“Helemaal stoppen leek me een angstaanjagend idee”

Het stoppen met alcohol kan een hele stressvolle gebeurtenis zijn. Zeker in de beginperiode van het avontuur kom je allemaal gevoelens en gebeurtenissen tegen, die je niet langer zomaar kunt verdoven zoals je gewend bent. Dat is best lastig, maar gelukkig wordt het absoluut minder mettertijd. Je moet alleen wel even door die zure appel heen bijten. Net als de schrijfster van het ervaringsverhaal van deze week:

 

Stress en alcohol passen niet bij elkaar

Rond mijn zestiende begon ik als meisje met het drinken van alcohol. Ik ben nu 66 jaar, dus dat is ongeveer vijftig jaar geleden. Samen met vrienden en vriendinnen dronk ik op schoolfeestjes, bij iemand thuis of bij mij. Het was heel normaal om te drinken in mijn omgeving en ouders deden er niet moeilijk over. Ik kan me in elk geval niet herinneren dat het ooit onderwerp van gesprek was. Omdat ik als puber onzeker was over mezelf, beviel het me wel dat ik door alcohol losser en stoerder werd in de omgang met anderen.

Naarmate ik ouder werd en het leven serieuzer werd met werk en relaties, kreeg ik steeds meer last van mijn gebrek aan zelfvertrouwen. Ik vond mezelf vaak niet goed genoeg en probeerde te voldoen aan de verwachtingen van anderen. Dat bracht veel stress en spanning met zich mee, en ik begon steeds vaker alcohol te gebruiken, vooral om het werk vol te houden. Zo is langzaam de gewoonte erin geslopen om elke dag flesjes bier en/of wijn te drinken. Eerlijk gezegd weet ik niet meer hoeveel ik in die jaren dronk. Het wisselde volgens mij ook. In bepaalde periodes dronk ik veel alleen, en op andere momenten samen met anderen.

Langzaam maar zeker wist ik mijn alcoholgebruik de laatste jaren beter te beperken. Mijn doel was om het bij twee glazen per dag te houden, maar dat lukte meestal niet, omdat ik moeilijk kon stoppen na het eerste glas. Ik werkte in de zorg, wat ik fijn werk vond, en ontmoette de man met wie ik nog steeds gelukkig getrouwd ben. Hoewel ik minder dronk dan in periodes daarvoor, dronk ik toch elke dag, voornamelijk wijn, en regelmatig meer dan twee glazen. Soms dronk ik ook berenburg of een ander sterk drankje om in slaap te komen. Hoewel ik veel voldoening haalde uit de zorg voor mensen, vond ik de omgang met collega’s door mijn onzekerheid moeilijk. De werkdruk werd bovendien steeds groter, waardoor ik mijn werk niet kon doen zoals ik graag wilde. Ik bleef geloven dat ik de drank nodig had om het vol te houden.

Eind vorig jaar kwam ik overspannen thuis te zitten en besloot ik met vervroegd pensioen te gaan. Hoewel ik geen stress meer opbouwde door het werk, voelde ik nog steeds spanning en ging ik door met drinken zoals ik dat gewend was. Ik wilde wel minderen, maar dat lukte niet. De gedachte aan een dag zonder drinken voelde ‘s ochtends goed, maar werd later op de dag beangstigend. Helemaal stoppen leek me een angstaanjagend idee. Een leven zonder alcohol voelde leeg en doelloos.

Tot de avond van 31 december 2023, toen mijn man opeens zei: “Ik denk dat ik ga stoppen met alcohol.” In een fractie van een seconde ging er bij mij een knop om en ik zei vol overtuiging: “Dan doe ik met je mee.” Ik wist zeker dat ik het meende.

Nu heb ik een jaar niet gedronken en de overtuiging om niet meer te drinken is er nog steeds. Natuurlijk zijn er lastige momenten waarin de trek opkomt, maar echte twijfel heb ik niet. Ik begrijp nu beter hoe alcohol de stress juist in stand hield, terwijl ik het gebruikte om te ontspannen. Het lezen van boeken, het bezoeken van websites zoals “Ik Pas” en het luisteren naar podcasts hebben me veel wijzer gemaakt. Aan de ene kant denk ik: had ik dit maar eerder geweten. Maar ik besef ook dat ik er eerder niet voor openstond.

Ik ervaar nu nog steeds stress, maar ik onderdruk het niet meer. Ik sta stil bij wat ik denk en voel, leer mezelf beter kennen en word steeds beter in het omgaan met stress en in het zorgen voor mezelf. Meditatie en het praten over mijn gevoelens helpen me enorm. In spannende situaties verlang ik soms naar het verdovende effect van alcohol, maar ik mis het niet echt, omdat ik het niet meer wil.

Wat ik wel heb gemist, is de aandacht voor alcoholgebruik door huisartsen en therapeuten. In mijn contact met hen zijn er nauwelijks of geen vragen geweest over mijn alcoholgebruik. Ik denk dat alcoholgebruik bij veel mensen met lichamelijke of psychische klachten een rol speelt.

Het bespreekbaar maken van alcoholgebruik lijkt mij daarom heel belangrijk, en dat is ook de reden dat ik mijn eigen verhaal nu deel.

 

En dat vind ik een prachtige actie van je, dankjewel! Inderdaad, hoe meer we dit bespreekbaar maken, hoe normaler het hopelijk wordt, en hoe normaler het uiteindelijk ook gaat worden om geen alcohol te drinken. Want ikzelf voel me na al die alcoholvrije jaren inmiddels ook nog steeds best een buitenbeentje wat dat betreft hoor. Ik lig er absoluut niet (meer) van wakker hoor, maar de standaard is alcoholvrijheid bij lange na nog niet hier bij ons in Nederland!

Heel erg bedankt dus voor het delen van je verhaal. En mocht iemand anders na het lezen hiervan nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op.

Fijn weekend allemaal!

One Response

  1. Jan van de Voort January 18, 2025

Leave a Reply