“Het glas wijn werd belangrijker dan de situatie”

Het is zo wonderlijk hoe je hersens heel langzaam wennen aan alcohol bij iedere situatie. Wat begint als een compleet onschuldige gewoonte, kan héél geleidelijk uitgroeien tot een gevaarlijk sluimerend probleem. De schrijfster van het mooie verhaal van deze week vocht vorig jaar tegen dit stemmetje, en heeft gewonnen. Hier lees je alles over haar ervaringen:

Ik ben 47 jaar, woon samen met mijn vriend met wie ik al meer dan 25 jaar samen ben en ik ben moeder van vier kinderen en in het dagelijks leven ben ik onderwijsassistente op een basisschool. Ik heb nooit echt problemen gehad met alcohol. In mijn jeugd ben ik heus wel losgegaan tijdens het stappen (ik was vooral van de mixjes zoals Passoa Jus en zo), maar de keren dat ik dronken was zijn op 1 hand te tellen. Ik had er ook geen negatieve ervaringen mee, het was vooral leuk, lekker en gezellig. Ook in mijn gezin waar ik opgroeide, waren geen problemen met alcohol.

In de fase van kinderen krijgen, dronk ik helemaal niet- echt sporadisch. Pas toen de kinderen wat ouder werden, ben ik wijn gaan (leren) drinken. Ik dronk het liefst droge witte wijn en rośe en ook zo nu en dan Hugo. De week afsluiten, bij een etentje, tijdens vakantie, bij een knapperend haardvuur. Ik genoot er volop van. Ach, en tuurlijk dronk ik er wel eens één te veel, maar ik was nooit dronken. Af en toe stappen met vriendinnen, tja… dan was ik de dag daarna wel een beetje brak, maar dat was nog te overzien.

Thuis dronken we eigenlijk alleen maar in het weekend, en heel af en toe doordeweeks. Maar langzamerhand veranderde er wel iets. Ik merkte dat er een kentering kwam: niet meer een situatie waarbij een lekker glas wijn paste, maar een glas wijn die bij de situatie paste… Het glas wijn werd belangrijker dan de situatie… en dat is een wereld van verschil.

Doordeweeks kwamen er steeds meer ‘smoesjes’ om toch te drinken: de fles nog niet leeg en dus zonde om te laten staan, zware dag, leuke dag, lekker weer, drukte, spanningen, iets te vieren, enzovoort, enzovoort. En heel langzaam sloop het erin. Het werd onze vaste afsluiter. Het begon bij de dag te horen als tandenpoetsen. We dronken niet te veel, we beschermden onszelf wel door maar 1 fles in huis te halen. Maar tóch…

In het weekend werden het gerust twee flessen op een avond. En een fles Hugo vooraf om er al vast in te komen. Lekker en gezellig. Alcohol werd gekoppeld aan alles. Goed voelen, slecht voelen, het maakte niet uit. Dat glas wijn moest. Het ging me steeds meer tegenstaan. Ik dronk op een gegeven moment een glas wijn leeg alsof het een glas ranja was… Niet oké…

En zo ontzettend balen als de fles wijn leeg was! Dus dan toch maar die tweede fles open. Dat gebeurde vaker wel dan niet, ondanks onze ‘regels’. Met als gevolg: je weer slecht voelen… Ik voelde me altijd zo moe de volgende dag. Gezwollen ogen, wallen, fletse huid.. Bah… elke keer weer nam ik me dan ‘s morgens weer voor: vandaag niet! Ik voelde me niet fijn. Maar tóch was er dan in de loop van de dag weer dat stemmetje dat zei: Joh, geniet van het leven. Geniet van de wijn. Het mag toch?

Ik had van dichtbij gezien wat alcoholisme met iemand doet, maar dat had ik toch niet? Ik was nooit dronken, niet aangeschoten, had geen katers, verzuimde nooit op mijn werk. Was het dan echt een probleem? En het zat mij verder toch niet in de weg? Ik functioneerde gewoon. Ik dronk nooit overdag, we wachtten altijd keurig tot acht uur of zelfs negen uur. Dat het niet goed voelde, dat ik wel wist dat het niet goed voor me was, was nog net niet genoeg.

We zijn regelmatig gestopt, doordeweeks. Ik heb ook een keer meegedaan met Dry January. Ik had regelmatig stopmomenten, maar de ‘drang’ was altijd sterker. We hadden het gewoon nodig, dat stukje ontspanning. Want we hadden het best pittig: een groot gezin met al zijn uitdagingen, allebei een drukke baan, alles eromheen: dat stukje ontspanning aan het eind van de dag, dat hadden we gewoon verdiend. Toch?

