Ook als je denkt dat “mij dat niet zal overkomen”, kan alcohol heel langzaam maar zeker de overhand krijgen in je leven. Dat gaat niet van de een op de andere dag, maar groeit een heel leven door, totdat het te laat is. Of niet? Gelukkig is het nooit te laat om zelf weer de controle over je leven terug te nemen. Dat is niet makkelijk, maar dat het echt kan wordt maar weer eens mooi bewezen in het prachtige ervaringsverhaal van deze week:
Alcohol is een deel van mijn leven zolang ik mij kan herinneren, ik ben ermee opgegroeid. Ondanks mijn strenge opvoeding was alcoholgebruik daarentegen doodnormaal. Achteraf gezien weet ik dat het niet normaal was.
Van jongs af aan voelde ik mij niet goed, niet op school, niet thuis. Tijdens mijn kinderjaren zocht ik toevlucht in eten. Tijdens mijn tienerjaren genoot ik af en toe van een glaasje alcohol. Het gaf een zalig gevoel, de angsten vielen weg, zelfvertrouwen groeide, meer rust in het hoofd, enz. Toch was er altijd ergens een stemmetje dat zei: “Dit kan niet goed zijn en wees toch maar voorzichtig.”
Op de leeftijd van 23 jaar, na een eerste serieuze relatiebreuk en operatie, begon ik uit te gaan. Alcohol werd mijn beste vriend. Alcohol hielp mij om onder de mensen te komen, alcohol hielp mij om een babbeltje te slaan, alcohol hielp mij door mijn angsten heen. Ik voelde mij zo goed door de roes dat ik eigenlijk niet door had dat ik vaak teveel dronk want een glas drinken is heel normaal toch…?
Toen ik wist dat ik mama zou worden was ik er zeker van dat ik het goed wilde doen. Ik wilde een goede mama zijn, ik dronk niet tijdens de zwangerschappen. Ik wilde absoluut niet dat mijn kinderen hun mama een alcoholiste werd!! No way!!! Ik werkte hard, deed avondschool, ik zorgde dat het huishouden goed op poten stond.
Ondanks dat ik er zo hard tegen vocht, was de drang naar alcohol heel moeilijk te weerstaan. Alcohol hielp mij te ontspannen, mijn hoofd leeg te maken, het hielp tegen de spierpijnen in mijn lichaam. Ik voelde dat er iets niet ok was maar ik had helemaal de kracht niet om ertegen te vechten. Ik had een haat/liefde relatie met alcohol.
In 2018 na mijn laatste relatiebreuk ben ik helemaal gecrasht. Alcohol had helemaal de overhand genomen. Ik werd ziek en isoleerde mij thuis, ik werd zwaar depressief, ik had zeer donkere gedachten. Mijn drankgebruik werd dagelijks, ik stond ermee op en ik ging ermee slapen. Ik ben dan in 2019 voor het eerst in volledige opname gegaan, daarna in dagtherapie. Ik was in het begin ontzettend bang, ik voelde mij zwak, leeg, eenzaam, verdrietig. Ik wist totaal niet meer wie ik was. Het was geen gemakkelijke weg maar voor mij was het nodig. Want met de beste bedoelingen ter wereld, het lukte mij totaal niet om het alleen te doen. Stapje voor stapje begon ik heel voorzichtig weer grip te krijgen.
In 2020 kwam corona op de proppen en was het niet meer mogelijk om mijn dagtherapie te volgen in het ziekenhuis. De kinderen waren intussen weer om de week bij mij. Het duurde dan ook niet lang voordat het misliep. Ik loog over mijn drankgebruik, ik loog tegen de mensen waarvan ik hield maar ook tegen mezelf. Ik deed de mensen pijn die van mij hielden. Ik schaamde mij voor wie ik was en wat ik deed.
Rock bottom moment was toen de politie bij mij thuis stond en dat de kinderen werden meegenomen. Mijn wereld stortte in. Mijn grootste angst werd werkelijkheid, mijn kindjes waren weg. Ik haatte mezelf want dit was helemaal niet wat ik wilde, ik had zo gezworen van jongs af aan om geen alcoholiste te worden. Hoe kon dit gebeuren? Ik was woedend op mezelf, ontroostbaar, verdrietig en vooral moe. Moe van het constante vechten tegen die drang. Ik spartelde zo hard maar ik voelde mij meegezogen worden in een enorme draaikolk van de drankduivel.
Eind 2020 ben ik opnieuw in volledige opname gegaan, en sindsdien heb ik geen druppel alcohol meer gedronken. De strijd is zwaar maar door mijn innerlijke wilskracht lukt het mij. Nazorg is enorm belangrijk voor mij in mijn herstelproces. Ik ga regelmatig naar de AA meetings. De steun van lotgenoten, mensen die hetzelfde doorgemaakt hebben, helpt mij om de alcohol het hoofd te bieden.
Dankzij mijn hobby’s en een goede daginvulling, blijf ik op het rechte pad. Ook als het een keer niet mee valt, laat ik me niet meer meeslepen naar de roes van alcohol. Mijn dagbesteding en hobby’s zijn: therapie, vrijwilligerswerk, sporten, mediteren, yoga, schrijven, tekenen, lezen, muziek, spiritualiteit, en heel veel humor!
Ik wil iedereen meegeven dat je niet alleen met je problemen moet blijven zitten. Er is hulp! Je staat er niet alleen voor! Als je de alcohol laat staan, krijg je er zoveel meer voor terug. Vooral je eigen vrijheid!
“You’re the driver of your own life.
Don’t let alcohol steal your seat.”
En zo is het maar net! Beter hou je zelf je handen aan het stuur… Wat ben ik blij om te lezen dat jij in elk geval die vrijheid eindelijk weer hervonden lijkt te hebben zeg. Ik ik hoop van harte dat het weer helemaal goed gaat komen met jou en je kinderen. Aan je inzet en instelling zal het in elk geval zeer zeker niet liggen!
Nogmaals ontzettend bedankt voor het delen van dit verhaal. En mocht iemand anders na het lezen hiervan nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol met ons willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op.
Fijn weekend allemaal!
Je bent op de goede weg!