervaringsverhaal van deze week, waarbij drank als een rode draad het leven van deze held en de mensen in zijn omgeving lijkt te verzieken. Het is zeker niet niks wat hij allemaal heeft meegemaakt, en ik heb zijn verhaal met een knoop in mijn buik gelezen. Wat een nare wereld is dit soms zeg! Ik voel me vereerd dat hij dit verhaal met ons heeft willen delen. Komt ie…
Ik ben geboren in een gezin waar veel alcoholproblemen waren. Mijn vader, oom en oma waren alcoholverslaafd. Mijn moeder was vijftien jaar toen ik geboren werd. Mijn vader was 24. In die tijd was hij al zwaar aan de drank. Het kwam wel eens voor dat mijn vader mij een theelepeltje jenever gaf. Daarnaast stond er altijd drank op tafel waar ik ook regelmatig van dronk. Ik kwam zelf dus al op jonge leeftijd in aanraking met drank. Mijn moeder werd door mijn vader zwaar mishandeld. Mijn moeder moest echter tegen haar zin met mijn vader trouwen omdat zij onder toezicht stond bij de Raad van de Kinderbescherming. Hierdoor hebben ik, mijn zusje en mijn moeder veel onveiligheid gevoeld. Dit heeft er toe geleid dat de Raad van de Kinderbescherming mij en mijn zusjes uit huis heeft geplaatst. Ik kwam vervolgens terecht in een kindertehuis. Ik was toen drie jaar. Hier heb ik een positieve tijd gehad.
Helaas werd ik na een tijdje weer teruggeplaatst bij mijn beide ouders. Toen ik zes jaar was heb ik een zwaar auto-ongeluk gehad waar ik een schedelbasisfractuur heb gekregen en een dubbele botbreuk in mijn been. In het ziekenhuis heb ik twee drains in mijn hoofd gehad en op quarantaine gelegen. Daarna ging het hard bergafwaarts met mij. Ik had het gevoel dat ik niet meer het jongetje was wie ik voor die tijd was. Mijn familie vond mij labiel en debiel en het voelde alsof ik onzichtbaar was. ‘Niet doen, want dat kan je toch niet’. Dat maakte mij heel erg onzeker, verdrietig en boos. De band met mijn familie verslechterde hierdoor.
Toen ik met mijn moeder naar een blijf van mijn lijf huis ging verhuisden we naar een ander dorp. Daar ben ik door twee verschillende mannen seksueel misbruikt. De eerste keer gebeurde dit bij mijn oma thuis. Mijn oma kreeg drank en vervolgens liet ze mij over aan een wildvreemde man. Ik vraag mezelf vaak af of de drank misschien een soort vergoeding tegenover mijn misbruik was. De tweede keer duurde het misbruik negen weken door dezelfde man. Ik durfde als kind niks te zeggen. Ik was heel erg angstig en verstijfd. Ik kon me niet verzetten of mijn verhaal delen. Ik had niemand in mijn omgeving die ik vertrouwde en hield het misbruik voor mijzelf. In de maanden hierna werd ik als kind onhandelbaar. Ik had erg veel woede en agressiviteit in me. Dit gedrag kopieerde ik van mijn vader. Op school en buiten school werd ik veel gepest.
Daarna hebben ze mijn naar de kinderpsychiatrie gestuurd. Ik was toen acht jaar. Hier werd ik ook seksueel misbruikt door oudere jongens. Daarnaast kreeg ik te maken met fysiek geweld door begeleiders. Ik heb hier veel narigheid meegemaakt. Toen ik 11 was en hier uit kwam ging ik terug naar mijn moeder. Zij had een nieuwe vriend. Ik heb haar nooit verteld wat er allemaal gebeurd was want zij geloofde me toch niet.
Vanaf mijn twaalfde tot nu woon ik op verschillende plekken. Internaten, instellingen, opvangcentra, op straat, in het buitenland gewoond, gevangenis, allemaal door de drank. Ik kan me nog herinneren dat ik op internaten flessen Martini dronk samen met de groepsleiding. Alles werd door elkaar gedronken. Ik kwam in die periode veelvuldig in contact met alcohol. Op latere leeftijd begon ik ook andere drugs te gebruiken in combinatie met drank. Drank is altijd mijn hoofdverslaving gebleven.