Ik merkte wel dat er ook onrust in mijn hoofd was: Heb ik wel genoeg wijn in huis? Moet ik nog even naar de winkel om wat extra te halen voor het geval dat? En als we toch geen wijn in huis hadden, alsnog naar de winkel racen om een fles te halen. Wijn in de aanbieding? Inslaan maar! Hadden we twee dozen vol in huis, 12 flessen. Daar konden we dan toch wel een maand mee doen. Nou nee, dus, soms was het erdoor in 1 week…

Och en die avondklok toen: voor acht uur je alcohol kopen. Ik zie mezelf nog zo door de winkel lopen, rustig, om tien voor acht. De paniek die ik voelde toen ik er achter kwam dat het bijna acht uur was en ik anders geen alcohol meer kon kopen!

Maar dat stemmetje in mijn hoofd ging mij steeds meer tegenstaan. En dat ik me zo moe voelde, voelde ook niet goed. En dat het ontzettend slecht voor je was, ook. En dat ik baalde als mijn dochter vroeg of ik haar om elf uur ‘s avonds kon ophalen, want dan kon ik voor die tijd niet drinken, voelde ook niet goed. Dat we, als er iets zou gebeuren ‘s avonds, allebei niet konden rijden omdat we te veel op hadden, voelde ook zeker niet goed. Zo nu en dan wist ik stukken van de vorige avond niet meer. Of ik herinnerde dat ik enorm stennis had lopen maken om niks.

Maar stoppen ho maar. Ik vond het te lekker. En het zat mij verder toch niet in de weg? Ik was nooit ziek, geen dag gemist op mijn werk, ik functioneerde gewoon.
Maar de druppel (mooie uitdrukking 😉 ) was 4 december 2020. Vrijdagavond, afsluiting van de week, begin van het weekend: natuurlijk met een fles wijn! Een literfles, want dat mocht in het weekend. En natuurlijk een fles Hugo. Lekker om de avond mee te beginnen.

Ik was wel moe, heel moe. Een drukke week achter de rug, we hadden het Sinterklaasfeest op school gevierd en ik had die dag alleen maar pepernoten en allerlei snoepgoed en ‘s avonds een vette hap gegeten. Slechte bodem dus. Ik was knock-out na die wijntjes.

Ik ben in het bed van mijn zoon gaan liggen, die dacht, wat gebeurt hier? Ik weet er niks meer van. Daarna ben ik wel in mijn eigen bed gaan liggen, maar mijn dochter met ASS kreeg die nacht een paniekaanval en ik was niet wakker te krijgen. Mijn andere kinderen hebben midden in de nacht alles moeten opvangen. Ook mijn vriend was niet wakker te krijgen.

De volgende dag, toen ik brak wakker werd en alles te horen kreeg, was ik er klaar mee. Dit was de druppel. Dit wilde ik niet meer. Wat een verschrikking. En ik besloot à la minute dat ik direct zou stoppen met alcohol. Ik wilde dit niet meer, absoluut niet. Ook mijn vriend deed mee en besloot te stoppen met de drank. En pas toen ik stopte, kwam ik erachter hoe die alcohol in mijn systeem zat.

Man man man, dat stemmetje!! Ik was erdoor in shock! Wat confronterend… Telkens weer hoorde ik dat stemmetje: “Joh, je kunt toch wel gewoon in het weekend drinken?” Of: “Dan doe je gewoon wat minder!”, en “Vanavond nog 1 dan? Dan stop je morgen. Of na Oud & Nieuw”. Of: “Hoe kom je dan in godsnaam de feestdagen door?” En ‘Hoe ga je nu ontspannen dan?”, “Je voelt je nu toch weer goed? Je kunt er echt wel eentje nemen!”. Ongelooflijk… Maar ik had besloten. Ik zou stoppen en wel direct, ook al kwamen de feestdagen eraan. En hoe lang ik zou stoppen? Geen idee, ik heb geen einddatum gekozen- elke dag was er één.

Ik heb veel baat gehad bij alcoholvrije drankjes. Mocktails bijvoorbeeld: heerlijke alcoholvrije drankjes die je zelf kon maken. Naast dat het lekker was, hielp het mij heel erg de situaties te ontkoppelen van alcohol. Het waren lekkere drankjes, ze zagen er leuk uit en het voelde ook goed. Ik sliep snel stukken beter, ik voelde me fitter, en ik viel kilo’s af zonder dat ik er iets moeite voor moest doen. Dat was ook een ding: ik was de afgelopen jaren wel 15 kilo zwaarder geworden. Dankzij de overgang, maar óóḱ door de alcohol. Doordat ik goed sliep en op tijd in slaap viel (gewoon echt moe!), was ik ‘s morgens op tijd wakker en had ik veel meer aan mijn vrije dagen.

Maar ik vond het niet altijd makkelijk. De eerste weken waren echt wel pittig. Dat stemmetje in mijn hoofd was zo aanwezig. Maar door die mocktails en alcoholvrije drankjes, had ik het gevoel dat ik dit stemmetje aan kon. “Kijk eens, ik heb een heerlijk drankje!”, en kon ik dit stemmetje tot zwijgen brengen. Alsof ik het fopte. “Kijk, ik heb bubbels!”, al was het een alcoholvrije versie. De mentale afhankelijkheid verdween, maar de lichamelijke afhankelijkheid langzamerhand ook. Door die alcoholvrije drankjes, werden situaties losgekoppeld van alcohol. Het duurde even, maar dat stemmetje verdween.

