“Eindelijk ben ik de mama die mijn kinderen verdienen”

Wat is het toch goed dat er zoiets als de AA bestaat! Het is wellicht niet voor iedereen en ik heb er zelf ook nooit contact mee gehad, maar sinds ik met Alcoholvrijheid ben begonnen hoor ik wel zo ontzettend veel mooie verhalen van mensen die hier steun en kracht uit putten, dat ik daar niets anders dan diepe bewondering voor kan hebben. Deze week is daar weer zo’n verhaal, dat ik met veel plezier heb gelezen. Een hele knappe prestatie:

Ik ben 52 jaar jong, reeds 25 jaar gehuwd en moeder van een zoon van 20 jaar en een dochter van 17 jaar. Ik werk als administratief bediende. Ik groeide op als enig kind bij mijn moeder, die alcoholiste was en gestopt is met drinken toen ik 1 jaar oud was en mijn vader, die ook alcoholist is en gedronken heeft tot ik 19 jaar was. Dit laatste heeft zoals je je kan inbeelden een serieuze impact gehad op mijn jeugd. Aan de andere kant was er mijn mama die mij heel open vertelde over AA en mij meenam naar open vergaderingen als tiener.

Als 19 jarige ben ik op eigen benen gaan staan en stap voor stap heb ik mijn leven opgebouwd. Toen ik 26 jaar oud was leerde ik mijn man kennen en sleutelden we samen aan ons gezin. Ik ben van jongs af aan steeds een harde werker geweest, mama had me ingepeperd dat je niets voor niets kreeg en dat je moest werken als je iets wilde bereiken. Na een aantal jobs gehad te hebben kwam ik bij een firma terecht waar ik de kans kreeg mij op te werken en kreeg ik een verantwoordelijke job.

In die tijd dronk ik zoals iedereen die sociaal een glaasje nuttigt, al was mijn glas wel steeds sneller leeg dan die van een ander en kon ik héél goed alcohol verdragen. Een kater heb ik nooit gehad. Rond mijn 45ste begon de verantwoordelijkheid van de job wat zwaarder te wegen, ik merkte dat ik serieuze inspanningen moest leveren om de collega’s die wel gestudeerd hadden bij te benen, maar dat lukte. ‘s Avonds vond ik dan ook wel dat ik een glaasje wijn verdiend had. Maar al gauw werd dat een glaasje bij het koken, nog ééntje of twee bij het eten, nog één na de vaat en bij de film of serie hoorde toch ook een glaasje. Dit werd dus dagelijkse kost.

Mijn man gaf soms wel eens een opmerking, maar ik kon hem altijd gerust stellen. Hij moest niet bang zijn, ik zou dezelfde fout niet maken als mijn vader. Toen kreeg mijn mama Alzheimer en stilaan werd mijn hulp gevraagd. Bij administratie, bij financiën… plotseling ging koken niet meer. Ik deed dit met veel liefde, maar dit begon zwaar te wegen. Een glas af en toe zorgde dat alles draaglijk werd en ik verder kon functioneren en iedereen die op mij rekende (mijn gezin, mijn bazen, de medewerkers op mijn dienst, mijn vrienden en familie) tevreden kon blijven stellen. Want dat was voor mij wel héél belangrijk, ik had het moeilijk met falen, dit was geen optie voor mij.

Toen kwam de dag dat mama niet meer thuis kon blijven, maar wat moesten we met papa doen die eigenlijk nooit op eigen benen heeft gestaan? We besloten papa in huis te nemen. Weliswaar apart in ons huis, want papa is nooit mijn beste vriend geweest. Ook dit bracht de nodige stress met zich mee. Ik begon steeds vaker van ‘s middags al aan mijn eerste glas wijn, gemakkelijk met die kratjes, de wijn stond altijd fris.

Zes maanden nadat mama in het rusthuis was opgenomen stierf ze, dit verdriet dronk ik uiteraard ook weg. Steeds vaker kreeg ik opmerkingen van mijn man en ontstonden er ruzies. Om deze te vermijden, dronk ik snel een glaasje als mijn man niet thuis was, in bad zat, of ergens in huis aan het klussen was. Vanaf toen begon ik ook al ‘s morgens een glaasje te drinken, om van die bibber af te komen en “normaal” naar het werk te kunnen vertrekken. Als ik in de spiegel keek wist ik het wel, maar eens bij de koelkast verdween dat besef naar de achtergrond.

Het was een fulltime job geworden om tijdig de voorraad binnen te smokkelen en aan te vullen en de lege voorraad te doen verdwijnen. En etentjes organiseren was ideaal om extra drank in huis te halen. En toen kwam Covid en moest ik van thuis uit werken, terwijl mijn man naar zijn werk moest en de kinderen hun lessen online elk op hun kamer dienden te volgen. Het hek was helemaal van de dam, de grens was helemaal weg. Ik voelde me ellendig, ongelukkig.

Op een gegeven moment kwam de ruzie die mij de duw gaf hulp te gaan zoeken voor mijn alcoholprobleem. Ik belde naar iemand van AA die ik kende door mijn mama. Sinds dat moment heb ik geen druppel alcohol meer aangeraakt. De eerste dagen waren hel, ik kon niet slapen en als ik toch de slaap kon vatten werd ik badend in het zweet wakker. Mijn gezicht was opgezwollen met een knalrode neus, mijn voeten waren gezwollen van vocht dat ik ophield. Schuddend en bevend wist ik mij door die eerste dagen te slepen, dankzij de steun van mijn gezin, de AA groep en mijn huisarts.

Week na week voelde ik me beter, sterker. Ik bleef de AA vergaderingen volgen, tot op vandaag. Stilaan ben ik tot het besef gekomen dat alcohol nooit meer voor mij is, en dat is oké zo. Eindelijk heb ik mijn vrijheid terug, neem ik de auto wanneer ik wil zonder me zorgen te maken of ik al dan niet teveel gedronken heb. Eindelijk sta ik op met een fris hoofd en ga ik slapen, alles wetend wat die dag gebeurd en gezegd is. Eindelijk ben ik de mama die mijn kinderen verdienen, de vrouw die ik moet zijn voor mijn man, de dochter waar mijn mama trots op zou zijn geweest.

Ik ben dankbaar voor deze kans op leven, want met alcohol was de kans op een vroege dood, door een ongeval of door het falen van mijn lichaam gewaarborgd. En voor iedereen die twijfels heeft, zet de stap, je bent de moeite waard.

Absoluut! Iedereen is de moeite waard, en boven alles en iedereen nog wel jijzelf! Ik hoop oprecht dat je nu ook steeds meer tijd gaat krijgen en durft te nemen om ook meer aan jezelf en je eigen behoeftes na te gaan denken. Niet alleen over de vrouw die je ‘moet’ (wil?) zijn voor je man, maar juist in de eerste plaats over de vrouw die je wilt zijn voor jezelf. Ga op zoek naar de dingen die jij het leukst vindt in het leven, en ga die vooral gewoon doen! Leer nieuwe dingen, maak nieuwe dingen, ga doen wat je nooit hebt gedurfd… deze transformatie is nog maar net begonnen. Geniet van alle mogelijkheden die deze teruggewonnen tijd en energie door deze briljante beslissing je plotseling hebben gegeven. Dat gun ik je van harte, en met mij ongetwijfeld iedereen die dit leest!

Echt onwijs bedankt dat je dit mooie verhaal met ons hebt willen delen, en ik wens je alle goeds voor de mooie tijd die nog maar net is aangebroken 🙂

En mocht iemand anders na het lezen van dit verhaal nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol met ons willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op.

Fijn weekend allemaal!