Wat mooi! Ik kreeg zowaar de eer om dit prachtige verhaal te delen van iemand die na twee jaar alcoholvrijheid zijn bevindingen heeft uitgeschreven. En wat is het toch heerlijk om zo een verhaal te kunnen lezen van iemand die duidelijk gewoon snapt hoe het zit! Ik heb er in elk geval van genoten, hopelijk jullie ook:
“Als ik er niet meer ben, blijf je dan zoveel drinken”? Met die zin is mijn pad naar een alcoholvrij leven begonnen. Het was in de zomer van 2020 en we zaten middenin het traject van een dierbare om een euthanasiewens vorm te geven. Niet dat die persoon niet van het leven hield, maar zijn leven was voltooid. Een heel lang verhaal, dikke pech met als gevolg een zware fysieke handicap die hem zodanig veel pijn, ellende, afhankelijkheid en uitzichtloosheid gaf, dat voor hem het leven voltooid was. Mijn mantelzorgrol in dat traject nam ik zodanig serieus dat ik ook ontspanning nodig had. Als liefhebber van wijn, en in feite van alles waar alcohol in zat, bleek drank de zaak goed te verdoven. Maar de ellende met alcohol is dat de tolerantie toeneemt en je er steeds meer van nodig hebt. Dus in plaats van gezelligheidsdrinker werd ik langzaam een zware drinker. Ik lag niet onder een brug of zo; ik functioneerde als midden 40-er goed in het dagelijkse leven, zowel qua werk, sport, kids als met vrienden. Maar toch, er was dat gevoel van niet-fit zijn; maagklachten, steeds zware katers en de onrust om telkens het drinken en verdoven in te kunnen passen. Vooral dat.
En dus besloot ik de knop om te zetten. Cold-turkey. Van de ene op de andere dag. Het stoppen was eerst nog onwennig, want van toch dagelijks zeker een aantal glazen alcohol (wijn, bier en regelmatig een mixdrankje) naar helemaal niets, is wel even een dingetje. Een soort van liefdesverdriet lag op de loer. Maar al snel voelde ik de voordelen, ik sliep beter, het sporten ging makkelijker en ik begon af te vallen. Binnen 5 maanden was ik 18 kilo kwijt en zat ik weer op het gewicht van 20 jaar geleden. Het sporten ging nog makkelijker en er was een heel nieuw ritme ontstaan. Tot op de dag van vandaag.
Inmiddels heb ik meer dan 2 jaar niet gedronken. En heb ik me nog nooit zo fit en fris gevoeld. Ik sport elke dag, ben fris in mijn kop, minder angstig ook. En rustiger. En ik heb veel meer tijd! Waar ik voorheen om 16u (als het dat al was..) aan de borrel ging, kan ik nu nog rustig om 17u in de tuin gaan werken of ‘s avonds ineens heel actief worden.
Was het dan helemaal niet moeilijk? Natuurlijk mis ik wel eens het ontspannen en lichte gevoel dat je hebt na 2 of 3 wijntjes. Maar dat zakt snel weer. En ja, de feestjes zijn vaak net wat minder uitbundig. Maar het frisse gevoel de volgende ochtend maakt dat meer dan goed.
De sociale druk is nog het lastigst. Alcohol is werkelijk het troetelkindje van onze maatschappij en als je niet meedoet vinden mensen dat al snel raar, ongemakkelijk. Maar door daar veel over gelezen te hebben en podcasts te hebben geluisterd, doorzie ik die valkuil en laat ik me zo min mogelijk beïnvloeden. Al is dat niet altijd makkelijk. Mensen die dat echt niet begrijpen, laat ik links liggen. Ik probeer ook niemand te bekeren. Ieder heeft zijn eigen pad, veel mensen kunnen perfect hun alcoholinname in toom houden en het is niet aan mij om voor een ander te bepalen wat goed is en wat niet. Fijn zo zou zijn als “de drinker” dat ook zo kan richting de “niet-drinker”. Maar zover is het nog niet. Wellicht over 20 of 30 jaar; kijk maar naar het roken.
