Wat blijft alcohol toch geniepig zeg. Iets wat als een onschuldig verzetje begint, kan héél geleidelijk uitgroeien tot iets waar je beetje bij beetje steeds meer last van kunt krijgen in je leven. Jij, maar ook je eventuele kinderen of de mensen om je heen. Als je op dat moment de reddingsboei aanneemt om aan land te kruipen, is er gelukkig altijd goede hoop dat je je leven weer terugkrijgt. Dat is niet makkelijk, maar gelukkig zeker ook niet onmogelijk. Dat bewijst de schrijfster van het ervaringsverhaal van deze week maar weer eens. Mooi om te lezen:
Ik ben een vrouw van 40 jaar en heb 2 zonen van bijna 15 en 13 jaar. Deze heb ik grotendeels alleen opgevoed. De oudste woont sinds 2 jaar bij zijn vader. Ik ben werkzaam in de zorg als ZZP’er. Dit doe ik inmiddels alweer 8 jaar.
Ik verdoof mezelf al vanaf mijn 15e jaar. In die tijd met cannabis. Alcohol speelde ook wel een rol, maar ik had in die tijd meer met blowen. In mijn familie is alcohol, met name in de weekenden, altijd aanwezig geweest. Op mijn 13e jaar zat ik al met mijn moeder aan de jenever.
Van mijn 15e tot mijn 33e heb ik vooral verdoving gezocht in cannabis. Ik begon in 2014 aan een opleiding. Toen zat ik ooit op een vrijdagavond thuis. De kinderen waren net opgehaald en ik was een verslag aan het maken, en toch dacht ik “zal ik er een wijntje bij pakken?”. Dat was prettig, en daar is het dagelijks gebruik begonnen. Soms zat er wel eens een dag tussen of 2 dat ik niet dronk, maar het blowen was toen ook nog altijd aanwezig.
Alcohol sloop er steeds meer in. Bij een drukke dag, slecht weer, als ik me niet prettig voelde of juist blij. De opleiding ging goed: proosten op het leven! Alcohol was en is overal. Niemand keek raar op als ik doordeweeks wijn dronk of bier, zo maatschappelijk geaccepteerd is het. Alcohol was ook veel makkelijker te krijgen dan cannabis en ik werd er ook niet mensenschuw van. Een mooi tijdverdrijf vond ik het. Dat ik vaak om 21.00 uur al knock out lag, geen goede nachtrust had en soms de volgende avond niets meer wist nam ik op de koop toe. Ik deed toch niemand kwaad?
Uiteindelijk dronk ik eerst een sixpack bier en daarna soms nog 2 liter wijn. Ik word er verdrietig van als ik daaraan terugdenk. Vorig jaar mei besloot ik om te stoppen met roken en dan ook maar te minderen met alcohol. In juli kreeg ik door gebeurtenissen een terugval. Ik gaf daar een ander de schuld van. Een terugval komt nooit door een ander, maar door jezelf. Dat heb ik geleerd in therapie, en dat klopt ook. Zo mooi dat ik die wijsheid nu heb.
Ik was al langer bezig met hulp zoeken. In mei dacht ik “ik kan het zelf wel”, maar in juli kreeg ik een terugval van ongekende hoogte. Ik dronk me aantal keer knock out in het bijzijn van mijn kinderen. Toen besloot ik dat het niet meer zo langer kon en heb ik mij opnieuw aangemeld bij de hulpverleners.
Deze therapie sluit ik bijna af en ik ben nu 77 dagen clean. Nu ga ik met alle shit die ik met me meedraag (en altijd verdoofd heb) aan de slag. Het is moeilijk, maar het brengt me zoveel moois. Ik leef! Een heerlijk gevoel.
Mijn familie drinkt daarentegen nog elk weekend behoorlijk veel. Ik probeer me op dit moment daarvan te ontkoppelen, zodat ik in de toekomst meer naar mezelf kan luisteren. Het is voor mijn blijvende herstel niet bevorderlijk om mezelf wekelijk met alcohol te blijven omringen. En zo kom ik elke keer een stapje verder.
Als alternatief drink ik veel water, thee, bitter lemon, ice tea. Ik kan oprecht genieten van lekker eten, gezond eten, op tijd eten. Van de mooie dingen in het leven zonder drang meer om een “shot” te moeten. Het leven is rustiger, overzichtelijker en gezonder. Ik eet over het algemeen zoveel gezonder. In mijn actieve verslaving at ik veel vet en kookte ik minder. Door te stoppen met alcohol en gezonder te leven ben ik nu al bijna 10 kilo kwijt.
Een enkele keer ervaar ik nog zucht, en denkt mijn verslaving weer hoe “lekker” het is. Ik denk dan een paar stappen vooruit en ik wil gewoon niet meer daar zitten. Er is zoveel moois om voor te leven. Het is genoeg geweest. Ook het verhaal op papier zetten helpt. Evenals delen met fellows.
Over 2 weken ga ik op vakantie, dit keer zonder alcohol, zo fijn. Heerlijk, productieve dagen zonder hoofdpijn, zonder kater. Samen met mijn kinderen. Als ik terugkom ga ik een poging wagen om dan te stoppen met roken. En over een paar maanden komt er een hondje waar ik lekker lange wandelingen mee kan maken.
Een nieuw leven, een nieuwe ik. En alle shit die ik heb meegemaakt blijft bij mij, niet meer verstopt. Mijn kwetsbare kind in mij heeft geen verdoving meer nodig. Mijn gezonde volwassene kan het nu wel aan.
IK LEEF!
Hoera! En daar zouden we eigenlijk allemaal elke dag eens goed bij stil moeten staan. Supermooi dat je jouw verhaal over deze prachtige transformatie met ons hebt willen delen, en fijn dat het alleen al heeft geholpen om dit van je af te schrijven. Ik hoop dat dat ook gelijk een mooie motivatie is voor andere mensen die dit lezen om eens hun ervaringen over stoppen met alcohol te delen op Alcoholvrijheid.
Mocht je dit lezen en hier ook voor open staan, laat dan alsjeblieft op deze pagina even je e-mail achter, en dan neem ik zo snel mogelijk contact met je op!
Nogmaals heel erg bedankt, en een geweldig fijn weekend allemaal!
