“Geloof in jezelf”

Vandaag heb ik de eer om weer een prachtig openhartig ervaringsverhaal met jullie te mogen delen. De schrijver is meerdere keren in zijn leven in drank hervallen, maar lijkt gelukkig toch weer het licht te hebben gezien om het roer om te gooien. En dan kan het ook echt! Want om met zijn eigen mooie openingswoorden te beginnen:

Geloof in jezelf

Hallo allemaal,

Een ruime maand geleden heb ik besloten om te stoppen met drinken. Ik was weer een keer helemaal door het lint gegaan wat zeker niet de bedoeling was.

Ik ben begonnen met drinken toen ik 12 jaar was, ik ben nu 55 jaar dus je kunt zeggen dat dit al een tijdje is. Ik heb behoorlijk wat meegemaakt in mijn leven, wat het drinken in de hand bleef werken.

Vanaf mijn 17e jaar ben ik een zware drinker geworden. Van meerdere malen in de week dronken/aangeschoten zijn, tot op het laatst (19 tot 29 jaar) meerdere malen in de week wakker worden en meteen alcohol tot mij nemen. Dit kon variëren van bier tot wodka.

Op mijn 29ste ben ik mijn huidige vrouw tegen gekomen. Ik heb haar meteen verteld dat ik een drankprobleem had, of beter gezegd “heb”! Ik heb haar ook verteld hier iets mee te willen gaan doen. Dat “wat ermee doen” hield voor mij in een sociale drinker te gaan worden.

In deze tijd gingen we veel uit waarbij er behoorlijk wat werd gedronken. Dit was echter niet in de hoeveelheden die ik hiervoor dronk. Daarbij dronk en drinkt mijn vrouw weinig of niet en heeft ze zelfs een aversie voor alcohol. We hebben tot aan mijn 40ste meerdere malen zeer moeilijke periodes hierdoor gehad. Ik was dan weer dronken geweest of was in humeur zeer wisselvallig (lees: bozig). Ik was ook kwaad op de hele wereld met de maatschappij erbij. Dit uitte zich op een moment dat ons huwelijk op klappen stond.

Ik heb de volgende dag toen zij op haar werk zat de verslavingshulp gebeld (Bouman). Ik ben toen voor 1,5 jaar gestopt geweest. Totdat we samen dachten dat we wel weer een keer wat konden gaan drinken. Dit is tot mijn 53ste goed gegaan. Ik was niet meer dronken en ging niet door met drinken. Totdat mijn vrouw af en toe een week wegging en ik mijzelf de eerste 2 dagen helemaal van de wereld zoop. Dit wilde ik niet aan haar vertellen omdat ik haar geen pijn wilde doen. Maar ik kwam in situaties dat ik het wel moest vertellen. Dus een hoop gehuil en sorry’s en dan ging het weer een tijdje goed. De laatste 1,5 jaar met het uit eten begon de wijn weer behoorlijk te vloeien, bij mij met whiskey na. Ook kocht ik voor thuis weer een fles whiskey en vond ik het allemaal weer meevallen.

Ik kreeg op mijn werk last van stress wat echter niets met alcohol had te maken maar waardoor ik wel steeds meer ging drinken. Dit was 2 maanden geleden tot uitbarsting gekomen. Eerst bij vrienden van ons waar ik totaal van de wereld was door de alcohol, en een paar weken later toen mijn vrouw alleen naar vrienden was. Ik heb toen zoveel gedronken dat ik mijn gezicht en bril in mekaar ben gevallen.

Dit was niet meer goed te praten, voor mijzelf niet maar ook kon ik dit niet meer verkopen naar mijn vrouw. Het werd voor mij duidelijk dat ik niet sociaal kan drinken. Met name als ik alleen ben (zonder mijn vrouw). Dus heb ik een afspraak gemaakt met mijn huisarts om hier samen met mijn vrouw naartoe te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Nu ben ik aan het wachten op een intake bij de verslavingskliniek.

In de tussentijd heb ik nog geen druppel aangeraakt. Wel ben ik in de tussentijd in situaties geweer waar ik normaal zou drinken, en dat bracht mij wel een onzeker gevoel. Maar hierna was ik trots dat ik niets had gedronken, (ja, water en 1 cola). Ook heb ik gelijk maar tegen iedereen verteld dat ik niet meer drink.

Dit laatste klinkt nog steeds ongeloofwaardig. Eerst zien en dan geloven, zeker wat dit betreft naar mijzelf toe.

Ik wens iedereen heel veel succes, maar mijzelf nog het meest.

En zo doe je dat! Eigen reddingsboei eerst 😉 Ik hoop van harte dat je met deze moedige stap eindelijk een definitief einde kunt maken aan de verslaving. En ik hoop dat je snel aan de beurt bent in de kliniek. Ik kan me voorstellen dat het heel vervelend moet zijn om daar lang op te moeten wachten… Maar hou vol en ga vooral zo door, je bent supergoed bezig!

Mocht iemand anders na het lezen van dit verhaal ook een keer zijn of haar alcoholvrije hart willen luchten: heel graag! Als je op deze pagina je e-mail achterlaat neem ik zo snel mogelijk contact met je op, of je mag je verhaal altijd mailen naar info@alcoholvrijheid.nl