“Al snel herviel ik in mijn oude patroon”

Een groot gevaar dat altijd op de loer blijft liggen als je stopt met alcohol, is dat je na een tijdje gaat geloven dat je je patroon doorbroken hebt. Dat je vanaf nu toch wel kunt minderen. Dat je klaar bent met verslaafd zijn… Maar helaas, zo simpel is het meestal niet. De schrijver van deze week was in die valkuil gestapt, maar is er gelukkig sterker dan voorheen weer uitgeklommen. Hier lees je zijn verhaal:

Sinds kort heb ik een studie aangevat tot verpleegkundige, en daarvoor werkte ik als zelfstandige tuinman. Ik ben inmiddels weer 2 maanden gestopt met drinken, nadat ik vorig jaar ook al eens gestopt was voor een periode van 9 maanden.

Toen ik dronk, dronk ik vooral voor het gevoel en minder voor de smaak. Ik merk dat ik nog steeds wel eens zin krijg in een drankje, maar de reden waarom ik gestopt ben met drinken is omdat ik er geen controle meer over heb.

De boost/kick die ik kreeg van een eerste drankje wilde ik altijd in stand blijven houden, en dat kon alleen maar door te blijven drinken. Ik ben nu eenmaal geen persoon die kan stoppen na 2 drankjes. Maar na die periode van 9 maanden onthouding vond ik het wel weer goed geweest…

Ik had aan mezelf bewezen dat ik best zonder drank kon. Ik ging weer drinken, maar met mate deze keer. Al snel herviel ik in mijn oude patroon: steeds te veel drinken met de nodig katers als gevolg. Ik was dit beu en wilde er definitief mee stoppen.

Ik wist wel dat drinken ongezond is, maar ik wilde eerst nog meer informatie verzamelen over wat drank juist met je lichaam en geest doet. Ik heb meerdere boeken gelezen, maar het boek ‘dopamine nation’ had het meeste impact. Dit boek verklaarde waarom het zo moeilijk is om te stoppen en waarom je steeds meer nodig hebt voor hetzelfde effect. Het is een strijd die je niet kan winnen.

Als ik zin krijg om weer te drinken speel ik de film voorwaarts. Het begint met eentje en het eindigt met te veel en met een kater als gevolg. Alsook met de angstige en depressieve gevoelens. Dit houdt me tegen, telkens wanneer ik zin heb in een drankje. Ik moet toegeven dat ik soms nog de wel de roes en het plezier mis, maar ik ben op een punt gekomen in mijn leven waarop ik voor geluk wil gaan in plaats van voor plezier. En ik voel me nu eenmaal emotioneel stabieler wanneer ik niet drink.

Ik was het ook beu om steeds te overleggen met mezelf hoeveel ik ging drinken en of er wel genoeg drank zou zijn bij een etentje. De hoeveelheid 0 is de enige die duidelijk is voor mij. Ik hoop in de toekomst gewoon niet meer te drinken. Nu drink ik vooral thee en water, met soms ook eens een alcoholvrije desperado.

Als ik in gesprek ga met mensen die hun drankgebruik in twijfel trekken, adviseer ik ze om zich te verdiepen in het onderwerp. Ga boeken lezen over stoppen met alcohol, podcasts luisteren… En begin gewoon eens met een maandje geen alcohol, en kijk dan hoe dat je bevalt.

De kunst is om weer te gaan genieten van de alledaagse dingen, maar dan op een nuchtere manier. Alcohol zorgt er nou eenmaal voor dat dit proces verstoord geraakt.

Zo is het, en het kost nu eenmaal een heel veel tijd om een langdurige gewoonte te doorbreken. Alles de eerste keer zonder drank voelt gek, maar als je daar eenmaal aan went lukt het absoluut weer om net zo hard te genieten. En dan misschien nog wel harder dan eerst omdat je het voortaan ook allemaal bewust meemaakt. Hoe fijn is dat?

Heel erg bedankt voor je bijdrage, en mocht iemand anders na het lezen van dit verhaal nu ook eens zijn of haar ervaringen over stoppen met alcohol willen delen: heel graag! Als je op deze pagina even je e-mail achterlaat neem ik vervolgens zo snel mogelijk contact met je op.

Fijn weekend allemaal!