“Als je het weet dan weet je het”

Soms ben ik zo benieuwd hoe we over 50 jaar tegen alcohol aan zullen kijken. Is het dan nog steeds de normaalste zaak van de wereld, of staan we dan grinnikend vol ongeloof met elkaar te kletsen over hoe gek die tijd eigenlijk wel niet is geweest? Ik neig steeds meer naar het laatste, maar ik vraag me af hoeveel decennia er nodig zijn om een verslavende gewoonte van vele honderden jaren oud uit een samenleving te doen slijten. Maar gelukkig heb je wel je eigen pad in de hand, dus laat je vooral inspireren door het mooie ervaringsverhaal van de schrijfster van deze week. Ik vond het erg herkenbaar:

“Als je het weet, dan weet je het”…

Een wijntje drinken was vroeger in mijn gezin een heel normale activiteit rond een uur of 16:00. In mijn beleving deed iedereen dit, en ik heb er nooit de ernst van ingezien. Deze ‘traditie’ heb ik dan ook zonder na te denken voortgezet in mijn studententijd, en later een wijntje tijdens het koken voor mijn eigen gezin en bij het eten. Dat de glazen voller werden, wist ik wel, maar ik schonk daar geen aandacht aan. Ik ben 40 jaar, moeder van twee kinderen en getrouwd.

De vrijdagmiddagborrel en ‘s avonds wijn drinken met vriendinnen waren voor mij activiteiten waar ik naar uitkeek. Ik was altijd degene die zei: “Kom, we gaan nog even een dansje doen ergens, gezellig!” En als iemand niet mee wilde, zei ik: “Kom nou joh, we leven maar één keer!” Ik begreep het nut van een high tea ook niet, ik zei altijd: “Sowieso een high wine.” Mensen die geen alcohol dronken, vond ik ook een beetje saai.

Als docent in het beroepsonderwijs werd vooral over drugs gesproken of voorlichting gegeven. Over alcohol werd weinig gesproken, dat hoorde er gewoon bij voor veel studenten en docenten. Ik functioneerde altijd op mijn werk, thuis waren er geen problemen, en ik reed weinig auto, want rijden onder invloed vond ik een no-go. Mijn man dronk nooit veel; het aantal biertjes in de maand kon je op één hand tellen. Mijn man was ook altijd degene die de BOB was, voor mij ideaal.

Door de jaren heen merkte ik dat ik steeds prikkelbaarder werd. Ik was niet vaak echt dronken, had weinig grote katers, maar als ik dronken was, had ik geen leuke dronk. Soms waren er ook momenten die ik me niet meer goed kon herinneren. Gevoelens van schaamte en de gedachte: “Ik moet minderen” kwamen steeds vaker op.

Op een avond vertelde ik mijn vriendinnen dat ik het gevoel had dat ik te veel dronk. Mijn vriendinnen zeiden: “Nee joh, als jij een drankprobleem hebt, dan hebben wij het ook, en nog wel veel meer mensen om ons heen.” Ik vond het een opluchting: ik had geen drankprobleem…

Toch dacht ik er steeds vaker aan hoe het zou zijn als ik zou stoppen met drinken. Ik ging op zoek naar podcasts. De podcasts van Koos van Plateringen en Jacqueline van Lieshout spraken me direct aan. Tijdens het koken ging ik luisteren, ik vertelde mijn man erover, en ik kwam erachter dat ik toch meer afhankelijk was van alcohol dan ik wilde.

Ik stopte deze gedachte wel snel weg, want als ik zou stoppen, moest het voor altijd zijn, dat voelde ik meteen. De angst om voor altijd te stoppen was groot. Wat als het niet lukt? Dan ben ik een echte alcoholist!

In deze periode schonk ik twee glazen wijn per dag in. En die glazen waren voller dan 100 ml per glas, dus ik dronk eigenlijk drie of vier glazen.