Het moment dat ik op vrijdagavond gewoon echt totaal niet meer aan drank dacht, gaf een euforisch gevoel. YES! Mijn partner besloot na een paar maand alcoholvrij dat hij wel weer zin had in een wijntje en een biertje. Prima. Ik kon het prima handelen. Ik hoefde echt niet meer. Ik kwam de Alcoholvrijheid- app tegen, en heb hem gedownload. Ik las de verhalen, en het was zo ontzettend herkenbaar… wow… het sterkte mij enorm in mijn keuze geen alcohol meer te drinken! En de dagen zien wegtikken, de dagen zonder alcohol: wat voelde dat als een overwinning!

Mijn partner drinkt alleen in het weekend, hij neemt een biertje en een fles wijn waar hij het hele weekend mee doet. Wat een verschil met die 6 flessen per weekend (of soms nog meer) die er eerst doorheen gingen. Ik kom nu 1x in de zoveel tijd bij de glasbak… Ook dat voelt als een overwinning! Maar ook: wat een vrijheid! Ik weet dat ik ALTIJD kan rijden als er iets in huis gebeurt, ik kan zonder problemen mijn kinderen ‘s avonds ergens ophalen, ik ben altijd aanspreekbaar, ik heb niet meer die onrust of er nog genoeg drank in huis is. Het geeft een gevoel van vrijheid, ik ben 15 kilo afgevallen, ik voel mij zoveel beter!

Ik ben er achtergekomen dat alcohol mij totaal NIKS brengt, en dat heeft mij doen besluiten dat ik nooit meer ga drinken. Ik denk namelijk echt dat zo gauw ik weer begin, ik zó weer in het oude patroon zit. Ik heb die discipline gewoon niet, ik weet mijn dat brains gauw weer elke dag om die “beloning” gaan vragen (het vermoeden is dat ik ADHD heb, dus dat beloningssysteem is erg gevoelig voor korte termijn-beloningen. En daar is alcohol natuurlijk een goed voorbeeld van!).

Mis ik iets? Nee, eigenlijk niet. Wel dat roesgevoel wat je even hebt, na dat eerste glas wijn. Het sfeertje rondom wijn ook. Dat kiezen van die wijn, het bij een gerecht uitzoeken, het samen proeven. Ja. Maar dat heb ik ondertussen vervangen door allerlei andere alcoholvrije drankjes. Zo is er een fles alcoholvrije bubbels te koop bij de Lidl, 1.79 euro. Mooie fles, lekkere bubbels: ik doe het ermee. Ook de alcoholvrije bubbels van La Tulipe vind ik lekker. Zo nu en dan neem ik die mee, en dat vind ik lekker, echt een beloning. Af en toe maak ik nog een lekkere mocktail. Voor de rest drink ik veel ginger ale en thee.

Mijn tip: je hersenen moeten situaties los gaan koppelen van alcohol. Zorg voor een goede vervanging. Mocktails bijvoorbeeld. Naast de moeite die je ervoor moet doen, de lekkere smaak, draagt het bij aan dat loskoppelen. Omdat je merkt dat situaties eigenlijk net zo leuk zijn zonder alcohol. Je gaat de situaties waarderen, in plaats van dat alle aandacht naar je glas gaat (en alles eromheen: is er nog genoeg? Heb ik nog genoeg?). Op een gegeven moment zijn de situaties losgekoppeld, en dan kun je het werkelijk loslaten.

Ik ben alles doorgegaan: de feestdagen, verjaardagen, slechte en goede dagen, vakanties, noem maar op. Alles zat gekoppeld aan wijn. Overal hoorde wijn bij. En op het moment dat je merkt dat wijn (oftewel alcohol) belangrijker wordt dan de situatie (dus denken aan de fles wijn als je het hebt over vakantie of de kerstdagen)… dan moet je waakzaam zijn.

Het is mij gelukt, deze 4 december was het een jaar geleden dat ik mijn laatste drankje dronk. Dit hele jaar was alcoholvrij. En dat blijft zo. En daar ga ik op oudjaarsavond op proosten: met alcoholvrije bubbels!

En die knappe prestatie mag je rustig ieder jaar bij stil blijven staan hoor! En wat ben ik het met je eens zeg, dat koppelen van iedere situatie aan een drankje is precies was je moet leren te doorbreken. Dat proces kost alleen gewoon heel veel tijd, en daarom duurt het zo lang om met alcohol te stoppen (en blijft het gevaar op de loer liggen)… 

Ontzettend gefeliciteerd met je eerste jubileum, en superfijn dat je er weer altijd voor je kinderen kunt zijn als ze je nodig hebben. Ga zo door!

En mocht iemand anders na het lezen van dit verhaal nu ook eens zijn of haar ervaring over stoppen met alcohol met ons willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat neem ik zo snel mogelijk contact met je op.

Fijn weekend allemaal!