Voor mij is het 100% het best om niet te drinken; het is bij mij vaak “alles of niet” en een beetje drinken is dus lastig. Ook blijf je dan maar in onderhandeling met jezelf; vandaag 1 wijntje, morgen niet en dan overmorgen misschien 2? Of vandaag 3 en dan 2 dagen niet? Onrust. Dus dan beter niet. Dat is super duidelijk. En geeft rust.
Nog even over dat lezen. Ik ben begonnen met het boek van Allen Carr, “stoppen met alcohol”. Het is wat Amerikaans, maar het opent wel de ogen. Met name het inzoomen van hoe alcohol eigenlijk te werk gaat en de psyche daaromheen (bijvoorbeeld de illusie dat je zonder alcohol niet kan genieten van bepaalde gelegenheden), is heel verhelderend. Het is 1 grote valkuil en het zit allemaal in je koppie.
Hoezo moet er werkelijk bij elke gelegenheid van wieg tot graf geproost worden met een glas alcohol? Wat is daarbij het verschil tussen een champagne en een alcoholvrije bubbel? Is de geboorte die gevierd wordt, dan minder geslaagd of minder welkom? Of ben je minder jarig als je proost met een 0.0-tje? En waarom zou iemand anders daar überhaupt al iets van vinden, van wat er in mijn glas zit? Wat doet dat er toe? Puur geconditioneerd gedrag! Als het ware gehersenspoeld. En verder in de verleiding gebracht want het verdoofd en ontspant zo lekker… Alcohol is in feite vergif en als middel op zich al helemaal niet lekker; het is de gedachte eromheen en de bedwelming die we kennelijk zoeken en erin vonden die het zo aanlokkelijk maakt. Carr zijn vergelijking met een kelk van een plant met daarin een kleverige zoetstof en de vlieg die zich laat verleiden maar niet meer terug uit de kelk kan en steeds dieper wegzakt, is een mooie.
Verder zijn de boeken van Jacqueline van Lieshout, Loïs Bisschop, Michael Niclaus en zeker ook Marnix Pauwels een ware eye-opener over wat alcohol doet en hoe je er ook anders mee om kunt gaan. En de Podcast van Koos van Plateringen “eerlijk over alcohol” was voor mij afgelopen zomer weer even de bevestiging gewoon zo door te gaan!
Dus lees en luister, leer over alcohol en haar gevaren; je bent niet vreemd als je niet drinkt! Je doet jezelf daarmee een dienst waar je, naar mijn overtuiging, je hele leven plezier van kan hebben. Ja, de twijfel ligt op de loer; immers “iedereen drinkt”, het is volledig sociaal geaccepteerd en in feite ongemakkelijk als je het niet doet. En een beetje drinken kan toch ook, eens een wijntje is toch niet erg en het is toch gezellig om even mee te doen? Dat zal allemaal zo zijn. Maar als ik het een beetje zou kunnen, zou ik niet op het punt zijn gekomen om er maar helemaal mee te kappen. Dus waarom het risico nemen om weer terug naar af te gaan?
Exact! Echt, hoe langer je er (nuchter) over na gaat denken, hoe vreemder die hele illusie eigenlijk wel niet begint te worden. Net als jij weet ik dat ik bij 1 slok gewoon weer terug bij af ben, en dat is het me bij lange na gewoon absoluut niet waard. Drinken was leuk tijdens mijn studententijd, maar nu trap ik er niet meer in. Doe mij maar vrijheid!
Nogmaals enorm bedankt voor het delen van deze mooie woorden! En mocht iemand anders na het lezen hiervan nu ook eens zijn of haar verhaal willen delen op Alcoholvrijheid: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat neem ik zo snel mogelijk contact met je op.
Fijn weekend allemaal!