Tijdens een etentje met vrienden bij ons thuis heb ik onopvallend extra wijn bijgeschonken. Dit deed ik omdat de anderen niet zo snel dronken. Ik nam een grote slok terwijl de koelkastdeur open stond en schonk het glas daarna weer vol. Heerlijk om in een roes te komen, maar tegelijkertijd bekroop me een eenzaam gevoel. Niemand die het zag… en ik dacht: nu doe ik het stiekem, nu is het klaar. Morgen stop ik, voor altijd.

Ik ben nu één jaar en twee maanden gestopt. Wat een rollercoaster aan emoties, gedachten, en gevoelens… alles komt binnen. Lang leve de podcasts; ze zijn voor mij heel belangrijk geweest en zijn dat nog steeds. De vraag “Waar weerhoudt alcohol jou van?” heb ik op papier gezet. Het gevoel van betrouwbaar zijn voor je kinderen, altijd in de auto kunnen stappen, veiligheid kunnen bieden, weer willen sporten, andere activiteiten doen die ik nog nooit had gedaan…
Wat maakt alcohol dof en doelloos!

Ik had het echt niet door. Alcohol sluipt in je brein, en wanneer je stopt, merk je heel snel dat de sluier/mist verdwijnt. Achteraf gezien had ik toen ik 17 was graag meer willen weten over de effecten van alcohol. Nu ben ik blij dat ik dit aan mijn eigen kinderen kan meegeven.

Wat ik mis aan alcohol? De romantische plaatjes in mijn brein… een lekker glaasje port met een kaasje na een herfstwandeling in het bos bijvoorbeeld. Maar die gedachte vliegt snel voorbij. En de filter… ‘ik laat de boel de boel, ik voel even niets’, die was ook fijn. Maar eigenlijk schoof ik alles voor me uit.

Wat ik niet mis aan alcohol? Ik ben nu wie ik wil zijn. Iedere dag bepaal ik zelf de invulling, ik sport, onderneem veel meer activiteiten, luister echt naar de muziek tijdens een concert, dans nog beter op de maat, lees prachtige boeken en ben productiever op het werk. Het is een feestje.

Als alternatief drink ik thee, tonic, soms een leuke mocktail of 0% biertje. Ik mis de wijn niet. Zo lekker vond ik het blijkbaar niet. Achteraf ging het om de alcohol.

Afgelopen zomer was mijn eerste festival zonder alcohol. Daar stond ik, compleet nuchter, en ik heb geen moment van zucht ervaren. De muziek en de verbinding met vrienden waren voldoende, en de ochtend erna lag iedereen zijn/haar roes uit te slapen, terwijl ik alweer genoot van de vroege bands op het programma.

Tips: wees eerlijk naar jezelf en de mensen om je heen. Zoek hulp, praat en schrijf erover, houd een dagboek bij, lees boeken, luister naar podcasts en zorg goed voor jezelf. Het is een cadeau voor de rest van je leven. Voor mij heeft het geholpen om direct aan te geven dat ik nooit meer drink. Dan hoef ik geen feestjes te kiezen waarop ik het wel zou doen, dat geeft me alleen maar onrust.

Alcohol is overal, in de winkel tussen de paaseieren en het tropische fruit, soms zo vermoeiend… deel je frustraties en laat ze weer gaan. Het komt goed!

Wat ik nog als laatste wil zeggen als je twijfelt: als je twijfelt, dan weet je dat je er iets mee zou moeten doen. Als je het weet, dan weet je het. Schaam je er niet voor, we wisten niet wat alcohol met het brein doet…

Heel erg bedankt voor je advies, en dank voor je mooie woorden! Ik denk dat jij dit echt onwijs goed en degelijk hebt aangepakt. En ik ben het helemaal met je eens: alcohol maakt ontzettend dof en doelloos, zo zonde van je tijd! Wat dat betreft vind ik jouw zinnetje aan het begin van dit verhaal zo mooi: “Kom nou joh, we leven maar één keer!”. Laat dat nou toch precies de omgekeerde reden zijn om juist niet te gaan drinken vandaag 😉

Echt, heel erg bedankt voor het delen van je mooie verhaal! En mocht iemand anders na het lezen nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol met ons willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je email achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op.

Fijn weekend allemaal!