Mijn alcoholgebruik zag er verschillend uit. Soms zat ik ‘s ochtend om 10 uur al in de kroeg en dan kwam ik er ‘s nachts dronken weer uit. Soms stopte ik tijdelijk als ik een relatie kreeg, maar dat ging nooit lang goed. Wanneer ik zelf had gedronken werd ik agressief naar mijn partner en omgeving. Ik ben nu zover dat ik daar helemaal klaar mee ben. Veel van mijn agressie kwam voort uit mijn verleden. Er is mij veel onrecht aangedaan. Ik praat mijn gedrag absoluut niet goed en het is geen excuus. Maar het is belangrijk om de context van mijn gedrag te weten.
Ik heb spijt van wat ik heb gedaan. Ik ben toen ik 46 was op het punt gekomen dat ik er helemaal klaar mee was. Als ik mijn levensstijl doorzette werd dat mijn dood. Ik ben in therapie gegaan. Het heeft mij opgeleverd dat ik door paardencoaching weer terugkwam naar mijzelf. Ik durfde mijn emoties en gevoelens te laten zien. Nu ben ik ook zover dat ik over deze dingen kan praten.
Ik drink nu in wezen anderhalf jaar niet meer. In de anderhalf jaar heb ik twee keer een terugval gehad. Op 1 mei dit jaar (2020) is mijn moeder overleden waar ik geen contact meer mee had. Mijn familie heeft mij niet ingelicht over het feit dat zij was overleden. Tot op de dag van vandaag heb ik niks gehoord van mijn familie. Ik heb het nieuws vernomen van mijn ex, die het had gezien op Facebook. Dit maakte veel verdriet, onbegrip en woede in mij los. Het voelde alsof zij zelfs dit van mij af hebben genomen. Dit heeft toen geleid tot een terugval.
Vandaag de dag probeer ik elke dag te vechten tegen alcohol. Ik zeg iedere dag tegen mijzelf ‘vandaag drink ik niet’. Mijn advies naar mensen is dat je terug moet gaan naar de kern waar je drinkgedrag vandaag komt. Waarom ben je gaan drinken? Wat is de reden dat je steeds maar weer alcohol drinkt? Als je terug naar de kern gaat dan kan je praten over je problemen. Op het moment dat je je gevoelens verdoofd door middel van alcohol wordt het op langer termijn alleen maar erger. Ik wil mensen adviseren praat over je gevoelens. PRAAT!
Tenslotte nog dit bericht van de schrijver:
De reden dat ik dit verhaal wil delen is omdat ik het nodig vind in deze wereld. In de wereld zoals die nu is ervaar ik namelijk veel negativiteit. Ik heb het gevoel dat mensen niet durven of de vrijheid voelen om te praten over dingen die ze op hun hart hebben. Ik denk dat het namelijk erg belangrijk is dat mensen hun gevoelens uiten in deze tijd en wereld. Op het moment dat dit niet gebeurt, kan het ervoor zorgen dat je ervaringen en gebeurtenissen opkropt. Vroeg of laat kan dat ervoor zorgen dat dat zware gevolgen heeft. Het is niet altijd makkelijk om over je gevoelens te praten. Toch denk ik dat het belangrijk is dat je ergens een begin maakt en de aan de hand daarvan verder gaat. Als ik naar mijzelf kijk, heb ik 35 jaar lang niet kunnen praten over mijn gevoelens en de ervaringen die ik heb meegemaakt. Dit heeft veel negatieve en heftige gevolgen gehad.
Des te mooier is het dat je nu het roer hebt omgegooid! Niets anders dan diep respect hoe je je hier doorheen slaat en de positiviteit in het leven probeert te herpakken. Ga vooral zo door, en namens mij en alle lezers in de toekomst: bedankt voor het delen!
Mocht iemand anders dit lezen en ook een keer zijn ervaring over stoppen met alcohol wilt delen op deze site: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mailadres achterlaat neem ik zo snel mogelijk per mail contact met je op. Daarmee inspireren we anderen hopelijk om ook een keer die fijne verlichtende stap naar alcoholvrijheid te zetten!
